Μεγάλωσα

Κοροϊδευα παλιά τον πατέρα μου οτι γεράσε όταν τον έπαιρνε ο ύπνος στον καναπε.Τώρα με δυσκολία κρατιεμαι ξυπνιος στο τρένο, τα ματιά μου κλείνουν όταν ξαπλωνω το βράδυ και βλέπω τηλεόραση. Απορουσα πως γίνεται οι γονείς μου να κουράζονται τόσο πια με την δουλειά. Τώρα τους καταλαβαίνω.Εδω και καιρό δηλαδή απλώς τώρα μου ρθε να το γράψω.

Τώρα γιατί πάλι νιώθω αυτό το συναίσθημα της εξάντλησης μετά απο μια γεμάτη μέρα δουλειάς. Είναι και αυτό το κρύο και ο απίστευτα βαρύς καιρός που δεν μπορείς να ξυπνησεις το πρωί!

Μεγάλωσα. Εξάλλου πάντα ένιωθα μεγαλύτερος απο την ηλικία μου.Στο δημοτικό με φωνάζανε ‘παππού’. Αλλά μεγάλωσα. Πατερας, εργαζόμενος, τριχοπτωση, άσπρες τρίχες, αγωνία και άγχος περισσότερο για το γιο μου παρά για μένα. Πήγε 11.30. Τόσο κουρασμένος.

Περιμένω την Παρασκευή, περιμένω άλλες 24 ημέρες, περιμένω να σταματήσω να μεγαλώνω άλλο!!!

Καλό βράδυ σε όλους.

ΥΓ: Και πόσο περιμένω το Σάββατο να απολαυσω την Παναθα στο τηγάνι δεν λέγεται!!!