Ελληνικό ΣΚ
Καλημερούδια! Αργία στην Ελλάδα τη Δευτέρα έτσι; Αράζουμε; Ξεκουραζόμαστε; Μπράβο. Σας ζηλεύω τώρα που εγώ κάθομαι εδώ στη δουλειά και εργάζομαι σκληρά γράφοντας τις γραμμές αυτές του blog (ελα δεν θέλω σχόλια). Αλλά δεν έχω παράπονο. Πέρασα ένα αρκετά ενδιαφέρον σαββατοκύριακο και μάλιστα πήγα και σε δυο βαφτίσεις σε ελληνορθόδοξες λειτουργίες και τόσο πολύ εκκλησία είχα να πάω από παιδάκι που με έσερνε η γιαγιά μου στον Αι-Γιώργη στην Κομοτηνή οπού θυμάμαι ακόμα οτι για να καταπολεμήσω την βαρεμάρα έσταζα το λιωμένο κερί στα χέρια μου και μετά το ξεκολλούσα….μαζοχισμός από τότε. Αφού λοιπόν τελειώσαν οι επείγουσες υποχρεώσεις μου στην εταιρία και μπορούσα να διαθέσω ένα ΣΚ στην οικογένεια μου, τί καλύτερο από μια επίσκεψη στις εκκλησίες! Αστειεύομαι. Πήγαμε το Σάββατο σε μια βάφτιση
στον ναό St.James στο Weybridge όπου μια νέα μας φίλη εδώ στην Αγγλία βάφτισε το μικρό της κοριτσάκι (Νεφέλη). Κύπριος ο παπάς με τον προτεστάντη ενορίτη πάτερ να παρακολουθεί με εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον την φανταστική, σχεδόν θεατρική, παρουσίαση του μυστηρίου από τον Ελληνοκύπριο ιερέα. Χιούμορ, καλή διάθεση, μηδενικές σπαστικές παρατηρήσεις για ησυχία όπως στην Ελλάδα και εξήγηση του καθετί για τους ξένους επισκέπτες. Αν και δεν είμαι καθόλου της εκκλησίας ομολογώ το διασκέδασα. Και φυσικά όσοι βρεθήκαμε εκεί ακόμα γελάμε με τον μικρό μου Στέφανο που έκατσε σε μια γωνιά ειδικά σχεδιασμένη για τα παιδάκια και ζωγράφισε αυτό (μην με ρωτάτε τί και πώς το παιδί έκατσε σε μια εκκλησία και αυθόρμητα ζωγράφισε….ένα leopard όπως μας είπε):
Την Κυριακή είχα και δεύτερη βάφτιση αυτή τη φορά σε Ελληνορθόδοξη εκκλησία στο Harrow όπου νονός έγινε ένας αδερφικός παιδικός μου φίλος ο Βασίλης ο οποίος μαζί με φίλους ήρθανε στο Λονδίνο για τη βάφτιση. Υπέροχη μέρα, όμορφη τελετή με κλασσικό παπά όμως φαφλατά και υπερβολικό/κουραστικό (***fromGR2UK…. η πηγή σας στο Internet για κριτική παπάδων***). Και εκεί με τα παιδιά περάσαμε φανταστικά και αν διαβάζουν αυτές τις γραμμές τους ευχαριστώ όλους ειδικά για την αγάπη που έδειξαν στο Στεφανούλη μας. Θέλω να καταλήξω οτι είμαστε 3 χρόνια εδώ και καταφέραμε σε ένα ΣΚ να πάμε σε 2(!!) βαφτίσεις Ελλήνων φίλων μας και αυτό είτε λέει οτι πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε παρέα και με Άγγλους επιτέλους ή οτι ο κόσμος είναι μικρός ή μάλλον οτι στην ξενιτιά (πενιά Καζαντζίδη στο βάθος….) οι φιλικοί δεσμοί είναι πιο έντονοι εφόσον δεν υπάρχει η σιγουριά της οικογένειας ή των παλιών στενών φίλων από την πατρίδα. Δένεσαι περισσότερο και αυτό είναι αναγκαίο και καλό.
No Comment