1st day in new life

Είχα μάλλον ξεχάσει πως είναι οι πρώτες μέρες στην δουλειά. Αλλά βέβαια όταν λέμε για δουλειά στην Αγγλία και δουλειά στην Ελλάδα μάλλον θα πρέπει να εννοούμε άλλο πράγμα. Δυστυχώς ξέρω πως θα με θεωρήσετε υπερβολικό και ίσως προκατειλημμένο αλλά πραγματικά είναι μερικά πράγματα στην ζωή που μόνο αν τα ζήσεις μπορείς να τα καταλάβεις, όπως πχ το να γίνεις πατέρας όπως πχ το να μεταναστεύσεις, όπως πχ η πρώτη μέρα στην δουλειά σε μια νέα χώρα….και ειδικά στην Αγγλία.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαι φιλοξενούμενος με ένα ζευγάρι στη περιοχή Walton-On-Thames, περίπου 10 χλμ δυτικά τού Weybridge (εκεί δουλεύω) και 50χλμ ΝΑ από το κέντρο του Λονδίνου. Από το site http://www.airbnb.com/ βρήκα ένα όμορφο και καθαρό δωμάτιο σε μια ήσυχη γωνιά, με ένα φιλικότατο ζευγάρι τον Steve και την Carolyn που τους αρέσει να διαβάζουν και να βλέπουν τηλεόραση πολύ-πολύ δυνατά :). Το δωμάτιο έχει super broadband, freeview (κάτι σαν free cable tv με basic αλλά πολλά-πάρα πολλά- κανάλια) και γενικά είναι αρκετά ικανοποιητικό. Ξυπνώντας στις 6.30 από το άγχος μου, προετοιμάστηκα, έφαγα το breakfast (όχι english αλλά γάλα με κορνφλεηκς) και ξεκίνησα νωρίς-νωρίς για τη δουλειά. 5 λεπτά περπάτημα για το σταθμό Hersham (εννοείται χάθηκα),

6 λεπτά με το τρένο προς τα ανατολικά (2,5 λίρες για 5 λεπτά καλό ε;) και μετά δυστυχώς 20 λεπτά περπάτημα για την δουλειά. Σίγουρα υπάρχει και πιο εύκολος τρόπος απλώς δεν τον βρήκα αλλά δεν πειράζει ας χάσουμε και κάνα κιλό.

Ένα καφεδάκι στα Starbucks και βουρ για την πρώτη γνωριμία με την εταιρία που θα εργάζομαι. Πρώτη εντύπωση: πεντακάθαρες εγκαταστάσεις, χαμογελαστά πρόσωπα παντού (!), ήρεμη ατμόσφαιρα (ούτε κινητά ούτε τίποτα) και γενικά τίποτα να μην θυμίζει Ελληνική επιχείρηση (και πιστέψτε με έχω δεί αρκετές). Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες απλώς θα πω κάτι που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση: ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ. Καταγεγραμμένες, αυστηρές και τηρούμενες. Απίστευτο! Ήταν ένα σοκ για μένα και μια έκπληξη ο τρόπος εργασίας και σκέψης τους αλλά και πως τελικά γίνεται να παράγεις έργο χωρίς φωνές και ψευτομαγκιές. Και 7 ώρες εργασίας παρακαλώ +1 ώρα διάλειμμα!!! Δύσκολα; Ναι. Κουραστικά; Σίγουρα. Αλλά το βασικότερο; Με μέλλον και με ελπίδα για κάτι καλό.

Τέλος δουλειά και τρέξιμο στο μάρκετ για να ψωνίσουμε να έχουμε να τρώμε. Τo Weybridge είναι γενικά από τις πιο posh περιοχές με πλούσιες κυρίες και πολλούς αστέρες του ποδοσφαίρου να έχουν εδώ τα σπίτια τους (πχ ο Lambard της Chelsea). Οπότε και το μάρκετ ανταποκρινόταν σε μια τέτοια κοινωνία και ήταν και αυτό κυριλέ και ακριβό. Γενικά το κόστος ζωής είναι ένα θέμα εδώ αλλά σίγουρα υπάρχουν επιλογές τις οποίες πρέπει να εξερευνήσω. Μυστικά που ξέρουν οι locals και κάνουν την ζωή τους ευκολότερη. Φανταστείτε έναν Άγγλο ας πούμε στο Ν.Ρύσιο ή στη Πάτρα ή ακόμα και στην Θεσσαλονίκη. Δεν θα ξέρει που παν τα τέσσερα και σίγουρα θα επιλέγεις τι εύκολες και πιο φανερές λύσεις: ταξί αντί για να ψάχνει τα δρομολόγια των λεωφορείων, τα τουριστικά και ακριβά σουβλατζίδικα αντί για τα καλά ταβερνάκια, κοκ. Ε κάπως έτσι είμαι και εγώ. Ε δεύτερη μέρα στην Αγγλία είμαι gimme a break!

Πάω για ύπνο. Είμαι πτώμα. Ελπίζω να με ακολουθείτε στο ταξίδι μου. Συνεχίζουμε κάποια στιγμή από αύριο….g’night!