Χρόνος

Τί περίεργο πράγμα ο χρόνος. Ποτέ δεν είναι αρκετός όταν περνάς καλά ή όταν βιάζεσαι και πάντα φαίνεται να μεγαλώνει όταν δουλεύεις ή όταν βαριέσαι. Δεν εννοούσε αυτό ακριβώς ο συνάδελφος Einstein όταν μιλούσε για τη σχετικότητα του χρόνου αλλά καταλαβαίνετε τί εννοώ. Τα γράφω βασικά όλα αυτά γιατί για 2 λεπτά έχασα το τρένο από το London Waterloo και έπρεπε να περιμένω μισή ώρα να γυρίσω σπίτι και μου φάνηκε οτι περίμενα 2 ώρες και έλεγα στον εαυτό μου οτι όταν γυρίσω θα γράψω στο blog για το χρόνο.

ΟΚ πάει αυτό. Τώρα ξεκουράζομαι μετά από τη κουραστική αλλά υπέροχη βραδιά μου στο Λονδίνο και συγκεκριμένα στο Browns δίπλα στο Tower Bridge με μια παλιά μου συμμαθήτρια από την Καλαμαριά που μένει μόνιμα εδώ και χρόνια στο Λονδίνο, και τη παρέα της. Έξοδος σήμερα, έξοδος και την Παρασκευή! Φτάνει! Anyway, το Λονδίνο ήταν υπέροχο, αφού σου δίνει την αίσθηση οτι βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσμου και είναι ωραίο να είσαι εκεί χωρίς να νιώθεις τουρίστας. Και έχω την ευκαιρία να γνωρίζω νέα άτομα από διαφορετικές χώρες, άλλης κουλτούρας, άλλων ενδιαφερόντων. Γενικά δεν έχω την πολυτέλεια ούτε να απορρίπτω προτάσεις, ούτε να κλείνομαι στο καβούκι μου και να μένω σπίτι αλλά πρέπει να γνωρίζω κόσμο, να κοινωνικοποιούμαι, να προσαρμόζομαι στη νέα μου ζωή έτσι ώστε να είμαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για να βοηθήσω την οικογένεια μου να προσαρμοστεί καλύτερα.

Γενικά όμως δεν είμαι και στα καλύτερα μου. Ίσως φταίει και το ότι ολόκληρη την εβδομάδα παραλουθώ ειδήσεις από Ελλάδα και είμαι φοβερά εκνευρισμένος και στεναχωρημένος με τα σκατά που συμβαίνουν στην πατρίδα. Μπορεί να έφυγα αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν νοιάζομαι. Ίσως μάλλον παρανοιάζομαι για να με πειράζει τόσο.

Σαββατόβραδο λοιπόν, η τηλεόραση συντονισμένη στο BBC3 όπου παίζει American Dad, χαλάρωση με λίγο Jameson whiskey (σαν να πίνω πολύ) και σας καληνυχτώ. Δεν ήταν και από τα καλύτερα posts μου αλλά θα έρθουν και καλύτερα. Είναι 01.07 Σάββατο βράδυ και είμαι μόνος μου σε ένα άδειο σπίτι στην Αγγλία. Give me a break!