About festivals

Κορμί ταλαιπωρημένο (αγυμνασιά). Κεφάλι να κουδουνίζει ακόμα (ντεσιμπέλ). Ακόμα μια εμπειρία προστέθηκε στην φαρέτρα του εγκεφάλου μου και ευτυχώς τράβηξα πολλές φωτογραφίες και βιντεάκια για να έχω να θυμάμαι ακόμα κάτι και να δείχνω στο παιδί μου στο μέλλον με την βεβαιότητα οτι θα αδιαφορεί 100% όπως αδιαφορούσα εγώ όταν μου έδειχναν οι γονείς μου φωτογραφίες από τα νιάτα τους.

Sonisphere Knebworth. 3 μέρες festival με τα μεγαλύτερα και ιστορικότερα ονόματα στο χώρο του metal. Iron Maiden, Metallica. Τη Παρασκευή τη σνομπάραμε με τον φίλο και συνάδελφο Νίκο καθότιν έπαιζαν οι Limp Bizkit με τους Prodigy και βασικά αν πηγαίναμε 3 μέρες μέχρι το Knebworth (65 μίλια οδήγηση) θα γινόμασταν αλοιφή από τη ταλαιπωρία. Γέροι άνθρωποι είμαστε. Βετεράνοι! Υπήρχαν αμφιβολίες και περιέργεια για το τι ακριβώς θα συναντήσουμε. Αντίστοιχες εμπειρίες από συναυλίες στην Ελλάδα ήταν τραυματικές. Ακόμα θυμάμαι το ’98 στη Ριζούπολη όπου περίμενα 5 ώρες όρθιος απλά για να μπω στο γήπεδο και μετά άλλες 3 ώρες σαν σαρδέλα στριμωγμένος μέχρι να δώ για πρώτη φορά τους Metallica. Μετά από 1 ωρίτσα περίπου φτάσαμε στο χώρο οπου υπήρχαν παντού πινακίδες να μας καθοδηγήσουν, άνθρωποι της συναυλίας να μας υποδείξουν το χώρο στάθμευσης και πολύ αστυνομία. Parking στα χωράφια, άνορακ λόγω βροχής πολύ υπομονή 1 μίλι περπάτημα μέχρι το χώρο της συναυλίας. Διαδρομή μέσα από άπειρες σκηνές κάμπινγκ, μεταλλάδες, μεθυσμένους μεταλλάδες, μαστουρωμένους χίπηδες (καλά δεν είχαν διαβάσει στο FAQ του Sonisphere οτι απαγορεύονται τα ναρκωτικά;). Φανταστείτε το χώρο σαν ένα χωριό από σκηνές κάμπιγκ. Μαγαζάκια να πουλάνε τα πάντα, διάσπαρτες 3-4 μικρές σκηνές για τα μικρότερα συγκροτήματα και στον κύριο χώρο της συναυλίας οι δυο κύριες σκηνές. Και κόσμος. Πολύς κόσμος! Γύρω στις 50.000. Κολλημένοι σχεδόν στο κάγκελο σαν μικρά παιδιά γεμάτα ενθουσιασμό να ακούσουμε τη μουσική που γουστάρουμε και να δούμε από πολύ κοντά τους μουσικούς μας ήρωες. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ με τον απαραίτητο εξοπλισμό: καρεκλάκι-τρίποδα, βιβλία, μπισκοτάκια, τοστάκια, μαντηλάκια απολυμαντικά…κυρίες!

Antrhax, Deftones, Frank Turner, Maiden, Alice in Chains, Mastodon, Metallica είδαμε ενώ υπήρχαν άλλα 40 συγκροτήματα που χάσαμε (λυπάμαι που έχασα Babymetal και Dream Theater). Κούραση, απίστευτη ταλαιπωρία αλλά και τεράστια οργάνωση και σεβασμό απέναντι στο κόσμο είδαμε. Μια εμπειρία που δύσκολα θα την επαναλάβω αλλά που άξιζε το κόπο 101%.

[youtube -s0aKBZLJcQ]

Η αλήθεια είναι πως τελευταία δεν έχω πολλά να γράψω ίσως επειδή έχω χάσει τον αρχικό ενθουσιασμό του καινούργιου αλλά ξέρω το γιατρικό: να βρώ ξανά κάτι καινούργιο! Μάλλον όμως είναι επειδή έχω κουραστεί πολύ και περιμένω πάρα πάρα πάρα πολύ τις καλοκαιρινές διακοπές…..οι οποίες ξεκινάνε αύριο! Σαλόνικα και μετά Μύκονος (ψωνάρα)

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!