Διάφορες διαφορές uk-gr

Χωρίς ίχνος προκατάληψης (εσκεμμένης έστω), με την υποκειμενικότητα που πάντα με διακρίνει ήθελα να καταγράψω στα πρακτικά του blog μερικές από τις διαφορές που παρατηρώ στην ζωή, στην δουλειά, σε όσα μπορώ να σκεφτώ, τις διαφορές μεταξύ Ελλάδας-Αγγλίας. Σχολιάστε ελεύθερα:

1.Στην δουλειά. Μια από τις βασικότερες διαφορές κυρίως σε σχέση με αυτά που περίμενα και με βάσει και αυτά που ακούω από γνωστούς και φίλους που δουλεύουν εδώ είναι οτι τελικά δεν είναι και τόσο  σούπερ γαμάτοι στην δουλειά τους οι Άγγλοι. Και τί εννοώ; Οτι και εγώ πριν έρθω εδώ νόμιζα οτι θα έρθω να δουλέψω στον εργασιακό παράδεισο. Πως όλα λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, πως δεν υπάρχουν οι κλίκες που είχα συναντήσει στην Ελλάδα, πως δεν υπήρχε προχειρότητα, οτι όλοι ήταν οι άψογοι επαγγελματίες. Ξεχνώντας τον παράγοντα “ανθρώπινη φύση” προφανώς. Γιατί δεν υπάρχει τέλειοι άνθρωποι είτε στην Ελλάδα είτε στην Αγγλία είτε στο Άνω Τατζικιστάν οπότε λογικό να μην υπάρχουν και οι “τέλειες”  εταιρίες. Έχω συναντήσει προχειρότητα αλλά και προσοχή στην λεπτομέρεια, έχω συναντήσει

επαγγελματίες και λιγότερο επαγγελματίες, διαπιστώνω αστοχίες αλλά και εντυπωσιακές λεπτομέρειες που βασικά κάνουν τη διαφορά στο τρόπο που γίνεται μια δουλειά εδώ και αντίστοιχες δουλειές στην Ελλαδα. Χωρίς ίχνος ρατσισμού και εθνικής υπεροψίας θεωρώ (και το έχω ξαναγράψει) οτι σαν Έλληνες και με τα σκατά που έχουμε φάει από την δουλειά στην Ελλάδα (hyper-multi tasking) αν μια δουλειά για τον μέσο Άγγλο έχει βαθμό δυσκολίας 10 για εμάς αυτό μεταφράζεται σε 5. Παρατηρώ οτι εδώ πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Μια κατά την γνώμη μου είναι η μεγαλύτερη και πιό ουσιώδης διαφορά: εδώ υπάρχει χρήμα! Πελάτες έτοιμοι να ξοδέψουν, επιχειρήσεις έτοιμες να επενδύσουν κτλ. Καμία σχέση απ΄οτι ακούω με παλαιότερες εποχές αλλά σε σχέση με τα Ελληνικά δεδομένα πάντα (ακόμα και των καλών εποχών) εδώ υπάρχει χρήμα. Και όταν υπάρχει χρήμα κινείται και η αγορά εργασίας και τα projects και όλα. Μια ακόμα μεγάλη διαφορά είναι οτι εδώ ακούς και κάνα ΜΠΡΑΒΟ που και που και δεν προοδεύει μόνο αυτός που έχει συγγενείς στην εταιρία ή μπάρμπα στη Κορώνη.

2.Στη διασκέδαση. Κλασσική ελληναράδικη άποψη είναι οτι φυσικά μόνο στην Ελλάδα διασκεδάζουμε, όλοι οι άλλοι είναι ξενέρωτοι κτλ κτλ.  Καταρχάς το τι αρέσει στον καθένα και πως τη βλέπει τη διασκέδαση είναι υποκειμενικό. Αλλά και θέμα κουλτούρας του κάθε λαού. Δεν γίνεται να αρέσει στον Άγγλο να πηγαίνει στα μπουζούκια γιατί εδώ ποτέ δεν είχε μπουζούκια. Δεν αρέσει στον Άγγλο η ραστώνη σε ένα καφέ με ντάλα ήλιο και φραπεδούμπα στο χέρι γιατί ούτε ήλιο έχει εδώ, ούτε ξέρουν τί σημαίνει φραπές (κανονικός φραπές και όχι αυτό το κουράδι). Όπως και στον Έλληνα δεν αρέσει να πηγαίνει σε μια pub από τις

6 μετά τη δουλειά και να πίνει 20 μπύρες μέχρι τις 7 και μετά να είναι σούρα μέχρι το βράδυ. Ο καθένας όπως έχει μάθει και έχει συνηθίσει. Προσωπικά μου αρέσει περισσότερο η διασκέδαση εδώ γιατί υπάρχουν καταρχάς άπειρες επιλογές (αν μιλάμε για Λονδίνο) αλλά και επειδή προτιμώ να βγαίνω νωρίς, για φαγητό-μπύρες κτλ και να γυρνάω σαν άνθρωπος νωρίς σπίτι. Αλλά that’s just me.  Εδώ στην εξοχή (Surrey) πάντως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με το Λονδίνο. Εδώ μια Pub, ένα εστιατόριο άντε και κάνα κλαμπάκι Παρασκευή βράδυ και τέλος. Δεν έχει πολλά παραπάνω. Βέβαια φυσικά θα βρεις κάθε μέρα κόσμο να απολαμβάνει το καφεδάκι του στις διάφορες αλυσίδες καφέ και μικρομάγαζα. Και δεν νομίζω οτι αν βγεις Παρασκευή βράδυ και ρωτήσεις έναν Άγγλο αν διασκεδάζει να σου πει οχι. Ναι μάλλον στην Ελλάδα θα διασκέδαζε περισσότερο αλλά και ένας Έλληνας το χειμώνα στην Αυστραλία θα έκανε περισσότερο μπάνιο άρα δεν έχει και πολύ νόημα αυτή η κουβέντα. Την άλλη Τρίτη πάντως θα πάμε με αντροπαρέα για μπριτζόλες στο Gaucho’s στο Canary Wharf και μια χαρά διασκέδαση μου φαίνεται!

3. Στο κόστος. Έχω αφιερώσει πολύ χρόνο να καταγράψω σε high-level το κόστος ζωής στην Αγγλία. Είναι ακριβά. Ειδικά εδώ στο νότο, γύρω και μέσα στο Λονδίνο είναι πανάκριβα σε σχέση με την Ελλαδα. Μπορεί θεωρητικά οι μισθοί να είναι υψηλότεροι αλλά και τα έξοδα είναι τραγικά. Όταν πληρώνεις £1,000 το νοίκι, £1,000 το παιδικό και κάνα £500 το μήνα στο μαρκετ τότε καταλαβαίνεις. Αν και το μαρκετ νομίζω είναι φτηνότερο εδώ και με περισσότερες ευκαιρίες και δώρα μέσω κουπονιών. Η μεγάλη διαφορά με την Ελλάδα είναι οτι εδώ πληρώνεις μέχρι και τον αέρα που αναπνέεις. Δεν υπάρχει τίποτα τζάμπα. Τ Ι Π Ο Τ Α. Παράδειγμα: Ο παιδικός του Στέφανου είναι από τις 8-6 ανοιχτός. Εμείς τον πηγαίνουμε συνήθως 8 και πηγαίνω τον παίρνω μετά τις 4 όταν σχολάσω. Άρα 8 έπρεπε να είμαι δουλειά. Άρα έπρεπε να αφήσω τον μικρό στον παιδικό γύρω στις 8 παρά 10. Για 6 μήνες όλα καλά μέχρι που πήρανε χαμπάρι οτι δεν έχω πληρώσει για αυτά τα 10 λεπτά και μου κάνανε παρατήρηση. Οχι οτι ανοίγανε το σχολείο για μένα, ήταν ήδη ανοικτό. Αλλά για τα 10 λεπτά πριν τις 8 έπρεπε να πληρώσω £2!!! Φυσικά πλέον τον πηγαίνω ακριβώς 8. Και κάνω 40 λεπτά να πάω στη δουλεια, κάτι που μου δίνει πάσα για την επόμενη διαφορά…

4. Στη κίνηση. Το γνωστό traffic jam. Ε εδώ δεν παλεύεται. Έχω διαβάσει και άρθρα Αθηναίων που ζούνε Αγγλία και δεν την παλεύουν ε πώς να την παλέψω εγώ που είμαι συνηθισμένος σε κίνηση Θεσσαλονίκης; Που έκανα

40 λεπτά να πάω Καλαμαριά-κέντρο και μου φαινόταν αδιανόητο. Και που τώρα κάνω 40 λεπτά για 2 χιλιόμετρα; Κάθε μέρα! Λονδίνο και οτιδήποτε μέσα στον M25 είναι μαρτύριο για τους οδηγούς. Στενοί δρόμοι, πάρα πάρα πολλά αυτοκίνητα, πολλά συχνά ατυχήματα στον M25 όπου μπορεί να σκάσει το λάστιχο ενός φορτηγού και να επηρεάσει κάθε δρόμο και δρομάκι σε ακτίνα 50 μιλίων. Πίστευα οτι θα μπορούσα να συνηθίσω αλλά το πρώτη-κενό-πρώτη-κενό δεν παλεύεται!

Θα επανέλθω με περισσότερα στο part 2….