Εργασιακές εμπειριες

Ήρθε η ωρα για ενα ακόμα post αποκάλυψη(!!). Μου το ζητάνε αρκετοί και ήρθε η ωρα να γράψω με τι ασχολούμαι (περίπου) και τις απίστευτα μεγάλες διάφορες μεταξύ εργασίας στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Εννοείται πως εχω λιγότερο απο μήνα εμπειρία και αναφέρομαι σε εργασία που έχει σχέση με έργα πληροφορικής και οχι σαν τορναδορος, μηχανικός, αεροπόρος ή δικηγόρος. Η ελάχιστη εμπειρία μου βέβαια ίσως ενισχύει ακόμα περισσότερο τα επιχειρήματα μου καθώς χρειάστηκαν μόλις τρεις εβδομάδες για να διαπιστώσω τι κάνει την επιχειρηματικότητα και τον επαγγελματισμό στην Ελλάδα να ακούγονται σχεδόν σαν ανέκδοτο.

Να αρχίσω απο το τροπο αναζήτησης και εύρεσης εργασίας; Τα γράφω και στο Going2UK. Συνεντεύξεις επι συνεντεύξεων, σοβαρές ερωτήσεις και επαγγελματική αξιολόγηση και οχι με κριτήριο την καταγωγή σου, την δουλειά των γονιών σου ή αν απλά ξέρεις να κανείς την δουλειά για την οποία ενδιαφέρεται πριν ακόμα προσληφθεις λες και το μόνο που έχει σημασία είναι η απόλυτη εμπειρία και οχι οι γνώσεις, το ταλέντο ή ακόμα η όρεξη και το μεράκι. Φυσικά στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει τα “κονε” και είναι ο σιγουροτερος τρόπος να βρεις δουλειά στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Τέλος πάντων κάπως έτσι βρήκα και εγώ δουλειά εδω, στον μεγαλύτερο προμηθευτή off-market φαρμάκων παγκοσμίως, σαν IT Business Process Analyst: Χωρίς εμπειρία σε φαρμακοβιομηχανιες, πάνω σε software που δεν είχα ξαναδεί, με διαδικασίες και λογικές διαφορετικές απο την εμπειρία μου. Αλλά εκτίμησαν τα πτυχία μου, τις γνώσεις μου, την εμπειρία μου σε έργα πληροφορικής (ΙΤ) και την όρεξη μου.

Πρώτη ημέρα στην δουλειά και το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν η διαφορετική εργασιακή κουλτούρα. Και δεν αναφέρομαι στο dress code που υπάρχει και στην Ελλάδα αλλά σε άλλες λεπτομέρειες, πχ δυο φορές ο line manager και ο IT director μου υπέδειξαν με λεπτομέρεια τις διακασιες εκκένωσης του κτιρίου σε περίπτωση φωτιάς, μου έκαναν ξενάγηση του κτιρίου, η εταιρία φρόντισε όλους τους νέους υπαλλήλους να μας κάνει induction δηλαδή μια “εισαγωγή” στην εταιρία, την στρατηγική της, την φιλοσοφία της και τον ρόλο καθενός μας στην εταιρία!

Σχετικά με την δουλειά; Διαδικασίες και λογικές που δεν εχω ξανασυναντησει και εχω δει πολλές εταιρίες πως λειτουργούν. Στην Ελλάδα παίρνει ο καθε επιχειρηματίας ενα ISO που ανάθεμα αν ξέρει τι είναι, το μοστραρει στον τοίχο, το χρησιμοποιεί σαν εργαλείο μάρκετινγκ αλλά μέχρι εκεί. Εδω οχι μόνο υπάρχουν πρότυπα (αντε πες ειδική περίπτωση γιατί ασχολούμαστε με φάρμακα) αλλά υπάρχουν τόσες πολλές διαδικασίες που τηρούνται ευλαβικά, ελέγχονται συχνά και με επισημότητα (οχι έρχεται ο ελεγχτής τον κερναμε καφε και τέλος) και αποτελούν εργαλείο και οχι τροχοπέδη για τον επιχειρηματία. Το κακό με πολλούς Έλληνες επιχειρηματίες είναι οτι νομίζουν οτι τα ξέρουν ολα! Έχτισαν οι περισσότεροι με αίμα και ιδρώτα μια οικογενειακή επιχείρηση πριν απο χρόνια και πιστεύουν οτι μπορούν να τα κάνουν ΟΛΑ μόνοι τους και οτι οι διαδικασίες, τα λογισμικα ακόμα και οι υπάλληλοι πολλές φορές αποτελούν ενα αναγκαίο κακό. Στην Ελλάδα υπάρχουν επιχειρηματίες, εδω υπάρχουν επιχειρήσεις. Στην Ελλάδα ο διευθυντής, ο CEO είναι ο Θεός ο ίδιος. Μονο προσοχη που δεν βαραει ο απλός υπάλληλος. Εδω μιλάω στο αφεντικό μου στον ενικο απο τη πρώτη μέρα. Εδώ υπάρχει η ομάδα, το σύνολο, εδώ στην εισαγωγή μας στην εταιρία μας έφεραν τους διεθυντες να τους πάρουμε συνέντευξη!

Εδω τηρούνται οι συμφωνίες που κάνεις και ο εργαζόμενος είμαι μονάδα ενός συνόλου που συνεισφέρει, εργάζεται και αμοιβεται για αυτό. Στην Ελλάδα υπάρχει η αίσθηση οτι σου κάνει και χάρη αν σε πληρώσει το αφεντικό στην ωρα σου! Ξέρω άπειρες περιπτώσεις που είτε έχουν να πληρωθούν μήνες ολόκληρους, είτε πληρώνονται περιστασιακά. Εδω αυτά είναι επιστημονικη φαντασία. Αλήθεια. Τους το έλεγα και δεν με πιστεύανε!

Σίγουρα υπάρχουν και διάφορες που είναι δύσκολες για μένα σαν Έλληνας να προσαρμοστώ: η ησυχία, η έλλειψη χαλαρότητας και η εν γενει διάφορα κουλτούρας ανάμεσα στους Άγγλους και τους Έλληνες.

Ακόμα είμαι στην αρχή, στη λεγόμενη probation period, την δοκιμαστική περίοδο. Εχω πολλά να δω, πολλά να ζήσω, απίστευτα πολλά να γράψω! Το έχω ξαναπεί οτι δεν είναι ο παράδεισος εδω. Ούτε εχω έρθει για καλοπέραση. Είναι δύσκολα, θα γίνουν δυσκολότερα, αλλά σε σχέση με ενα αβέβαιο εώς μηδαμινό μέλλον για μένα στην Ελλάδα, ίσως η μετακίνηση εδω θα είναι το καλύτερο για την οικογένεια μου. Ο χρόνος θα δείξει.

Wish me luck…