Going2UK

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Φαντάζομαι όλα τα παρακάτω σε γενικές γραμμές θα ισχύουν για οποιαδήποτε χώρα στο εξωτερικό αλλά εγώ παραθέτω την δική μου εμπειρία σε ότι έχει να κάνει με την αναζήτηση εργασίας μου στην Αγγλία. Το έχω ξαναγράψει: ΟΛΑ τα παρακάτω είναι εμπειρικά.(04/01/2014:….και outdated κατά 2.5 χρόνια περίπου. Τα περισσότερα ισχύουν βέβαια αλλά διαβάστε και τα πιο πρόσφατα άρθρα καλύτερα. fromgr2uk)

Από τη στιγμή που ενημέρωσα φίλους, γνωστούς και συγγενείς ότι ψάχνω δουλειά για Αγγλία, όλοι με ρωτούσαν τι και πώς. Ειδικά από τη στιγμή που ενημερώθηκαν ότι τελικά βρήκα δουλειά και έμαθαν πως φεύγω πάρα πολλοί με ρωτούσαν λεπτομέρειες για το ποια βήματα, τι ακριβώς έκανα για να το πετύχω. Την τελική ιδέα για να γράψω τις παρακάτω οδηγίες την εμπνεύστηκα από τον καθηγητή και μέντορα μου στο PMP κ.Γιώργο Κυριακίδη όταν με κάλεσε για μια μικρή εισήγηση σε ένα σεμινάριο του όπου υπήρχαν αρκετοί άμεσα ενδιαφερόμενοι να φύγουν Αγγλία και ζήτησαν να τους μεταδώσω τη δική μου εμπειρία. Αρχίζουμε λοιπόν….(το περιεχόμενο θα ανανεώνεται τακτικά)

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

Θα περιμένατε να αρχίσω κατευθείαν στο ψητό έτσι; Ε λοιπόν guess again! Το πρώτο και βασικότερο ίσως βήμα είναι το πάρεις απόφαση. Και όταν λέμε απόφαση εννοούμε απόφαση. Να το σκεφτείς σοβαρά, να τα βάλεις κάτω, να δείς θετικά-αρνητικά και να το βάλεις στόχο. Σοβαρό στόχο, με χρονοδιάγραμμα, πλάνο,κτλ. Όπως ένα Project, ίσως το μεγαλύτερο της ζωής σου. Έχω πάρα πολλά παραδείγματα με συζητήσεις του τύπου: «Α εγώ θα φύγω από την κωλοχώρα αυτή», «Ναι το σκέφτομαι να ψάξω», «Τι να κάτσω να κάνω εδώ ρε;». Από αυτούς που το λένε, ελάχιστοι το εννούν πραγματικά και πολύ λιγότεροι το κάνουν πράξη. Μιλάμε για life-changing απόφαση έτσι; Και μόνο αν το πάρεις στα σοβαρά θα πετύχεις σοβαρό αποτέλεσμα. Αλλιώς καλύτερα μην προσπαθήσεις καθόλου.

ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Εδώ αρχίζει το ψητό και τα δύσκολα. Στην Ελλάδα έχεις συνηθίσει να αντιγράφεις κάποιο template –στην καλύτερη περίπτωση- και στην χειρότερη να αντιγράφεις ολόκληρο (!!) το βιογραφικού κάποιου άλλου. Ξεχάστε βιογραφικά τύπου GR και ακόμα τύπου EU. Μην ξεχνάτε ότι οι Άγγλοι δεν θεωρούν και πολύ EU τους εαυτούς τους. Φυσικά ψάξτε κάποιο καλό template σε διάφορα UK sites (πχ πάτε στο Google και ψάξτε UK CVs) γιατί η παρθενογέννηση είναι σπάνιο πράμα. ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο βιογραφικό για Αγγλία ισχύουν ειδικοί και ξεχωριστοί κανόνες απ’ότι έχεις συνηθίσει στα Ελληνικά βιογραφικά. Μερικοί βασικότατοι κανόνες:

Προσοχή στην ορθογραφία. Καλά δεν το συζητώ για ορθογραφικά λάθη αυτά απαγορεύονται δια ροπάλου. Αλλά άλλο η US γραμματική που συνήθως έχεις μεγάλε στο Word σου και άλλο η UK. Άλλο center και άλλο centre. Άλλο recognize και άλλο recognise. Γι’αυτό γύρνα το Word στα αγγλικά Μ.Βρετανίας και προχώρα.
ΟΧΙ φωτογραφία. Μπορεί να είσαι κουκλεντές αλλά οι Άγγλοι σε τέτοια θέματα είναι πολύ ευαίσθητοι. Discrimination τα λένε και το εννοούν. Ούτε φώτο με τα μούτρα σου θέλουν να δούν, ούτε εθνικότητα, ούτε αν είσαι παντρεμένος με 3 παιδιά, ούτε αν πήγες και πότε φαντάρος, ούτε καν ηλικία! Ναι αλήθεια, αν δεν πιστεύεις ψάχτο! *Σημείωση: Το φανταρικό για τους άντρες εδώ μετράει σαν εργασιακή εμπειρία οπότε αν έκανες κάτι άλλο εκτός από το να βαράς σκοπέτα, γράψτο (πχ εγώ ήμουν διαβιβαστής οπότε και διαχειριστής απόρρητης αλληλογραφίας άρα και έμπιστος κτλ,κτλ,κτλ)*
Το πολύ-πάρα πολύ 3 σελίδες να είναι το CV σου (όχι resume όπως το λένε τα αμερικανάκια). Παραπάνω κανείς δεν θα το διαβάσει και ας έχεις γράψει στην Τρίτη σελίδα με bold και 24αρια Tahoma ότι είσαι υπεύθυνος για την ανακάλυψη του φάρμακου για τον καρκίνο. Σύμφωνα με μια έρευνα που διάβασα πρόσφατα λένε ότι το 80% των βιογραφικών δεν διαβάζεται πέρα από την πρώτη σελίδα (!!). Οπότε πρέπει στην πρώτη σελίδα να καταφέρεις να συμπυκνώσεις την εμπειρία, τις γνώσεις και τα skills σου.
10 applications=10 διαφορετικά CVs και 10 διαφορετικά Cover letters. Έστω μια γραμμή διαφορετική. Αλλά πάντα μα πάντα στοχευμένα. Ο άλλος το καταλαβαίνει το generic CV και να μην σου πω που το γράφει. Φυσικά απαραίτητο το Cover Letter. Καλές οδηγίες για cover letter εδώ.

Προτείνω να έχεις στην πρώτη σελίδα αρχικά ένα profile με 4-5 γραμμές το πολύ. Εκεί για κάθε θέση που στέλνεις το CV σου θα το παραμετροποιείς έτσι ώστε ουσιαστικά να λες στον αναγνώστη γιατί πρέπει να σε προσλάβει: Ποιος είσαι, τι έχεις καταφέρει και το βασικότερο τι αξία θα δώσεις στην θέση που θέλεις να αναλάβεις. Είναι το δυσκολότερο πράγμα στο βιογραφικό, trust me. Είναι αυτό που ο άλλος θα διαβάσει αρχικά και ΠΡΕΠΕΙ να το κάνεις να θέλει να συνεχίσει να διαβάζει το φανταστικό CV σου.

Στην συνέχεια εγώ βάζω MAJOR ACHIEVEMENTS τμήμα. Εκεί γράφεις τα επιτεύγματα σου. Και δεν εννοώ ότι κατάφερες και έβγαλες το λύκειο με 19 ή κατάφερες να τερματίσεις το Halo σε 2 μέρες αλλά οτιδήποτε έχεις καταφέρει ΕΣΥ και όχι η εταιρία σου και πιστεύεις ότι έχει σημασία για την θέση που κάνεις αίτηση. Πρέπει να αναφέρεις 5-6 σοβαρά επιτεύγματα όπου για κάθενα μέσα σε 3-4 γραμμές (έχει σημασία να μπορείς να οργανώνεις και να συμπυκνώνεις την σκέψη σου) να γράφεις το ΤΙ, το ΠΩΣ ΕΣΥ συνεισέφερες και το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ των πράξεων ΣΟΥ! Δεν χρειάζεται να γράφεις μόνο για επιτεύγματα καριέρας αλλά και προσωπικά επιτεύγματα. Πχ για τους Άγγλους έχει σημασία το dead work time.Δηλαδή πχ αν είχες απολυθεί το 2010 και τώρα έχουμε 2011 τι έκανες στο μεσοδιάστημα; Μπορείς να γράψεις ότι έκανες εθελοντική εργασία, ότι διάβασες και πήρες 3 certificates (αλήθεια έτσι;). Κάτι για να δείξεις ότι δεν είσαι τεμπελχανάς Ελληναράς που πίνει φραπέδες όλη μέρα.

Μετά από αυτό μια μικρή περιγραφή της εργασιακής σου εμπειρίας. Πού, πότε και τι έκανες σε γενικές γραμμές, τι ευθύνες είχες και τι καθήκοντα. Στη συνέχεια τα πτυχία με τα qualifications σου. Σε γενικές γραμμές, θυμήσου το όριο των 2-3 σελίδων. Τέλος αν θέλεις γράψε και καμιά αληθινή ή αληθοφανή σάλτσα που να δείχνει τι γαμάτος χαρακτήρας είσαι, πόσο ομαδικό πνεύμα έχεις και πόσο σου αρέσει να διαβάζεις και να γνωρίζεις νέους κόσμους. ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ μπορεί να σου τα ρωτήσουν όλα αυτά σε interview, εμένα τουλάχιστον με ρώτησαν.

Δεν υπάρχει κάτι σαν το τέλειο CV. Αλλά υπάρχουν γενικοί κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται ευλαβικά. Το CV είναι ένα δυναμικό έγγραφο που πρέπει να συντηρείται και να ανανεώνεται τακτικά. Εγώ σε διάστημα 2 μηνών το είχα γράψει και ξαναγράψει τουλάχιστον 10 φορές μέχρι να πιστέψω ότι ήταν τέλειο για μένα και συμφωνα με τα δικά μου standards και προσδοκίες. Σκέψου το σαν το πρώτο βήμα για να βρείς την δουλειά των ονείρων σου. Είναι το χαρτί που πουλάς τον εαυτό σου και προσπαθείς να πείσεις τον άλλον που δεν σε ξέρει καθόλου ότι κάνεις για την δουλειά και πως αξίζεις μια ευκαιρία. Αν ψάχνεις πραγματικά για δουλειά, είναι το σημαντικότερο εργαλείο που έχεις και πρέπει να το έχεις όσο το δυνατόν πιο τέλειο γίνεται. Απλά τα πράγματα.

ΔΙΚΤΥΩΣΟΥ

Δεν εννοώ μπες στο facebook αλλά εννοώ δικτυώσου πραγματικά. Είτε φυσικά ρωτώντας γνωστούς στην Αγγλία που ίσως οι ίδιοι ή φίλοι τους δουλεύουν σε μια εταιρία που σε ενδιαφέρει και μπορούν να σε βοηθήσουν, είτε δικτυακά μέσω LinkedIn. Μην είσαι τσιγκούνης αγόρασε ένα premium account στο Linked για 20 ευρώ το μήνα. Έχει τρομερά πλεονεκτήματα αν ψάχνεις για δουλειά και πιστέψτε με εμένα με βοήθησε (όχι δεν παίρνω ποσοστά).

Πάρα πολλοί recruiters (στην Αγγλία δουλεύουν πάρα πολύ με recruiters, κάτι σαν γραφεία ευρέσεως εργασίας σκέψου) ψάχνουν να βρουν ταλέντα στο LinkedIn και είναι μια ευκαιρία που δεν θα ήθελες να προσπεράσεις. Φυσικά αυτό σημαίνει αυτόματα συνέπεια, σοβαρότητα και αρχοντιά στο προφίλ σου στο LinkedIn: Γράφουμε ένα επαγγελματικό summary της μέχρι τώρα πορείας μας (κάτι σαν επεκταμένο προφίλ που έγραψες στο CV σου), γράφουμε με σαφήνεια τις δουλειές που δουλέψαμε μέχρι στιγμής, τα βασικότερα skills μας γενικά σκεφτείτε το σαν ένα πολύ generic CV. Μετά, γράψου σε κάνα σοβαρό group και συμμετείχε στις συζητήσεις τους. Πχ είσαι πολ.μηχανικός. Ωραία, υπάρχουν ένα σωρό groups από όλο τον κόσμο όπου μηχανικοί συζητούν, βοηθιούνται και επικοινωνούν. Μην βαριέσαι, θα δεις είναι χρήσιμο! Επίσης βοηθά να γραφτείς σε group που αφορούν HR ή recruiters γενικότερα, καθώς έτσι κάνεις άμεσα διαθέσιμο το προφίλ σου.

Φυσικά πρέπει να δικτυωθείς. Αρχικά κάνε connection (ελληνιστί το κονέ) με παλιούς συναδέλφους, προϊσταμένους και άτομα που ίσως έχουν κάτι καλό να πούνε για σένα. Μετά κάνε κονέ με άτομα που έχετε κοινά groups και φυσικά με recruiters! Έτσι θα μπορούν άμεσα να δούνε το προφίλ σου και γενικά να σε έχουν στα υπόψιν τους. Σκέψου ότι εκεί που αγνοούσαν την ύπαρξη σου, τώρα έστω και μια φορά ε θα διαβάσουν τουλάχιστον το προφίλ σου. Και που ξέρεις μπορεί να ταιριάζεις για μια θέση που έχουν διαθέσιμη σε έναν πελάτη τους! Με την αγορά premium account θα εμφανίζεσαι μπροστά στα searches, θα έρχεσαι πρώτος στη λίστα όταν στέλνεις CV για μια θέση (ναι και αυτό γίνεται μέσω LinkedIn καθώς έχει πάρα πολλές θέσεις) και γενικά είναι μια υπηρεσία καλή και φτηνή (20€ περίπου το μήνα).

LinkedIn.Απαραίτητο εργαλείο επαγγελματικής δικτύωσης. Μάθε να το χρησιμοποιείς σωστά!

ΓΡΑΨΟΥ ΚΑΙ ΨΑΞΕ

Στην Αγγλία οι δουλειές κατά 80% κινούνται μέσω recruiters. Πολλές θέσεις δεν βγαίνουν καν στο φώς της ημέρας καθώς τις διαχειρίζονται διάφορα γραφεία και αν τους κάνεις σε παίρνουν αυτοί τηλέφωνο ή σου στέλνουν mail. Κάπως έτσι έγινε και με μένα. Δευτέρα ήρθε mail από ένα agency για μια θέση που ίσως με ενδιαφέρει, Τετάρτη συνέντευξη, Πέμπτη είχα την δουλειά. Και ΔΕΝ είχα στείλει ποτέ βιογραφικό στην εταιρία αυτή, ούτε καν ήξερα ότι υπάρχει. Αλλά αυτοί με βρήκαν. Άρα φαντάζομαι ως τώρα κατάλαβες πού το πάω….

ΚΟΙΝΗ ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ!!!Ω ναι αγαπητέ συνοδοιπόρε. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Αφού έχεις γράψει το γαμάτο CV, το έχεις πάρει στα σοβαρά και είσαι έτοιμος για το πικρό ψωμί της ξενιτιάς (καλά το γάμησα), το αμέσως επόμενο βήμα σου (εκτός και θέλεις να δουλέψεις αποκλειστικά στην BP ή στην Barclay’s) είναι να ψάξεις μέσω Google και να βρείς όσα περισσότερα Job sites μπορείς. Αυτά που προτείνω εγώ είναι:

Αλλά υπάρχουν άλλα τόσα και περισσότερα. Σε αυτά τα sites λοιπόν που σκέψου ότι λειτουργούν σαν portal, κάνεις δωρεάν register (αν ζητάει λεφτά φύγε τρέχοντας ή μάλλον κλικάροντας). Γράφεσαι λοιπόν, καταχωρείς το CV σου και μετά (προσοχή ακολουθεί τρομαχτικά σοβαρή συμβουλή) το ανανεώνεις όσο πιο τακτικά γίνεται! Γιατί; Γιατί όταν το ανανεώνεις τότε το CV σου θα έρχεται πρώτα στην αναζήτηση που κάνουν οι recruiters.Ω ναι. Trust me έτσι γίνεται. Φαντάζομαι μέχρι στιγμής θα κατάλαβες τι άλλο χρειάζεται: KEYWORDS! Δηλαδή στο CV σου να έχεις χρησιμοποιήσει λέξεις κλειδιά που έχουν δυνατό νόημα και θα τα ψάξει ο recruiter στην βάση δεδομένων. Κάνε έρευνα μην βαριέσαι και βρες για την Αγγλία και για το επάγγελμα σου ποιες είναι αυτές οι λέξεις κλειδιά. Είπαμε μην βαριέσαι θέλει δουλειά το πράμα! Και για να σου αποδείξω οτι δεν γράφω μαλακίες εγώ έτσι βρήκα δουλειά. Έστειλα 100 βιογραφικά, γράφτηκα σε όποιο site βρήκα, ανανέωνα σχεδόν καθημερινά το CV μου και όλες οι συνεντεύξεις που είχα ήταν από recruiters που δεν ήξερα καν και με βρήκαν αυτοί από αναζήτηση σε βάσεις δεδομένων!

Επίσης, αγαπητέ αναγνώστη και μελλοντικέ μετανάστη σου προτείνω να το ερευνήσεις το θέμα. Ψάξε πολύ στο Google, αγόρασε κάνα βιβλίο, επένδυσε στο μέλλον σου ρε γαμώτο. Δώσε κάτι παραπάνω σε χρόνο και σε χρήμα γιατί από τον καναπέ και τζάμπα δεν γίνεται τίποτα απολύτως. Προτείνω τουλάχιστον να αγοράσεις το βιβλίο ενός guru των HR εδώ στο UK, του James Caan: Get the job you really want. Σαφείς και σταράτες κουβέντες χωρίς σάλτσες και υπερβολές. Up to the point συμβουλές που σίγουρα θα σου φανούν χρήσιμες. ΔΙΑΒΑΖΕ!

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

Μπορεί να συμβεί άμεσα, μπορεί να συμβεί και μετά από μερικές εβδομάδες. Θα συμβεί. Αν έχεις ακολουθήσει τις παραπάνω γενικές συμβουλές να είσαι σίγουρος ότι θα συμβεί. Θέλει βέβαια και αισιοδοξία και θετική σκέψη. Συνήθως θα σε πάρουν τηλέφωνο οι recruiters και θα σε ρωτήσουν αν μπορείς να μιλήσεις και ότι είδαν κάπου το CV σου. Δεν σε παίρνουν για να μάθουν τα νέα σου, σε καλούν γιατί έχουν μια θέση που είδαν οτι ταιριάζουν τα skills σου και σε ξεχώρισαν από το σωρό. Συγχαρητήρια πέρασες το πρώτο στάδιο του recruiting. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις εκείνη την ώρα παρακάλεσε τον Steve ή την Mary (πάντα μα πάντα απεθυνόμαστε σε όλους τους Άγγλους ακόμα και είναι τα αφεντικά μας με το μικρό τους όνομα, εκτός αν είναι η Βασίλισσα Ελισάβετ ή ο Sir Sean Connery) να μιλήσετε μια άλλη ώρα που δεν θα αράζεις με το φραπέ στο χέρι ή που δεν θα κοιμάται το μωρό. Θα καταλάβουν, θα σου αφήσουν το τηλέφωνο τους να τους καλέσεις και θα μιλήσετε τελικά.

Στην διάρκεια του interview έχε μπροστά σου το CV σου, ένα σημειωματάριο για σημειώσεις και απόλυτη ησυχία στο σπίτι. Να θυμάσαι οτι θα μιλήσεις με ένα ατζέντη που αν σε συμπαθήσει και αν τον εντυπωσιάσεις θα προωθήσει το CV σου στο επόμενο στάδιο. Πρέπει να είσαι σοβαρός, αλλά όχι πολύ σοβαρός, να δείχνεις άνετος και ευδιάθετος και να απαντάς με σαφήνεια και ειλικρίνεια κάθε ερώτηση. Πρέπει να δείξεις -και αυτός είναι γενικότερος κανόνας- ότι και σε ενδιαφέρει η θέση αλλά και οτι είσαι σε θέση να προσφέρεις στην θέση αυτή. Τον recruiter ΔΕΝ τον νοιάζει αν σου αρέσει η περιοχή ή τα λεφτά, τον νοιάζει μόνο αν πάρει την απόφαση τελικά να σε προωθήσει να ΜΗΝ εκτεθεί. Keep that in mind και προχώρα.

Πέρασες το πρώτο interview και έκλεισες δεύτερο interview με την εταιρία που σε ενδιαφέρει; Τέλεια. Τώρα αρχίζει και σοβαρεύει το πράγμα. Πάει να πει οτι είσαι στο 10% των υποψηφίων που τελικά αρέσουν στην εταιρία. Τώρα είναι κατά 60% στο χέρι σου να τους εντυπωσιάσεις και να πάρεις την περιβόητη face-to-face interview. Ω ναι αγαπητέ μου φίλε, στην Αγγλία περνάς τουλάχιστον 2 με 3 interviews ενώ υπάρχουν και πολύ high-profile θέσεις όπου δίνεις εξετάσεις, ψυχομετρικά τεστ, γενικά της παναγιάς τα μάτια μιας και στην Αγγλία οι συνεντεύξεις δεν είναι όπως στην Ελλάδα όπου σε ρωτάει το αφεντικό: “Τί δουλειά κάνει ο πατέρας σου;” λες και θα προσλάβουν το πατέρα μου και όχι εμένα. Ορίστε λοιπόν κάποιοι απαράβατοι και ιεροί κανόνες σε κάθε interview:

Ησυχία στο σπίτι και λες την αγχωμένη μάνα σου να μην σε παίρνει τρεις και λίγο τηλέφωνο
Λίγο χιούμορ ποτέ δεν έβλαψε κανέναν αλλά δεν είσαι και ο Bennie Hill. Χαλαρά, εκτός αν κάνεις interview για κωμικός
Ποτέ μα ποτέ μην αναφέρεις εσύ για λεφτά. Θα νομίσουν ότι μόνο αυτό σε νοιάζει και την πάτησες. Αν το αναφέρουν αυτοί πες τους περίπου πόσα θεωρείς οτι αξίζουν η γαμάτη εμπειρία σου και τα skills σου. Δεν είναι κακό να πουλήσεις τον εαυτό σου.
Προετοιμάσου! Διάβασε για την εταιρία. Αφιέρωσε τουλάχιστον 6 ώρες πριν για να μπεις στο Internet (ξεκόλλα από το facebook), να ψάξεις την εταιρία να δείς την κουλτούρα και τις αξίες της, να δείς τα προϊόντα και την τεχνολογία που χρησιμοποιεί, ψάξε τις ειδήσεις να δεις τι μπορείς να βρεις και επίσης μπες στο LinkedIn και προσπάθησε να βρεις αυτόν που θα σου πάρει το interview, όχι για να γίνετε φιλαράκια ρε (!) αλλά για να δεις τί τύπος είναι, πόσο χρονών, τί σπουδές έχει κτλ. Γιατί άλλο να ξέρεις οτι θα μιλήσεις με έναν 55χρονο επιστήμονα με 10 βραβεία και άλλο με έναν πιτσιρικά 25 χρονών από το HR.
Προετοίμασε κάποιες ερωτήσεις και ρώτα! Η συνέντευξη δεν είναι ιερά εξέταση όπως νομίζεις. Ρωτάς και εσύ για να μάθεις αν μπορείς να προσφέρεις και αν τελικά σου αρέσει ο ρόλος που σου προτείνουν. 5 ερωτήσεις αυτοί, τουλάχιστον 4 εσύ. Και είπαμε όχι για λεφτά! Ρώτα πχ πώς είναι μια συνηθισμένη μέρα στην εταιρία. Πώς ο ρόλος αυτός βοηθά στην ανάπτυξη και στους στρατηγικούς στόχους, πώς θα γίνεται η αξιολόγηση σου κτλ
Ο βασικότερος κανόνας που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι πρέπει να τον πείσεις τον συνομιλητή σου όχι πως σου αρέσει εσένα η θέση απλώς αλλά το κυριότερο οτι μπορείς εσύ να δώσεις αξία στην θέση, οτι τα λεφτά που θα δαπανήσει ο άλλος για σένα, αξίζουν.

ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Τέλεια! Πήρες την δουλειά που ήθελες και αφήνεις την μιζέρια της Ελλάδας για ένα καλύτερο μέλλον. Λοιπόν χαλάρωσε και διάβασε τις παρακάτω γραμμές με τεράστια προσοχή: Δεν αφήνεις την κόλαση για να έρθεις στον παράδεισο όπου όλοι περίμεναν τα ταλέντα σου και τα μούτρα σου για να σου δώσουν ένα σωρό λεφτά για να κάθεσαι. Αφήνεις μια χώρα στην οποία μεγάλωσες, αφήνεις συγγενείς και φίλους, αφήνεις συνήθειες και οικεία πράγματα για να έρθεις σε μια ΞΕΝΗ χώρα! Το καταλαβαίνεις αυτό; Ωραία. Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με την Ελλάδα δεν είναι τα λεφτά αλλά η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και η ΕΛΠΙΔΑ. Και εδώ υπάρχουν προβλήματα απλώς εδώ δεν είναι λαμόγια και εδώ μπορείς να έχεις κάποιο μέλλον αν δουλέψεις. Στην Ελλάδα….ε τέλος πάντων οι αναγνώστες του blog φαντάζομαι ξέρουν πως λειτουργούν τα πράγματα στην Ελλάδα. Εδώ αν δουλέψεις έχεις κάποια προοπτική. Στην Ελλάδα πρέπει να γλύψεις, πρέπει να γίνεις σκουπίδι, πρέπει να φιλήσεις εν ολίγοις κατουρημένες ποδιές και είναι τρομερά δύσκολο να διατηρήσεις την αξιοπρέπεια σου. Αρκετά όμως με την εισαγωγή, πάμε στο ψητό.

Καταρχάς βγάλε διαβατήριο. Ναι κοστίζει ακριβά, ισχύει μόνο για πέντε χρόνια (Ελληνική πρωτοτυπία) αλλά εδώ στην Αγγλία στα σύνορα (στο αεροδρόμια δηλαδή) δεν αστειεύονται. Σε ελέγχουν από δέκα μεριές, δεν είναι μπάτε-σκύλοι-αλέστε όπως στην Ελλάδα. Και με ταυτότητα νέου τύπου μπαίνεις αλλά ίσως να σε στραβοκοιτάξουν. Το διαβατήριο είναι η ασφαλέστερη επιλογή. Κλείσε όσο το δυνατότερο νωρίτερα τα εισιτήρια σου. Ψάξε και μην κλείσεις το πρώτο που θα βρείς. Προτείνω ανεπιφύλακτα το http://www.skyscanner.net/ το οποίο ψάχνει τις περισσότερες αεροπορικές και μπορείς να βρείς κάτι καλό και σχετικά φτηνό, αρκεί να το κλείσεις νωρίς. Εννοείται one-way. Και για ψυχολογικούς λόγους.

Τα δύσκολα είναι στο πού θα μείνεις. Αν έχεις κάποιον συγγενή που δέχεται να σε φιλοξενήσει τέλεια και κυρίως την βγάζεις οικονομικά στην αρχή. Αν έχεις κάποιον φίλο τότε πρόσεξε μην το παρακάνεις και εκμεταλλευτείς την ευγένεια του να σε φιλοξενήσει. Η άλλη λύση είναι κάτι σαν η ενοικίαση δωματίου από μια οικογένεια. Κάτι τέτοιο έκανα και εγώ. Το site λέγεται www.airbnb.com και βρήκα από εκεί μια οικογένεια η οποία νοίκιαζε ένα δωμάτιο κοντά στο χώρο εργασίας μου και ήταν ότι οικονομικότερο μπόρεσα να βρώ. Γενικά προσπάθησε να βρείς ένα σπίτι να νοικιάσεις το συντομότερο δυνατόν! Γενικά για να ξέρεις οι ‘Αγγλοι προτιμούν να αγοράσουν από το να νοικιάσουν. Αλλά τώρα με την κρίση κτλ δεν είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να πάρουν δάνειο οπότε επιλέγουν το νοίκι και για το λόγο αυτό οι τιμές έχουν πάρει την ανηφόρα και η ζήτηση είναι απίστευτη σε σχέση με τη προσφορά. Φυσικά μιλάω για ΝΔ Αγγλία και γύρω από το Λονδίνο γενικότερα καθώς σε αυτή τη περιοχή της Αγγλίας υπάρχουν οι περισσότερες δουλειές και η μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού. Για να ξέρεις τί σε περιμένει τα νοίκια είναι πανάκριβα. Και γώ το έμαθα με το δύσκολο τρόπο. Και υπάρχουν και έξοδα που ίσως δεν τα περιμένεις. Ενδεικτικά έξοδα για ένα απλό διαμέρισμα σε νορμάλ περιοχή με ένα δωμάτιο:

Νοίκι: 700
Δημοτικός φόρος (council tax): 100
Νερό: 30
Γκάζι: 40
Ρεύμα: 30
Τηλέφωνο/Ίντερνετ: 30
Κινητό: 20

Για το λόγο αυτό πολλοί επιλέγουν τη λύση της συγκατοίκησης. Φυσικά καταλαβαίνετε οτι όταν μένεις με 2-3 αγνώστους αυτό από μόνο του εμπεριέχει ένα σοβαρό στοιχείο ρίσκου και εξαρτάται ατομικά από τον καθένα πόσο θέλει να μοιράζεται ένα σπίτι με κάποιους διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφορετικής κουλτούρας και ιδιοσυγκρασίας.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Για την Αγγλία είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχει National Insurance Number (ας πούμε το ΑΦΜ τους), οπότε είναι κάτι που πρέπει να φροντίσεις να το έχεις ακόμα και πριν πιάσεις δουλειά. Πήγαινε εδώ για πληροφορίες για το NIN. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο σαν διαδικασία αφού σαν Ευρωπαίοι (τρομάρα μας) έχουμε αψογη αντιμετώπιση και ελάχιστη γραφειοκρατία. Παίρνεις τηλέφωνο, κλείνεις το ραντεβού σου (σε 2-3 εβδομάδες), πηγαίνεις με τα απαραίτητα δικαιολογητικά και σε 10 λεπτά (δεν υπερβάλλω) τελείωσες. Το NIN θα σου έρθει σπίτι σε 2-3 εβδομάδες.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ νο2: Το σημαντικότερο πράγμα μετά την δουλειά είναι να έχεις μόνιμη κατοικία εδώ πέρα. Για να ανοίξεις λογαριασμό στην τράπεζα, να πάρεις NIN, να γραφτείς στο τοπικό GP (γιατρό), να έχεις συναλλαγές με το κράτος και με ιδιώτες, παντού μα παντού χρειάζεται να έχεις μια διεύθυνση σπιτιου και τα απαραίτητα αποδεικτικά (πχ λογαριασμούς ή το ενοικιαστήριο). Πιστέψτε με είναι εξαιρετικά σημαντικό και αν και αυτονότητο δεν είναι και τόσο όταν μεταναστεύεις σε μια ξένη χώρα. Πχ εγώ έμενα 20 μέρες φιλοξενούμενος σε άλλο σπίτι και είχα πρόβλημα με τις συναλλαγές μου. Οπότε όσο πιο σύντομα σταθερή κατοικία δική σου, τόσο το καλύτερο.

london — Welcome to London. Τα κατάφερες και βρήκες δουλειά; Απόλαυσε τον υπέροχο καιρό της Αγγλίας!

ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ

Η μετακίνηση (commuting) εδώ πέρα είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Παρά το γεγονός οτι υπάρχουν πολλές γραμμές τρένων, μετρό, λεωφορεία, υπέργεια και λοιπά υπόγεια μέσα, το θέμα είναι οτι είναι πανάκριβα! Και όταν λέμε πανάκριβα, εννοούμε ελλεινά πανάκριβα! Για μια στάση τρένου μόνο, απόσταση 3 λεπτών, μπορεί να πληρώσεις και 3 λίρες! Λύσεις όπως η Oyster Card (κάτι σαν κάρτα απεριορίστων) στο μετρό του Λονδίνου υπάρχουν αλλά γενικά το τίμημα είναι πολύ μεγάλο. Το αμάξι είναι ίσως μια λύση αλλά και αυτό συνεπάγεται απίστευτη κίνηση, ασφάλεια αυτοκινήτου (τουλάχιστον 750 λίρες για το πρώτο χρόνο και μειώνεται κάθε χρόνο σταδιακά αν δεν έχεις ατυχήματα – no claims bonus λέγεται), βενζίνη (όπως στην Ελλάδα οι τιμές) και ότι άλλα έξοδα έχει ένα αυτοκίνητο: road tax, MOT (ΚΤΕΟ) και δεν συμμαζεύεται. Τα ταξί είναι και αυτά πανάκριβα οπότε προσοχή στις μετακινήσεις σας. Θέλει απίστευτο προγραμματισμό, υπομονή και πλάνο και ευτυχώς υπάρχουν λύσεις: Το site των συγκοινωνιών του Λονδίνου είναι μια καλή αρχή για να προγραμματίσεις το ταξίδι σου μέσα στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου καθώς παρέχει trip planner και σου λέει τι ώρα φεύγει το κάθε τρένο, το κάθε λεωφορείο, μέχρι και το πόσο περπάτημα απαιτείται από τη μία στάση στην άλλη. Και το Λονδίνο θέλει πολύ, πολύ περπάτημα.

LIVING IN THE UK

Σχετικά με την ζωή εδώ, μόνο μερικά πράγματα μπορώ να πώ προς το παρόν καθώς τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές είμαι μόλις ένα μήνα κάτοικος UK. Το κόστος ζωής είναι ναι ανεβασμένο αλλά είναι ανεβασμένοι και οι μισθοί και το επίπεδο ζωής. Όχι για όλους εννοείται. Αλλά με έναν καλό μισθό ή με δύο νορμάλ μισθούς αν είσαι οικογένεια τα βγάζεις πέρα. Όσο πιο κοντά στο Λονδίνο τόσο πιο ακριβά, και το σουπερ μάρκετ και όλα. Γενικά υπάρχει ακρίβεια αλλά έχει τόσα μα τόσα διαφορετικά μαγαζιά που κάθε μέρα βγάζουν κάτι διαφορετικό σε προσφορά οπότε σχεδόν πάντα θα βρείς αυτό που θέλεις σε μια ανεκτή τιμή. Από μάρκετ, θα έλεγα βασιλιάς είναι τα Tesco που πολλά μάρκετ Tesco είναι ανοιχτά κάθε μέρα 24 ώρες το 24ωρο! Εδώ τα μάρκετ προσφέρουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, από εφημερίδες μέχρι φαγητά και από ηλεκτρονικούς υπολογιστές μέχρι ασφάλειες αυτοκινήτου! Παίζει επίσης πάρα πολύ ο κατάλογος. Πολλά καταστήματα υπάρχουν μόνο μέσω καταλόγου (πχ Argos) όπου ναι μεν είναι φτηνότερα τα προϊόντα αλλά δεν μπορείς να τα δείς τα περισσότερα οπότε ένα σχετικό ρίσκο πάντα υπάρχει.

Για το θέμα των τιμών αυτό που μπορώ να πώ μέχρι στιγμής είναι οτι στην Αγγλία, ακόμα και στο Λονδίνο, το λεγόμενο ‘καλάθι της νοικοκυράς’ γεμίζει πιο φτηνά από το αντίστοιχο καλάθι της Ελλάδας. Τα τελευταία δυο χρόνια η ακρίβεια στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη που πλέον εδώ πιστεύω είναι ίσως και φτηνότερα. Δυστυχώς τα λαχανικά είναι πολύ ακριβότερα εδώ (τα φρέσκα) αλλά όπως είπαμε, πάντα υπάρχουν προσφορές και ο ανταγωνισμός εδώ λειτουργεί! Το ακριβότερο μάρκετ είναι μάλλον τα M&S τα οποία όμως ίσως έχουν και τα καλύτερα τρόφιμα, έπιπλα, κτλ. Lidl, IKEA κτλ υπάρχουν και εδώ αλλά δεν είναι τόσο δημοφιλή όσο στην Ελλάδα αλλιώς θα υπήρχαν περισσότερα από 5 ΙΚΕΑ σε κοτζάμ Λονδίνο. Λέω εγώ τώρα. Γενικά είναι τόσο ακριβή η χώρα όσο ακριβός είναι ο τρόπος ζωής σου. Όλα άλλωστε είναι θέμα επιλογών.

Για γιατρό και περίθαλψη μόλις έρθεις Αγγλία, εγκατασταθείς και έχεις μόνιμη διεύθυνση, πήγαινε στο site του NHS και βρες το κοντινότερο σου GP (General Practitioner) και κάνε register. Όλα τα ιατρικά σου θέματα πλέον τα διαχειρίζεσαι μέσω ραντεβού με τον GP σου. Εκτός αν είναι κάτι επείγον όπου υπάρχουν τα νοσοκομεία και τα walk-in centres. Σκέψου τα κάτι σαν κέντρα υγείας. Δυστυχώς απ΄ ότι έχω ακούσει είναι σαν το ΙΚΑ και εδώ και κλείνεις ραντεβού για 2-3 εβδομάδες μετά. Είναι λίγο περίεργο και αυστηρό το σύστημα εδώ και δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν τις ιδιωτικές ασφάλειες υγείας που εδώ που τα λέμε δεν είναι και πανάκριβες.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όλα τα παραπάνω είναι απλώς μερικές συμβουλές για σένα ώ μελλοντικέ υποψήφιε μετανάστη που θέλεις να έρθεις στην Αγγλία για εργασία. Σκέψου το ξανά καλά. Δεν είναι απλή απόφαση και θέλει χρόνο, χρήμα και απίστευτο κόπο. Το συναισθηματικό κόστος επίσης είναι τεράστιο αλλά όλα είναι θέμα επιλογών. Παρακάτω παραθέτω μερικά links που σε εμένα φάνηκαν πάρα πολύ χρήσιμα από την πρώτη στιγμή που το πήρα απόφαση.

LINKS