Οικογένεια μεταναστών γίναμε
Δεν κλαίγομαι. Αλλά κλαίνε οι γονείς μου και τους λυπάμαι. Τους λυπάμαι που κάνουν τόσο σκληρή αυτοκριτική και που έστω και θεωρητικά μετανιώνουν που τόσα χρόνια δεν ξεπούλησαν τις ηθικές τους αξίες για να ακολουθήσουν την πεπατημένη στην Ελλάδα, αυτό τον δρόμο που ακολούθησαν χιλιάδες άλλοι στην χώρα από το ’80 και μετά που πλουτίσανε σε πλάτες άλλων, που ξεπουλήθηκαν για μια θέση, που γυρνούσαν με τις αμαξάρες και είχαν τα 2 εξοχικά, όλα χρεωμένα σε θαλασσοδάνεια. Τί να πώ στη μάνα μου χτές που κλαίγοντας αποχαιρετούσε και το δεύτερο παιδί της και μετάνιωνε που δούλευε σαν σκυλί όλα αυτά τα χρόνια και δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τίποτα για τα παιδιά της στη χώρα αυτή; Κάνει λάθος βέβαια γιατί δεν μας έλειψε τίποτα αλλά καταλαβαίνω τη πίκρα της.
Από χτες δεν θα εκπλαγώ αν δώ ένα νέο blog να δημιουργείται. Αυτή τη φορά με τίτλο fromGR2AD, από την Ελλάδα στο Abu Dhabi. Γιατί από χτες και η αδερφή μου είναι πλέον ένας από τους χιλιάδες νέους που εγκαταλείπουν την Ελλάδα για να βρούνε απλά μια δουλειά. Για να ζήσουν. Σύμφωνα με τον Πορτοσάλτε και τους λοιπούς μνημονιολάγνους πρόκειται απλά για μια μετακίνηση αλλά εδώ δεν μιλάμε για Ευρώπη. Μιλάμε για όπου φύγει-φύγει. Γιατί δεν πήγαινε άλλο. Η κοροϊδία, η ανεργία, η απελπισία. 29 χρονών, ήθελε να δουλέψει! Να φτιάξει ένα μέλλον. Δεν μπορούσε στην Ελλάδα. 2 φορές στην Αθήνα πήγε για συνέντευξη στην Emirates (Έλληνες recruiters) αλλά δεν τους έκανε. Γιατί η κόρη του τάδε και ανηψιά του δήνα γνωστού ήταν καλύτερη. Μια φορά ήρθε Λονδίνο για συνέντευξη στην Etihad και τους έκανε μια χαρά. Έτσι έφυγε στο Abu Dhabi. Στο τελείως άγνωστο εδώ που τα λέμε. Και είμαστε όλοι χαρούμενοι για τη νέα αυτή ευκαιρία αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι τα λόγια της μάνας μου. Δεν πάει ούτε στα ορυχεία να δουλέψει, ούτε Καζαντζίδη να ακούσει (τα ίδια που γράφω και για μένα). Φεύγει όμως από τη χώρα της, αναγκάζεται μάλλον να φύγει για να μπορέσει να χτίσει τη ζωή της. Δεν την λυπάμαι όπως δεν λυπάμαι τον εαυτό μου. Επιλογές μας ήταν και προσπαθούμε για μια καλύτερη ζωή. Αλλά όταν σε μια απλή οικογένεια και τα δυο παιδιά φεύγουν από την Ελλάδα αυτό δείχνει ένα pattern, δείχνει οτι κάτι πάει στραβά στη χώρα αυτή που προσπαθούν να σε πείσουν οτι ήρθε η ανάπτυξη, οτι όλα πάνε καλά και οτι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Καλή αρχή αδερφούλα! Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά ξέρω οτι θα τα καταφέρεις. Και μετά το probation να συζητήσουμε εκείνο το 90% έκπτωση για τους συγγενείς α’ βαθμού που δίνει η Etihad…..
12 Comments
Καλη αρχη στην αδερφουλα σου και καλη δυναμη.
Να εχει καλη τυχη και οτι καλυτερο για εκεινη να τη συντροφευει σε αυτο το νεο δρομο που ανοιγεται μπροστα της.
Καλη χρονια να εχουμε.
Καλή Αρχή στην αδερφή σου και Καλή Επιτυχία σ’ ό,τι κάνει.
Δεν ξέρω αν φορούσα ροζ γυαλιά μέχρι τώρα ή προσπαθούσα να εκλογικεύσω ή να αποφορτώσω λίγο συναισθηματικά την κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά έτυχε και πήγα σε κάτι εκδηλώσεις στην τοπική μου Ελληνική Κοινότητα 2 φορές μέσα στον Γενάρη (world record αυτό για μένα, διότι συνήθως δεν πατάω το πόδι μου εκεί) και γνώρισα πολύ κόσμο που έχει μόλις έρθει στην Αγγλία.
Δημήτρη, έρχονται οικογένειες ολόκληρες !!! Τα παιδιά (στην ηλικία μας) έρχονται για δουλειά – πολλές φορές με δικές τους οικογένειες – και φέρνουν και τους γονείς τους μαζί, οι οποίοι προσπαθούν στα γεράματα να μάθουν την γλώσσα για να δουλέψουν κι αυτοί κάπου – όπου βρουν !!! Άνθρωποι που είχαν τις δικές τους επιχειρήσεις και αναγκάστηκαν να τις κλείσουν ή άνθρωποι που δούλευαν 20-30 χρόνια σε μια εταιρία που έκλεισε, αλλά στα 50+ τους δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά αλλού δουλειά κλπ. Έπαθα σοκ όταν αντιλήφθηκα ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο !!!
Αν δημιουργήσει μπλογκ η αδερφή σου, να μας ενημερώσεις, πληζ, γιατί … … καλό είναι να καρατάμε ανοιχτές τις επιλογές μας, όπου κι αν βρισκόμαστε 😉
Σας ευχαριστώ! Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει με την πληγή της μετανάστευσης και στην Ελλάδα ασχολούνται με τον παστίτσιο, με το dancing with the stars και με τον Άδωνι….
καλη τυχη στην αδελφουλα σου! καλη δυναμη σε σενα συγχαρητηρια για το υπεροχο blog σου μας εχεις βοηθησει πολυ με τις συμβουλες και εμπειριες σου και μεις με 2 παιδια οργανωνουμε να την κανουμε για σκωτια ο Θεος βοηθος να ειστε καλα!καλη χρονια να εχουμε ολοι μια καλυτερη….
Μην λες ψέμματα στον εαυτό σου ρε Δημήτρη. Κλαίγεσαι και ακούγεσαι σαν κάτι τελειωμένους. Δεν είσαι, αλλά έτσι δείχνεις.
Μην τυγχόν και δουλέψει κάποιος νέος 2-5 χρόνια (έστω και από ανάγκη) στο εξωτερικό, αμέσως να ανάψουμε κεράκι.
Μάλλον έχεις χάσει το νοημα Νίκο. Ούτε κεράκι ανάβω, ούτε κλαίω και φαίνεται οτι διαβάζεις επιφανειακά αυτά που γράφω. Υπάρχει ένα αίτιο και ένα αποτέλεσμα. Εύχομαι ποτέ να μην βρεθείς εσύ και η οικογένεια σου σε αυτή την ‘ανάγκη’ που τόσο ελαφρά τη καρδία αναφέρεις.
Και όσο και αν θέλετε δεν κλαίγομαι, ποτέ δεν κλάφτηκα για τις επιλογές μου, τις υπερασπίζομαι και τις χαίρομαι. Αν είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβει κάποιος αυτό τότε λυπάμαι.
Δεν ξέρω αν κάνω λάθος αλλά μπορώ να αιτιολογήσω πως βγάζω αυτό το συμπέρασμα. Μέσω e-mail όμως θα τεκμηριώσω την άποψη μου, όχι από εδώ.
Καλή αρχή στην αδερφή σου και εύχομαι καλή προσαρμογή!! Και αυτό το 90% δεν ακούγεται κακό…! 😉
Και εμείς μεταναστευουμε οικογενειακώς για μια κρύα βόρεια πόλη της Ευρώπης… βλέποντας αυτόν τον καταπληκτικό ήλιο της Ελλάδας αυτές τις μέρες με πιάνει μια κατάθλιψη, αλλά τελικά αυτό μας έχει μείνει μόνο εδώ δυστυχώς…..
Καταλαβαινω πως αισθανεσαι για τους γονεις σου… και οι δικοι μου βρεθηκαν απο τη μια μερα στην αλλη να αποχωριζονται δυο παιδια και τεσσερα εγγονια, σκορπισμενα σε αντιθετες πλευρες του πλανητη. Και πλεον ζουνε μονο για τις μερες που μας επισκεπτονται ή που τους επισκεπτομαστε εμεις, και λαχταρανε και στεναχωριουνται που δε βλεπουν τα παιδια να μεγαλωνουν.
Ειμαι πολυ ευχαριστημενη με τη ζωη μου, οι γονεις μου ικανοποιημενοι που τα παιδια τους παλεψαν και τα καταφεραν και ζουν καλα και ποτε δεν εχουν πει κουβεντα που θα μας στεναχωρουσε, δεν εχουν κλαψει μπροστα μας κλπ. Αλλα ξερω και στεναχωριεμαι γι’αυτους… Δεν ξερω πως να το βαλω σε λογια αλλα δε χρειαζεται νομιζω.
Καλο κουραγιο τους δικους σου και καλη αρχη στην αδελφη σου 🙂
Καλη επιτυχια στη αδερφη σου. Πηγα στην Αγγλια το 1993 και εφυγα το 2003. Τα καλυτερα χρονια της ζωης μου. Τωρα στο Abu Dhabi εδω και 1 χρονο. Καλη πολη πολλα τα facilities, λιγο ακριβη αλλα τα αξιζει.
Δημήτρη πολύ συγκινητικά αυτά που γράφεις! Τα βλέπω κι εγώ στους δικούς μου γονείς που αγωνιούν πώς θα πληρώσουν την εφορία (αυτό σε πολλούς πρέπει να ακούγεται σαν ανέκδοτο), τα τέλη κυκλοφορίας, το χαράτσι με δυο μικρές συντάξεις που τους πετσοκόβουν κάθε 2-3 μήνες, ενώ δούλεψαν σκληρά και νόμιμα όσα χρόνια τους αναλογούσαν. Και βλέπουν κι εμένα, που δουλεύω, να μη μπορώ με τα χρήματα που βγάζω να συντηρήσω ένα δικό μου σπίτι και για εγγονάκι ούτε λόγος… Ώρες ώρες νιώθω ότι θα εκραγώ, δεν αντέχω άλλο τους πολιτικούς, τα ψέματα, τα κομματόσκυλα παντού, την υποκρισία, τους αγενείς απολίτιστους Ελληνάρες που δε σέβονται τίποτα. Την τηλεόραση ευτυχώς την πέταξα μετά από μεγάλους καυγάδες όταν έπρεπε να βάλουμε αποκωδικοποιητή. Τώρα ακούμε ραδιόφωνο και μαθαίνουμε ειδήσεις από το ίντερνετ και τουλάχιστον δε νιώθω πια σαν να ζω μέσα στο V for Vendetta (αλλά χωρίς τον V!). Ελπίζω να γλιτώσουμε τα ψυχοφάρμακα και τα πράγματα να αλλάξουν. Και ελπίζω να προλάβουμε να ζήσουμε αυτή την αλλαγή…
Καλή τύχη στην αδερφή σου και σε σένα all the best!
Διαβαζωντας με καποια καθηστερηση αυτα που εχεις γραψει μπορω να πω οτι συμφωνω απολυτα. Εφτα χρονια στο Λονδινο ο Ελληνικος πληθυσμος εχει αυξηθει κατα πολυ τα τελευταια δυο χρονια κατι το οποιο γινεται αντιληπτο αφου κανεις μια πολυ απλη βολτα στο κεντρο..και δεν μιλαω για τους Ελληνες τουριστες γιατι αυτοι ξεχωριζουν απο χιλιομετρα μακρια.
Συμφωνω οτι υπαρχει pattern στην ολη υποθεση. Απο την παρεα μου στην Ελλαδα οι 9 στους 10 σκεφτονται την μεταναστευση, Αγγλια, Αμερικη, Αυστραλια, οπου τους βγαλει ο δρομος.
Υπαρχουν βεβαια και καποια ατομα τα οποια θα κατακρινουν την επιλογη αυτη γιατι πολυ απλα δεν γνωριζουν..θεωρουν τον Ελληνα που ζει στο εξωτερικο κροισο, οτι κανει ζωη χαρισαμενη..ποσα λιγα ομως γνωριζουν…
Καλη επιτυχια στην αδελφη σου σε οτι κανει εκει και καλη αρχη σε ολους οσους επιλεγουν το εξωτερικο με σκοπο να φτιαξουν τη ζωη τους η μαλλον να ζησουν αξιοπρεπως…οσο για τους αλλους που σχολιαζουν αρνητικα τετοιες κινησεις ας κατσου Ελλαδα να τρεφονται με τα λεφτα του μπαμπα και της μαμας, οσα υπαρχου, και να εχουν ως προτεραιοτητα τον τροπο που θα αγορασουν το επομενο iPhone, γιατι υπαρχουν και αυτοι (χωρις να τους βαζω ολους στο ιδιο καζανι)