Καλοκαιράκι

Μου πήρε καιρό να βρω την όρεξη να ξαναγράψω κάτι. Με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, όσο και να θέλω (που πραγματικά θέλω) να αποστασιοποιηθώ και να μην νοιάζομαι, νοιάζομαι όμως ρε γαμώτο επειδή έχω ακόμα γονείς εκεί. Νοιάζομαι τόσο που το τελευταίο μήνα μαζί με σχεδόν όλους τους Έλληνες να μην ξεκολλάω από τα κανάλια και την ‘αντικειμενική’ τους ενημέρωση. Νοιάζομαι και για μη αλτρουϊστικούς λόγους αφού έχω κάποιες οικονομίες στην Ελλάδα τις οποίες επέλεξα συνειδητά να αφήσω εκεί (“πω πω τί ήρωας!“). Αλλά γενικά και λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας δεν είχα και χρόνο να γράψω κάτι. Και τί να γράψω; Οι περισσότεροι που με διαβάζουν είναι από Ελλάδα. Σιγά μην είχαν όρεξη να διαβάσουν για το πως περνάω εγώ στην Αγγλία. Από την άλλη το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι φίλοι ρωτάνε για μετανάστευση, για άνοιγμα λογαριασμού στην Αγγλία και γενικά σκέφτονται τη φυγή με κάθε τρόπο. Τους καταλαβαίνω απολύτως.

Τελευταία μέρα σχολείο σήμερα για το Στέφανο σήμερα και δεν μπορώ να πιστέψω πως πέρασε έτσι μια σεζόν, πως μεγάλωσε τόσο πολύ ο μικρός που το Σεπτέμβρη θα πάει Year 1 (σαν να λέμε πρώτη δημοτικού). Ο μικρός το έχει πάρει χαμπάρι οτι πλησιάζουν οι διακοπές και τελευταία πήγαινε στο σχολείο ολοένα και δυσκολότερα. Αλλά τέλος σήμερα και από βδομάδα, Corfu και Greece όπως λέει για μπάνια με το παππού και τη γιαγιά. Για

μένα τα συναισθήματα είμαι περίεργα. Από τη μια σίγουρα θέλω να πάω διακοπές, να κάνω τα μπανάκια μου, να δω συγγενείς και φίλους, να φάω στα ταβερνάκια μου αλλά με την όλη κατάσταση στην Ελλάδα νιώθω μουδιασμένος. Επίσης μετά τη περίοδο της ανεργίας μου έχω εδώ και τρεις μήνες επιστρέψει στη δουλειά με αρκετά μεγάλη όρεξη και δεν νιώθω τη κούραση που πχ θα ένιωθα αν είχα να πάρω άδεια 6 μήνες. Αλλά ας μην είμαι και αχάριστος γιατί οι περισσότεροι δυσκολεύονται να πάνε έστω 3 μέρες διακοπές (σε Ελλάδα και Αγγλία παρά το τί νομίζετε στην Ελλάδα) και είμαστε τυχεροί σαν οικογένεια που μπορούμε και ξοδεύουμε όλα τα λεφτά μας στις αεροπορικές (μεγάλη η χάρη τους, ειδικά η Easyjet που φέτος το έχει ξεφτιλίσει με τη 100% αύξηση σε σχέση με πέρυσι).

Πάντως εδώ στο Αγγλία (που λέει και ο Στέφανος) αν εξαιρέσεις την μια στο τόσο αναμενόμενη βροχούλα, ο καιρός είναι φανταστικός, δροσερός με όλα ανθισμένα και όμορφα. Έχουμε αγοράσει ετήσιο πάσο για όλα τα theme parks της Αγγλίας και του δίνουμε και καταλαβαίνει. Υπομονή να έχεις να περιμένεις τις τεράστιες ουρές και θα περάσεις τέλεια. Όταν μιλάμε για κόσμο, μιλάμε για πολλές χιλιάδες, μιλάμε για 1 ώρα αναμονή σε κάθε ride.

Και κάτι για αυτούς που σκέφτονται να ανέβουν Αγγλία για αναζήτηση εργασίας, ο Ιούλιος είναι από τους πιό ενεργούς μήνες! Το τηλέφωνο μου κυριολεκτικά δεν σταματάει να χτυπάει και ο τηλεφωνητής γεμίζει μηνύματα από recruiters. Υπάρχουν αρκετές δουλειές αυτή τη περίοδο, η οικονομία πάει σχετικά καλά αλλά φυσικά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν θέλει προσπάθεια και προγραμματισμό. Γιατί και εγώ λαμβάνω αρκετά ανησυχητικά emails με ερωτήσεις του στυλ “Θέλω να έρθω Αγγλία πες μου τί χρειάζεται!” Και μόνο η διατύπωση της ερώτησης δείχνει την έλλειψη προγραμματισμού και στόχου. Ακόμα και πιο ανησυχητικό από την ιδέα που έχουν πολλοί -ακόμα καιγια μένα τον ίδιο- οτι αν έρθεις Αγγλία όλα είναι εύκολα, το χρήμα ρέει και με τις λίρες μας ερχόμαστε να αγοράσουμε την Ελλάδα και προσευχόμαστε να πάτε στην δραχμή. Έλεος!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!