Μισθός Αγγλίας έξοδα Ελλάδας;

Πολύ πλάκα έχετε ορισμένοι. Που μπαίνετε στο κόπο και ματώνουν τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο και γράφετε ένα σωρό ανοησίες συγκρίνοντας καταστάσεις όπως αυτή του ποδοσφαίρου ή -πιο σοβαρά- της οικονομίας στην Ελλάδα με αντίστοιχες καταστάσεις του εξωτερικού. Μια βδομαδα μου πήρε προσωπικά να ηρεμήσω από τα γεγονότα της Λεωφόρου με τις βλακείες που έγιναν, την εξόφθαλμη απάτη και τις απίστευτες ηλιθιότητες που διάβαζα από εδώ εκεί συγκρίνοντας πχ το El Classico της Ισπανίας με το δικό μας το μιζεριλίκι. Λες και εχει καμιά σχέση το ποδόσφαιρο ή ο αθλητισμός στη  Ελλάδα με της Ισπανίας ή της Αγγλίας, λες και υπαρχει η αντίστοιχη παιδεία, τήρηση των νόμων λες και υπάρχει η ίδια αδικία, οι ίδιες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Ξεχνάμε σε τί κατάσταση βρίσκεται ο Έλληνας τα τελευταία 7 χρόνια με τη  κρίση (οχι οτι πριν ήταν καλύτερο το ποδόσφαιρο αλλά λέμε τώρα). Δεν υπάρχει καμία σχέση και δεν τίθεται θέμα καμίας σύγκρισης. Πρέπει όλα να κρίνονται με υποκειμενικό πρίσμα για τη κατάσταση κάθε χώρας και αντικειμενικότητα για να μην λέμε αρλούμπες.

Και έρχομαι στο θέμα της οικονομίας και των χρημάτων. Έγραψα στο προηγούμενο post οτι αγοράζουμε σπίτι. Έχω γράψει για τα νοίκια, την ακρίβεια που επικρατεί στα πάντα εδώ πάνω και γενικά σε κάθε συζήτηση με οποιοδήποτε Έλληνα έχω το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Οτι εγώ και όλοι οσοι ζούμε στην Αγγλία πρέπει να έχουμε γίνει fucking rich για να μπορούμε να ζούμε έτσι, να μπορούμε να πληρώνουμε τέτοια νοίκια, να αγοράζουμε σπίτια!

ΜΗΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ!

Τα σπίτια εδώ Λονδίνο μεριά είναι υπερβολικά, υπερ-υπερβολικά ακριβά. Και πωλούνται σαν ζεστό ψωμί. Καμία σχέση δηλαδή με Ελλάδα. Ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα στην Καλαμαριά (προ-κρίσης) κόστιζε 200 με 250 χιλιάρικα. Εδώ καταρχάς οι οικογένειες κατά βάση μένουν σε σπιτια και οχι σε διαμερίσματα. Εδώ ειδικά που μένω εγώ δεν εχει πολυκατοικίες. Αναλογικά λοιπόν το ίδιο σπίτι εδώ

στην περιοχή (Surrey), θα κόστιζε 450 με 500 χιλιάδες λίρες, δηλαδή 700.000€. Σε οποιον λέω το πόσο πήρα το σπίτι μου εδώ (σχεδόν το πήραμε) νομίζει οτι ξαφνικά έγινα μεγιστάνας. Λες και έχει σχέση το real estate, οι μισθοί, τα standards ζωής, τα mortgages της Αγγλίας με αυτά της Ελλάδας. Εννοείται πως αν τώρα με τη κρίση ήμουν ακόμα Ελλάδα οχι σπίτι αλλά θα έμενα στο σπίτι του πατέρα μου ακόμα. Η οικονομία της ζωής εδώ, το κουμάντο που κάνουμε εδώ δεν γίνεται να το συγκρίνω με το πως θα ήταν ο αντίστοιχος Δημήτρης στην Ελλάδα. Είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια, απλά μαθηματικά.

Λες σε κάποιον στην Ελλάδα τί μισθό έχουμε εδώ και νομίζουν οτι είσαι ο Richard Branson. Κανείς δεν μπαίνει στο κόπο να δεί το κόστος ζωής. Να μεταφράσει και τα έξοδα σε ευρώ. Λες και εδώ πληρωνόμαστε σε λίρες και ξοδεύουμε σε ευρώ! Κανείς δεν μπαίνει στο κόπο τί mortgage θα πληρώνουμε -αναγκαστικά τις περισσότερες φορές αφού αν θέλεις ένα καλό σπίτι για την οικογένεια σου θα πρέπει να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι και το χέρι βαθιά στη τσέπη. Η ζωή φίλοι

μου δεν είναι μόνο νούμερα. Δείτε και πίσω από αυτά, όταν μιλάμε για Αγγλία βγάλτε τα ‘ελληνικά’ γυαλιά και αν δεν μπορείτε να βάλετε ‘αγγλικά’ τότε απλά μην βγάζετε εύκολα συμπεράσματα.

Το σπίτι σχεδόν έκλεισε και τώρα αρχίζει το DIY κομμάτι και θα πρέπει να βάλω το καπέλο του ελαιοχρωματιστή, γυψά, κηπουρού κτλ. Γιατί επίσης αν φέρναμε μαστόρους να μας βάψουν το σπίτι ενώ ο αντίστοιχος Έλληνας θα ζητούσε πχ 500€ ο Άγγλος θα ζητήσει £5,000. Δείτε σε αυτό το πολυ ενδιαφέρον link μια ενδεικτική σύγκριση κόστους ζωής ανάμεσα σε Αγγλία και Ελλαδα.

Ενδιαφέρον έτσι; Ειδικά αν συγκρίνω London με Θεσσαλονίκη εκεί χάνεται η μπάλα: