Διάφορες διαφορές uk-gr pt 2
Υπέροχες, φανταστικές ημέρες μας κάνει στο νησί. Και παινεύω τον καιρό μπας και υπάρχει κάποιος εκεί πάνω και ακούει τους επαίνους μου και αποφασίσει να μας κάνει τη χάρη να μας πάει έτσι μέχρι τον επόμενο χειμώνα. Με δροσιά δηλαδή, ήλιο και ….ήλιο. Τί άλλο θέλεις δηλαδή; Ήλιος και ζεστούλα αλλά τόση που να λέγεται δροσιά. Τη Κυριακή εκμεταλλευτήκαμε αυτό το φανταστικό καιρό (και όταν έχει τέτοιο καιρό εδώ στην Αγγλία είναι απίστευτα όμορφα αφού η φύση είναι κάτι το εκπληκτικό εδώ πάνω) και πήγαμε στο Stoke Park στο Guildford για πικνικ! 3 χρόνια στην Αγγλία, μια χώρα που λατρεύουν το πικνικ στα πάρκα ε ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να το δοκιμάσουμε και εμείς. Προμηθευτήκαμε κουβέρτες, σακίδια από μαγαζί με είδη κάμπινγκ και επειδή βαριόμασταν να μαγειρέψουμε προμηθευτήκαμε υπέροχα σαντουιτσάκια από τα M&S, αναψυκτικά και crisps και ήμασταν έτοιμοι. Ο Στέφανος ήταν τόσο ενθουσιασμένος από τη προηγούμενη μέρα που έστηνε τις κουβέρτες στο σαλόνι, μας μοίραζε πιάτα ποτήρια και φαγητό και κάναμε 2-3 φορές pretend picnic στο σαλόνι μας! Την Κυριακή ξύπνησε το σκασμένο από τις 7 το πρωι για να πάμε στο πάρκο!
Έγινε έτσι και η επιστροφή από Ελλάδα κατά τι ευκολότερη αν και εκεί ο καιρός ήταν…βρετανικός με κρύο και βροχή. Αλλά κάθε επιστροφή από Ελλάδα είναι δύσκολη. Γενικά από διακοπές. Μετά πρέπει να περάσουνε 3-4 μέρες μέχρι να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας και τα στομάχια μας την ηρεμία τους. Καλός-χρυσός ο γύρος, τα τσίπουρα και τα καλαμαράκια στις ταβέρνες αλλές το στομάχι έχει συνηθίσει εδώ άλλα πράγματα και πλέον είμαστε και μιας ηλικίας (!). Τώρα ξανά τον Ιούλιο με τα πανάκριβα εισητήρια της Easyjet να έχουν κλείσει (£800 για 3 άτομα και τα κλείσαμε από τον Φλεβάρη!) και να μένει ανοιχτό το θέμα του που θα πάμε ακριβώς (ακούω προτάσεις).
Και για να παραμείνω in scope με τον τίτλο του post να καταγράψω δυο διαφορές που υπογραμμίστηκαν έντονα μετα το πρόσφατο ταξιδάκι μου στην Ελλάδα:
1.Τρόποι συμπεριφοράς: Υπάρχει κάτι το χαοτικό κάθε φορά που αναφέρομαι σε αυτό. Στο πόσο διαφορετική κουλτούρα, νοοτροπία έχουν οι άνθρωποι εδώ σε σχέση με τους Έλληνες. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου εννοείται απέξω ούτε θεωρώ πως υπερβάλλω όταν λέω οτι γενικά σε τρόπους συμπεριφοράς, σε ευγένεια κτλ είμαστε βάρβαροι σε σχέση με αυτούς εδώ. Μην με παρεξηγήσετε. Θέλω απλώς να τονίσω οτι ενώ εμείς είμαστε γενικά φωνακλάδες και ψιλοαγενείς αλλά σίγουρα όχι Μαο-Μαο αυτοί εδώ είναι στο άλλο άκρο της υπερβολής. Της ευγένειας for the sake of ευγένεια. Αυτοσκοπός. Τους σκουντάς, τους πατάς και σου ζητάνε αυτοί συγνώμη, τέτοιο πράγμα.
Στην Ελλάδα υπήρχε αγένεια και τελευταία με την κρίση και την μιζέρια έχει οξυνθεί σε περίεργο βαθμό. Αλλά έχω και εγώ αλλοτροιωθεί τόσο που μου φάνηκε περίεργο πχ που πήγα να αγοράσω γύρο από το θρυλικό Σεραφίνο στην Καλαμαριά και καθώς έβγαινα και έμπαινε ένας άλλος πελάτης δεν μου κράτησε την πόρτα για να βγώ! Ξέρω, ξέρω υπερβολικό αλλά θέλω απλώς να υπογραμμίσω τα λεγόμενα μου. Φυσικά δεν κατηγορώ τον Έλληνα για αγένεια εξαιτίας αυτού του αστείου συμβάντος. Αλλά το έβλεπα και όταν ζούσα Ελλάδα και από τον εαυτό μου και το βλέπω στον εαυτό μου και τώρα σε μερικές αντιδράσεις μου μέσα σε αυτό το διαφορετικό περιβάλλον που ζω. Και φυσικά κάθε φορά που επισκέφτομαι την Ελλάδα. Υπάρχει μια έλλειψη ευγένειας, μια γκρίνια να αιωρείται παντού και φυσικά δεν ισοπεδώνω αλλά μιλάω για την γενικότερη εικόνα και πραγματικά προκαλώ οποιοδήποτε να με διαψεύσει! Τρανταχτό παράδειγμα στο αεροδρόμιο όπου έφευγα την Τετάρτη με τον γιό μου και ήμαστε στον έλεγχο διαβατηρίων. Εγώ φορτωμένος με δυο τσάντες και τον Στέφανο στην αγκαλιά να προσπαθώ να “αντιμετωπίσω” την καχυποψία ενός αστυνομικού (υποθέτω αφού ήταν ένας τυπάς με 10 κιλά μαγκιά και με το μωβ φουτεράκι του) και να τον πείσω οτι όντως ο Στέφανος είναι γιός μου και οτι η μητέρα του συναινεί να ταξιδέψω μαζί του (να το ξέρετε αυτό θέλει υπεύθυνη δήλωση επικυρωμένη από τα ΚΕΠ). Ώσπου ξαφνικά
πετάγεται από το ξαφνικά, αναδυόμενη από εκείνη τη παράλληλη διάσταση που ζουνε οι κλασσικές Ελληνίδες γιαγιάδες, από αυτές με το κοντό μαλλί, την μάλλινη ζακετούλα χειμώνα-καλοκαίρι, που λατρεύουν τον Σουλειμάν και δεν χάνουν λειτουργία για λειτουργία. Μια τέτοια γιαγιά λοιπόν πετάχτηκε πάνω μας, παραλίγο να χτυπήσει τον Στέφανο και ήρθε να μας πάρει τη σειρά (!) γιατί βιαζόταν (!!), λες και εμείς ήμασταν εκεί για να δούμε τα αξιοθέατα. Την έκραξε ο αστυνομικός (;) την έκραξα και εγώ και γενικά η ευγένεια όλων μας πήγε περίπατο.
Φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα, όπως το ‘thank you’ που ακούς εδώ συνέχεια που ακόμα και αν ναι είναι όντως τυπικότατο τουλάχιστον το ακους και είναι ωραίο, το οτι τιμούν τις σειρές προτεραιότητας, το οτι δεν ακούγεται ίχνος κόρνας στους δρόμους, οτι κανένας δεν θα σου χωθεί σαν μάγκας με το αυτοκίνητο, πάρα πολλά παραδείγματα τα περισσότερα τα οποία τα αγνοείς στην καθημερινότητα και τα θεωρείς δεδομένα ενώ σου κάνουν εντύπωση οταν πηγαίνεις Ελλάδα και βλέπεις από το πρώτο δευτερόλεπτο την έντονη αντίθεση (πχ με το που φτάσαμε Ελλάδα, στο αεροδρόμιο μας βλέπει ο αστυνομικός οτι φορτώνουμε τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο του πατέρα μου, οτι δηλαδή είμαστε έτοιμοι στα επόμενα 3 δευτερόλεπτα να αποχωρήσουμε από τον ιερό χώρο στάθμευσης με το ανώτατο χρονικό όριο των 10 νανοδευτερολέπτων -ελληνική πατέντα- και με ύφος χιλίων καρδιναλίων λες και μιλάει στο τελευταίο ρεμάλι που μόλις έχει συλλάβει μας πετάει ένα “ΓΡΗΓΟΡΑ!”. Πώς δεν αρπαχτήκαμε μόνο εγώ ξέρω).
2. Φαγητό: Δεν έχω να γράψω πολλά. Έχω λατρεία για την Ελληνική κουζίνα. Γενικά λατρεύω το φαγητό και την μαγειρική. Οι περισσότεροι Έλληνες και μεσογειακοί λαοί έχουμε δεσμούς με το φαγητό. Εδώ στην Αγγλία η έκφραση “Καλή όρεξη” δεν υπάρχει! Τρώς για βιολογικούς λόγους και μόνο. Και αν δείτε τί σαβούρες τρώνε στην καθημερινότητα τους….κλάφτα! Τα σουπερ μαρκετ έχουν τεράστια ποσότητα διαθέσιμων ετοιματζίδικων, προ-ψημένων
φαγητών, μέχρι και κονσέρβα μακαρόνια για παιδάκια έχουμε δει! Το δείπνο ή lunch είναι εξάπαντος 3-4 πιάτα ο καθένας το δικό του και δεν έχει μοιρασιές. Εμείς πήγαμε το προηγούμο Σάββατο στον Λαβασά στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς (πολύ καλή ουζερί την συστήνω) 10 άτομα, 50 πιάτα και 40 τσίπουρα φάγαμε όλα φυσικά στην μέση και κλείσαμε και πεντάωρο. Εδώ αν κάτσεις πάνω από ώρα μπορεί να αρχίσουν να σε κοιτάνε περίεργα και σε μερικά μαγαζιά έχεις πλαφόν ώρα που μπορείς να κάτσεις (!). Φυσικά σαν είδη φαγητού, ποικιλία, γεύση κτλ έχει και εδώ υπέροχα πιάτα, φανταστικά εστιατόρια, μαγικές συνταγές. Απλώς σαν νοοτροπία το φαγητό είναι κάτι διαφορετικό εδώ σε σχέση με την πατρίδα.
Καλή άνοιξη να έχουμε οι εν Αγγλία και φιλιά πολλά στους φίλους και συγγενείς στην Ελλάδα. Εις το επανιδείν τώρα το καλοκαίρι!
10 Comments
Τελικά Δημήτρη, 3 χρόνια μετά, θα έλεγες ότι σου αρέσει η ζωη και οι άνθρωποι στην Αγγλία? Συνηθίσατε? Αν σας δινόταν η ευκαιρία να έχετε ικανοποιητικές δουλειές στην Ελλάδα θα γυρνούσατε πίσω?
Και μας αρέσει πολύ και συνηθίσαμε. Πλέον δεν γυρνάμε με τίποτα στην Ελλάδα και λόγω του μικρού που θέλουμε να μεγαλώσει εδώ αλλά και λόγω του οτι για να υπάρξουν έστω και το 10% των ευκαιριών της Αγγλίας στην Ελλάδα ίσως θα πρέπει να περάσουν 40 με 50 χρόνια. Οπότε γιατί να γυρίσουμε;
μ αρεσει παρα πολυ ο τροπος που μοιραζεσαι με ολους μας τις εμπειριες σου κ τα συναισθηματα ολης της οικογενειας σου. Αποτελεις το φωτεινο παραδειγμα οτι οι Ελληνες του εξωτερικου μπορουν ΟΤΑΝ θελουν να βοηθησουν αλλους Ελληνες. Δεν εισαι ο κονανας πιστεψε με, κ να εισαι περηφανος γι αυτο. Εχοντας γεννηθει κ μεγαλωσει εκτος Ελλαδας (Γερμανια), εβλεπα τους Ελληνες να κοιτανε πως θα βγαλουν τα ματια ο ενας του αλλου κ οχι να στηριζουν κ να βοηθηθουν. Σε συζηταμε παρα πολλες με τον συντροφο μου ο οποιος βρισκεται στην Βρετανια 30 χρονια τωρα κ μονο Ελληνες
δεν τον βοηθησαν φτανοντας τοτε, ως φοιτητης εκει. Καμια υπερβολη δεν ειναι να πω οτι κανεις την δουλεια που θα επρεπε να κανουν Ελληνικες κοινοτητες κ πρεσβειες, αλλα οπως παντα ειναι απουσες. Συνεχισε ετσι, χαραζεις χαμογελα σε προσωπα ανθρωπων κ δινεις ελπιδα. Να ειστε παντα καλα ολοι σας, θεωρω οτι η αποφαση σας ηταν η καλυτερη για το μελλον του Στεφανακου σας αλλα φυσικα κ το δικο σας!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα ευγενικά σου λόγια!
Καλημέρα και ευχαριστώ για τις πληροφορίες που μοιράζεσαι με μας..
Θα ήθελα να ρωτήσω σε συνέντευξη στην Αγγλία, τα πιστοποιητικά (πτυχίο, πιστ. γέννησης) μπορούν να είναι και στα Ελληνικά ή χρειάζονται μετάφραση κ επικύρωση και ποιά είναι η διαδικασία;
Δεν χρειάζεται πιστ. γέννησης! Αν είναι δυνατόν! Αλλά πτυχίο κτλ καλό θα ήταν αν τα είχες μεταφρασμένα από το British Council πχ αν και προσωπικά δεν μου ζήτησαν τίποτα. Πήγαινε πρώτα στην συνέντευξη και μετά ρώτα τους τί θέλουν και πώς το θέλουν.
Διαβάζοντας το άρθρο σου περί γεύσεως θα ήθελα και εγώ να πω τη δική μου εμπειρία. Είμαι ήδη εδώ 4-5 μήνες και επιτέλους ´συνήθισα´ τα φαγητά!! Αυτό μάλλον θα πρέπει να αρχίσει να με ανησυχεί, καθώς δεν υπάρχει τπτ στην πραγματικότητα εδώ που να έχει αυθεντική γεύση.. Λεμόνια, πορτοκαλια, φρούτα, κοτόπουλα, τυρια, κρέατα ενα καρο μάρκες αλλά χωρις καμια διαφορά στην πλαστική γεύση τους…Γι αυτό εφοδιαστείτε με ελληνικά μπαχαρικά ρίγανι, μέντα, δάφνη, δεντρολίβανο και ότι άλλο σκεφτείτε προκειμένου να δώσετε έστω και λίγη γεύση από πατρίδα.. Πάντα μου έκανε εντύπωση όταν έρχονταν οι συγγενείς μου από Καναδά και έπεφταν με τα μούτρα στη ντοματοσαλάτα, στα χόρτα, στα αυγά..Τώρα μάλλον και εγώ τα ίδια θα κάνω όταν πάω πίσω διακοπές. Να φανταστείτε έχω ήδη παραγγείλει 2 τενεκέδες λάδι ελληνικό (παραγωγής μας).
Πόλύ σημαντικό!!ανακάλυψα μια εθνικ αγορά που έχει τα πάντα σε ψάρια, κρέας, κατι σαν τις λαικές της Ελλάδας..Brixton η περιοχή λέγεται. όποιος δεν την έχει ακούσει..
Άστε το σοκ που πέρασα όταν μπήκα για πρώτη φορά στα tesco να ψωνίσω τρόφιμα για την οικογένεια..Ειχα απογοητευτεί 4 τεράστιοι διάδρομοι με ότι σκ… μπορείς να βρείς και μία μόνο μικρή γωνιά με έιδη μεσογειακής διατροφής, όσπρια,μακαρόνια, ρύζι, κα.. Καλά σκέφτομαι…τι θα ταΊζω τα παιδιά μου??Κονσέρβες???τελικά μετά από ψάξιμο είδα ότι βρίσκεις τα πάντα αρκεί να ψάξεις..πλησίον προς τα ελληνικά είναι τα ιταλικά που έχουν γεύση και είναι και συγκριτικά οικονομικά..
Επίσης τρόμο προκαλεί το γεγονός που εδώ έχουν αντικαταστήσει στα μικρά παιδιά το μεταλλικό νεράκι με coca-cola, και αυτά τα περιβόητα juice. Να κυνηγάνε το 2χρονο στην παιδική χαρά να πιει το χυμό να πάρει την ενέργεια και τη βιταμίνα..Δεν ξέρω στη δική σας γειτονιά μαγειρεύει κανένας??ή το μεσημεριανό των παιδιώ αποτελείται από πατατάκια και σοκολάτες?
Πάντως κατά τα άλλα για να μην τους αδικούμε τους Αγγλους στα υπόλοιπα έιναι πολύ μπροστά…Η παιδεία , η ομαδικότητα, η συνεργασία που προσπαθούν να μεταλαμπαδεύσουν από τις μικρές ηλικίες είναι αξιοζήλευτα..Κ μπορεί αυτό το σορυ να το ακούς παντού και στην αρχή να μου έσπαγε τα νεύρα, αλλά πλέον έχω εισάγει και εγώ στο λεξιλόγιό μου το συγνώμη, παρακαλώ, ευχαριστώ.. Λέξεις όμορφες να τις λες και να τις ακούς από τον άλλο. Όσο για τον επαναπατριωτισμό???Και για εμάς με 2 παιδιά , θεωρούμε ότι το περιβάλλον της Αγγλίας θα έχει περισσότερες ευκαιρίες για εμάς κ μελλοντικά για τα παιδιά μας. Να γυρίσεις που??σε μια χώρα που μας κατέστρεψαν και μας έκαναν στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής μας να ασθανόμαστε ανίκανοι, εφόσον δεν είχαμε δουλεια????
Σας κούρασα με τα πολλά που άρχισα και εγώ να λέω αλλά είμαι φρέσκια και όλα μου κινούν την περιέργεια.
Πάντα έχει ενδιαφέρον να διαβάζεις για τις πρώτες εντυπώσεις από μια νέα χώρα. Για τις γεύσεις θα συνηθίσεις μην ανησυχείς και αν ψάξεις λίγο καλύτερα στα μαρκετ θα δεις οτι μπορείς να πάρεις πολύ ωραία φρούτα και λαχανικά με πολύ καλή γεύση. Πχ στο Tesco να παίρνεις τις ντομάτες Kent on a vine. Τα Αγγλάκια όπως λες μπορει και να τρέφονται με πατατάκια μόνο στα σπίτια τους αλλά από τον παιδικό του μικρού βλέπω οτι τους έχουν συνέχεια φρούτα και λαχανικά και γεύσεις που δεν θα συναντήσεις σε Ελληνικά σχολεία (Chicken masala, curry, lamb with couscous κτλ). Αν θέλεις να μοιραστείς και άλλες εντυπώσεις έχω και την σελίδα fromGR2UK στο facebook. Καλως όρισες!
Την καλή διατροφή στα σχολεία τη χρωστάνε στον Jamie.
https://en.wikipedia.org/wiki/Jamie%27s_School_Dinners
Αααα και η επίσημη σελίδα
http://www.jamieoliverfoodfoundation.org.uk/