Προσοχή στους επιτήδιους!

Ας τα πάρουμε από την αρχή: Έχεις αποφασίσει να φύγεις από Ελλάδα. Είσαι χολωμένος, απελπισμένος, αγχωμένος ή απλά φιλόδοξος και θέλεις να πετύχεις κάποια όνειρα που αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να γίνουν πραγματικότητα σε μια κατεστραμμένη Ελλάδα. Βαριά κουβέντα αλλά έτσι είναι και ας μην εθελοτυφλούμε. Anyway. Είσαι όλα τα παραπάνω και θέλεις μια διέξοδο και θεωρείς οτι η καλύτερη επιλογή είναι να φύγεις από την πατρίδα και να μεταναστεύσεις ας πούμε στην Αγγλία (ας μην γελιόμαστε καλός ο γενικός πρόλογος αλλά για την Αγγλία θα γράψω).

Προετοιμάζεσαι ψυχολογικά, ετοιμάζεις CV, cover letters κτλ, γράφεσαι σε job site κτλ κτλ. Είσαι απελπισμένος και αγχωμένος είπαμε και μπορεί να γίνεις ακόμα περισσότερο αν δεν βρεις κάτι σύντομα. Ώσπου ξαφνικά σαν από θαύμα  σε πλησιάζει από μόνος σου ο κ. Γιάννης Λαμογιόπουλος ο οποίος έχει έτοιμη τη λύση! Μια λύση μαγική και ως από μηχανή θεός εμφανίζεται μπροστά σου να σου βρει δουλειά και να σε οδηγήσει στη γη της επαγγελίας. ¨Θα σου βρώ εγώ δουλειά αγαπητέ στην Αγγλία. Στείλε μου διαβατήρια, ταυτότητες, δίπλωμα οδήγησης, το σκύλο σου και τρία κιλά φασόλια και σε μια βδομάδα οι recruiters θα κάνουν ουρά για το ποιός θα σου πρωτο-πάρει συνέντευξη όχι για τη δουλειά η οποία είναι δεδομένη αλλά για το αν θέλεις BMW ή Mercedes μαζί με το πρώτο σου τεράστιο μισθό”. Ή ακόμα και “στείλε μου και 2,000€ και θα σου έχω έτοιμο σπίτι στο Notting Hill δίπλα στη μπλε πόρτα του Hugh Grant“.

Και φυσικά όλα αυτά γιατί “MONO έτσι μπορείς να έρθεις στη Αγγλία κτλ κτλ ” και άλλες παρόμοιες μπούρδες.Για να μην γράψω τίποτα χειρότερο. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν δίνουμε ούτε μισό ευρώ σε κάποιον που ισχυρίζεται να μας βρει δουλειά ή σπίτι ή οτιδήποτε. Ακόμα και δωρεάν κάποιος να προσφερθεί να σε βοηθήσει στην αναζήτηση εργασίας πάντα πρέπει να το φιλτράρεις και να αναρωτηθείς τί έχει να κερδίσει ο άλλος από αυτό. Δεν είναι όλοι ψωνάρες σαν και εμένα που τους αρέσει να τους διαβάζουν και χαίρονται όταν βοηθούν έστω και λίγο κάποιους άλλους (τς,τς,τς). Κανείς δεν είναι τόσο αλτρουιστής φίλε. Και πίστεψε με δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να σου ζητήσει ούτε το διαβατήριο, ούτε τη φωτοτυπία του, ούτε καν το τηλέφωνο σου (εκτός αν σου αρέσει να σε πρήζουν). Η μοναδική πηγή πληροφόρησης σου θα πρέπει να είναι είτε οι επίσημες ιστοσελίδες του Βρετανικού κράτους (για το τί χρειάζεται για την είσοδο στη χώρα είναι το Border Control–>http://www.ukba.homeoffice.gov.uk/eucitizens/) ή έγκυρα sites πληροφόρησης μεταναστών (Sharehoods) αλλά σε κάθε περίπτωση να κάνεις double check με τα επίσημα κυβερνητικά sites. Και μπορώ να σου πώ από τώρα οτι ακόμα είμαστε Ευρωπαίοι πολίτες και μπορούμε μέχρι και με μια απλή ταυτότητα να έρθουμε και να εργαστούμε στην Μ. Βρετανία. Ψάχτο!

Φυσικά και είναι απάτη και υπέρτατη λαμογιά κάποιος που σου ζητάει επίσημα έγγραφα (έστω και φωτοαντίγραφα) ή ακόμα και λεφτά(!!!) για να σε ‘βοηθήσει’ και καλά να βρεις δουλειά ή σπίτι. Ξέρω οτι υπάρχουν ακόμα και εταιρίες που έχουν συσταθεί για εύρεση κατοικίας και μπορεί όντως να κάνουν δουλειά αλλά γιατί να μην το προσπαθήσεις μόνος σου και χωρίς το ρίσκο να πέσεις σε απατεώνα; Καλά ειδικά το να σου βρούνε δουλειά αν του δώσεις λεφτά αυτό κανονικά θα έπρεπε να σε κάνει να τρέχεις όσο απελπισμένος, όσο  αγχωμένος και αν είσαι.  Σκέψου το και λογικά: Πώς δηλαδή θα τους δώσει λεφτά και θα σου βρει εργασία; Θα δωροδοκήσει  το HR; Ή τον recruiter;Έλεος! Τί να θέλει το διαβατήριο σου; Πραγματικά έχω σταματήσει να γράφω εδώ και μισή ώρα και προσπαθώ να βρω μισή αιτιολόγηση!

Το δικαίωμα στην εργασία είναι ΙΕΡΟ. Δεν είμαστε δούλοι να πληρώνουμε για να βρούμε δουλειά. Τα μόνα λεφτά που εγώ προσωπικά σαν Δημήτρης θα δικαιολογούσα είναι πχ σε μια εταιρία να μου κάνει proof read και review το CV ή πχ να με προετοιμάσει για διάφορα τεστ που πιθανώς κάποιες εταιρίες υποβάλλουν τους υποψήφιους στην διαδικασία των συνεντεύξεων αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος οτι αξίζει τον κόπο και κυρίως οτι δεν μπορεί κανείς να στρώσει το κώλο του κάτω και να προετοιμαστεί μόνος του. Γνώμη μου.

Το άγχος είναι κακός σύμβουλος και σας το λέει αυτό ο άρχοντας του άγχους και της γκρίνιας. Αλλά να είστε υποψιασμένοι, ψύχραιμοι και να προσπαθήσετε μόνοι σας (και φυσικά κάθε βοήθεια φίλου/συγγενή ευπρόσδεκτη) γιατί εκτός από αυτούς που σας αγαπάνε κανείς άλλος δεν νοιάζεται για το αν θα βρείτε ή όχι δουλειά στην Αγγλία ή στη Σουαζιλάνδη.