Ενα ερώτημα από όλους τους έξω για τους μέσα

Το post μου σήμερα θα έχει τη μορφή ερωτήματος που ελπίζω να αποτελέσει αφορμή για συζήτηση και σκέψη. Η αφορμή μου δίνεται σχεδόν καθημερινά από συζητήσεις που έχω με συγγενείς και φίλους στην Ελλάδα, από αυτά που διαβάζω και βλέπω αλλά και από αυτά που έχω προσωπικά ζήσει στην Ελλάδα γιατί ας μην ξεχνιόμαστε, είμαι στην Αγγλία λιγότερο από 4 χρόνια. Τα υπόλοιπα 30 τα έχω ζήσει στην Ελλάδα.

Αυτό λοιπόν που θέλω να ρωτήσω πριν εκφράσω την προσωπική μου άποψη είναι:

Εμείς οι Έλληνες του εξωτερικού, που φύγαμε τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης, έχουμε δικαίωμα άποψης για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα ή την έχουμε χάσει από την στιγμή που φύγαμε; (πατήστε στο link για να απαντήσετε στο ερώτημα)

Δικαίωμα φυσικά και έχουμε σαν δικαίωμα ελευθερίας λόγου αλλά ουσιαστικά αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν μας παίρνει να εκφράζουμε την άποψη μας για το τί γίνεται στην Ελλάδα, αν είναι σωστό και δόκιμο να εκφράζουμε κριτική, να κάνουμε προτάσεις και αξιολογήσεις. Ή μήπως έχουμε κάνει την επιλογή μας και πλέον δεν είναι σωστό να μιλάμε για την Ελλάδα και να κριτικάρουμε γιατί εμείς φύγαμε και δεν ζούμε από πρώτο χέρι τη κρίση.

Προσωπικά, θα πιαστώ από αυτό που έγραψα στην τελευταία πρόταση της παραπάνω παραγράφου: “δεν τα ζούμε από πρώτο χέρι”. Οι περισσότεροι -αν οχι όλοι- έχουμε γονείς, αδέρφια, συγγενείς, φίλους στην Ελλάδα και εμμέσως επηρεαζόμαστε από τα τεκταινόμενα. Οπότε εφόσον μας επηρεάζει η κρίση με αυτό τον τρόπο έχουμε δικαίωμα και μπορούμε να μιλάμε με σιγουριά και ένταση για τις απόψεις μας για την χώρα. Από την άλλη, αν πάρουμε την αιτία που βρισκόμαστε έξω από την Ελλάδα, οι περισσότεροι αν ήταν καλά τα πράγματα ίσως δεν θα φεύγαμε ποτέ, οπότε το πολύ δύσκολο και ψυχοφθόρο αυτό βήμα προς το εξωτερικό το κάναμε ακριβώς λόγω της κρίσης που κάποιοι τώρα θίγονται αν εμείς μιλάμε για αυτήν! Μην πάλι πέσουμε στην ηλίθια παγίδα να λέμε “αν δεν σου αρέσει η Αγγλία ή η Γερμανία τότε τί γκρινιάζεις, γιατί πήγες;” Δεν λέω οτι δεν μου αρέσει. Τέλεια είναι! Αλλά πριν 4 χρόνια που μάζευα βαλίτσες και παρατούσα γονείς, γυναίκα και παιδί και όλα όσα σημαίνει η Ελλάδα για μένα, ε τότε ναι ήταν πολύ δύσκολο.

Επίσης, ας μην ξεχνάμε οτι ενημερώνομαι καθημερινά για το τι γίνεται στην Ελλάδα, έχω ζήσει το 90% της ενήλικης ζωής μου στην Ελλάδα οπότε ξέρω να κρίνω και μπορώ να εκφέρω άποψη. Προσοχή, δεν συζητάμε αν η άποψη μου είναι λανθασμένη ή βλακεία ή η καλύτερη που υπάρχει. Απλώς αναρωτιέμαι αν εκ των πραγμάτων η άποψη μου είναι λάθος μόνο και μόνο επειδή πλέον δεν ζώ στην Ελλάδα. Οτιδήποτε συμβαίνει στην Ελλάδα με επηρέαζει πιστεύω άμεσα και όχι μόνο έμμεσα. Αν αύριο ο πατέρας μου μείνει χωρίς μισθό, η γιαγιά μου χωρίς φάρμακα ή την αδερφή μου της επιτεθεί κάνας βλαμένος χρυσαυγίτης τότε ναι με επηρεάζει. Μπορεί να μην ζώ τώρα το δράμα και τον πόνο των ανέργων αλλά ρε γαμώτο και εγώ άνεργος έμεινα και αποφάσισα να φύγω. Δεν ήμουν βολεμένος στο δημόσιο και είπα δεν γαμιέται ας πεταχτώ Αγγλία να δω αν βρέχει όσο λένε (ναι βρέχει). Και τέλος, διαφωνώ με το ισοπεδωτικό “έφυγες οπότε μην μιλας”. Τί πάει να πεί αυτό; Ποιος μου αφαιρεί το δικαίωμα λόγου στη τελική ή το δικαίωμα να μπορώ να μιλάω για ένα θέμα αν το ξέρω καλά; Δηλαδή οι μελετητές της ιστορίας και της πολιτικής του Βυζαντίου πρέπει να εφεύρουν μια μηχανή του χρόνου και να πάνε να ζήσουν εκεί για 40 χρόνια πριν γράψουν βιβλία; Αλλιώς όλες οι ιστορικοπολιτικές αναλύσεις από ερευνητές είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένες και δεν “έχουν το δικαιώμα να μιλάνε γιατί δεν τα έζησαν”. Ακραίο παράδειγμα αλλά πιστεύω βλέπετε που το πάω.

Αναμένω τα αποτελέσματα του poll μου.