Ελληνάκια vs Αγγλάκια

Παιδιά τα μεν, παιδιά τα δε. Μην περιμένετε να διαβάσετε ρατσιστικές βλακείες εδώ μέσα. Αλλά στο πλαίσιο μιας χιουμοριστικής διάθεσης που με διακατέχει σήμερα και με αφορμή ένα ωραίο άρθρο που διάβασα σε αυτό το site, πιστεύω θα ήταν ενδιαφέρον να αναφέρω μερικές ‘χτυπητές’ διαφορές ανάμεσα στα Ελληνάκια και στα Αγγλάκια μέσα από τις εμπειρίες μου σαν μπαμπάς ενός τρίχρονου μπόμπιρα που οδεύει ολοταχώς προς την Αγγλοποίηση αλλά εμείς επιμένουμε να τον μεγαλώνουμε με την Ελληνική νοοτροπία, γιατί έτσι έχουμε μάθει και μας έρχεται φυσικό!

Υπνος: Εδώ υπάρχει μια χαοτική διαφορά κυρίως λόγω νοοτροπίας, καιρού, κλίματος κτλ. Και όχι μόνο με τα Ελληνάκια αλλά φαντάζομαι με κάθε άλλη χώρα με περισσότερη ζέστη, ήλιο κτλ. Τα Αγγλάκια λοιπόν το αργότερο στις 7 είναι στο κρεβάτι για ύπνο! Ω ναι! Όταν εμείς πασχίζουμε κατά τις 10 να τον κοιμίσουμε, τα Αγγλάκια είναι ήδη στο δεύτερο όνειρο. Στην Ελλάδα που πήγαμε διακοπές ο κύριος Στέφανος δεν κοιμόταν πριν τις 12 ‘επειδή είναι καλοκαίρι’ και τότε το τραβούσαμε με κλάματα από το παιχνίδι. Τα Αγγλάκια, χειμώνα-καλοκαίρι μέχρι τις 7 είναι για νάνι. Μέχρι και το παιδικό κανάλι του BBC, το CBeebies τελειώνει το πρόγραμμα του κατά τις 6.30 με νανουρίσματα και παραμυθάκια με αφηγητές γνωστούς ηθοποιούς. Το πρώτο καιρό που ήμαστε Αγγλία κάναμε το ‘τραγικό’ λάθος να βγούμε Παρασκευή βράδυ με τον μικρό μας κατά τις 8 έξω για φαγητό. Παρασκευή βράδυ, Αγγλία, με ένα παιδί 3 ετών στην αγκαλιά: Think again! Μας κοιτούσαν όλοι σαν εξωγήινους. Και δεν πήγαμε σε καμιά pub, σε ένα Prezzo πήγαμε for crying out loud! Είχανε το ύφος όλοι: “καλέ που το σέρνουν το παιδί οι άχρηστοι γονείς Παρασκευιάτικα;” Είναι κάτι όμως που δεν αλλάζει. Ο Στέφανος μεγαλώνει με Έλληνες γονείς και έτσι μάθαμε και εμείς και έτσι έμαθε και αυτός. Δεν είναι κακό οι ρυθμοί του να είναι διαφορετικοί, εφόσον το πρωι ούτως ή άλλως δεν χρειάζεται να ξυπνήσει από τις 6 (όπως φαντάζομαι θα ξυπνάνε τα άλλα που κοιμούνται από τις 7μμ) αλλά στις 8 για να πάει και σχολείο.

Παιχνίδι: Συνήθως όλα τα παιδάκια του κόσμου είναι απλά παιδάκια με κοινά ενδιαφέροντα, παιχνίδια κτλ. Η διαφορά που παρατηρώ ανάμεσα στα δικά μας και στα Αγγλάκια είναι ότι γενικά οι γονείς είναι περισσότερο χύμα απέναντι στα παιδιά τους και δεν τρέχουν συνεχώς από πίσω τους κάνοντας τους παρατηρήσεις όπως η αθάνατη Ελληνίδα μάνα. Και όταν λέω χύμα εννοώ πολύ χύμα. Παιδάκια στο πάρκο να τρέχουν γυμνά σχεδόν, μέσα στην άμμο, στις πισινούλες των πάρκων να τα κάνουν όλα γης μαδιάμ και οι μανάδες απομακρυσμένες διακριτικά να κάνουν πικ-νικ και να επεμβαίνουν μόνο όταν ο μικρός Μπεν έχει χώσει ένα κλαδί στο μάτι του μικρού Τζον. Υπερβάλω αλλά έτσι πρέπει, ποιητική αδεία. My point ότι φέρονται πιο ελεύθερα ή ανεξέλεγκτα αν θέλετε από τα δικά μας υπερπροστατευμένα παιδούδια.

Καθαριότητα: Εδώ είναι μια πονεμένη υπόθεση που αφορά γενικότερα τους Βρετανούς σαν ιδιοσυγκρασία και τη χαοτική διαφορά με τους Έλληνες (θα πω καλό για τους Έλληνες προσδεθείτε): Να το πω κομψά, δεν ενδιαφέρονται τόσο για την προσωπική τους υγιεινή όσο εμείς. Το βλέπεις από τα σπίτια τους, το βλέπεις στην καθημερινότητα τους, το βλέπεις και στα παιδιά τους. Εντάσσεται και αυτό στο όλο χύμα στυλάκι εκτός της εργασιακής καθημερινότητας των Άγγλων, δεν τους πολυνοιάζει η βρωμιά όπως -ευτυχώς- νοιάζει εμάς. Και φυσικά δεν τους πολυνοιάζει και αν το παιδάκι τους τσαλαβουτάει με τις ώρες στα βρομόνερα, αν κυκλοφορεί ξυπόλητο μέσα στις λάσπες ή αν κυλιέται μέσα στις άμμους που πριν έχουν περάσει γάτες, σκυλιά, ελέφαντες κτλ. Καμία μα καμία σχέση με την Ελληνική νοοτροπία και σε αυτό είμαι με τους Έλληνες. Καθαρές δουλειές. Θέλω το παιδάκι μου να λάμπει και να τον σκουπίζω με αντισηπτικό όταν φύγουμε από το πάρκο!

Φυσικά οι διαφορές στην νοοτροπία σχετικά με το μεγάλωμα των παιδιών στην Ελλάδα και στην Β.Ευρώπη γενικότερα δεν σταματάνε εδώ. Απλώς κατέγραψα αυτές που μέχρι τώρα μου κάνουν τη μεγαλύτερη εντύπωση. Υποθέτω τα Αγγλάκια δεν μένουν μέχρι τα 30 με τη μαμά τους και δεν τρέχει ο Άγγλος πατέρας το παιδί του σε 200 φροντιστήρια για να μάθει καράτε, φυσαρμόνικα, ποντιακά, γερμανικά, γαλλικά, ταϊλανδέζικα όπως έκαναν -η δική μου γενιά γονιών τουλάχιστον- για να ‘πάρουμε μόρια, να μπούμε στο δημόσιο’. Δεν κρίνω τη νοοτροπία φυσικά. Δεν γίνεται να μεγαλώνει ένα παιδί στην Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο που μεγαλώνει σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Φυσικό και αναμενόμενο. Οι παιδικές ψυχούλες είναι παντού το ίδιο αθώες και για είναι ενδιαφέρον πως θα αναπτυχθεί η ψυχούλα και το μυαλουδάκι του Στέφανου που γεννήθηκε στην Ελλάδα, μεγαλώνει στην Αγγλία, με Έλληνες γονείς. Με τέτοιο πατέρα βέβαια σώθηκε το παιδί….