Διαχρονική Ελλάς

Τελείωσαν οι διακοπές του Πάσχα, τα πεθερικά έφυγαν για Ελλάδα αφού τους λιώσαμε και αυτούς στη δουλειά και ο μικρός μου ξανάρχισε το σχολείο. Χτες πρώτη μέρα και με ρώτησε με ένα βλέμμα γεμάτο απελπισία: “Daddy, when is summer?”. Στεναχωρήθηκε αυτός, μαύρισε και εμένα η καρδιά μου οταν του απάντησα σε 3 μήνες. 22 Ιουλίου τελειώνει η χρονιά και πρωτού πείτε ότι είναι πολύ, να πώ ότι μέσα στη χρονιά έχουν πολλά διαλείμματα (half terms) αλλά και εδώ δεν έχει τις ζέστες της Ελλάδας να μην μπορούν τα παιδάκια να πάνε σχολείο.

Δευτέρα βράδυ χάζευα σε ένα νέο φανταστικό κανάλι που έχει αφιερωμένο στην Ελλάδα γεμάτο ντοκιμαντέρ και υπέροχες παραγωγές για την Ελλάδα, σύγχρονη και αρχαία. Έπεσε το μάτι μου λοιπόν σε ένα ντοκιμαντέρ που λεγόταν “Ελλάς Χωρίς Κολώνες” του Βασίλη Μάρου που έδειχνε
την Ελλάδα, την Αθήνα του 1960. Ήταν στην Αγγλική γλώσσα και το συγκλονιστικό ήταν -εκτός από την απεικόνιση της χώρας πριν από 60 χρόνια- πως ήταν σαν να γυρίστηκε σήμερα! Ξέρω ακούγεται κοινότυπο αλλά προσωπικά εντυπωσιάστηκα από τις ομοιότητες του Έλληνα του ’60 με τον σύγχρονο ‘μοντέρνο’, ντεμέκ Ευρωπαίο.

Στιγμιότυπο από ένα υπουργείο με εκατοντάδες κόσμο απέξω να προσπαθεί να μπει μέσα για να μιλήσει με τον υπουργό και να ζητήσει χάρες, ρουσφέτια, διορισμούς. Μέσα στο γραφείο του υπουργού από πάνω του σαν κάργιες καμιά πενηνταριά νοματαίοι από την περιφέρεια του να μην τον αφήνουν να κάνει ούτε εμπιστευτικά τηλεφωνήματα και να ζητάνε χάρες, από το να φτιαχτεί η γέφυρα στο χωριό μέχρι να διορίσουν το παιδί τους στο δημόσιο. Άλλο να σας το γράφω και άλλο να βλέπεις την εικόνα με τον υπουργό να προσπαθεί να μιλήσει στο τηλέφωνο και από πάνω και γύρω του να έχει πενήντα άτομα να τον αγριοκοιτάνε. Πώς αυτός μετά να ασχοληθεί με τίποτα άλλο εκτός από ρουσφέτια;

Συνέντευξη από νεαρό πολιτικό μηχανικό με σπουδές στην Αγγλία που διόρισε ο Καραμανλής (ο παλιός το ’60) για να αλλάξει την εικόνα της Αθήνας: “Πρέπει να αποκεντρωθεί γιατί τώρα είναι μια μαύρη τρύπα που καταπίνει τα πάντα, χάνονται όλα και δεν γίνεται έργο. Οι υπηρεσίες πρέπει να μεταφερθούν εκτός Αθηνών” και άλλα αυτονόητα ακόμα και σήμερα αφού τίποτα δεν έχει αλλάξει 60 χρόνια μετά. Παρακαλούσαν όλοι στα γραφεία των βουλευτών -on camera-να διοριστούν στο δημόσιο το οποίο τότε θεωρούταν η απόλυτη ξεφτίλα δουλειά αλλά ήταν μόνιμη δουλειά. Και τότε, 60 χρόνια πριν, σχολίαζε ο κινηματογραφιστής ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι τόσο οι υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά το ότι είναι άσχετοι σε άσχετες θέσεις και πολλοί σε ‘εύκολες’ θέσεις και λίγοι στις ‘δύσκολες’ και παραγωγικές. Χαρακτηριστικά πλάνα με δημόσιους υπαλλήλους να πίνουν ελληνικό καφεδάκι και να καπνίζουν τσιγαράκι και από πίσω ο κόσμος να συνωστίζεται στα κισσέ. Φοβερό!

Το πιο αστείο ήταν το σχόλιο πως ο Έλληνας λόγω των 400 χρόνων τουρκοκρατίας είναι πολύ καχύποπτος και θεωρεί ότι όλοι τον καταδιώκουν και τον επιβουλεύονται. Όλοι συνωμοτούν εναντίον του ένδοξου έθνους μας!!! Εμπιστοσύνη μηδέν και σε κανέναν με το πιο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο που γελούσα μόνος μου, τις πανελλήνιες εξετάσεις για τραπεζικούς υπαλλήλους. Επειδή λέγανε ότι οι εξετάσεις δεν ήταν αδιάβλητες, η κυβέρνηση εισήγαγε ένα σωρό μέτρα για να διασφαλίσει τη μυστικότητα και το αδιάβλητο των εξετάσεων. Καμιά 20αριά ξεχωριστά μέτρα και στο τέλος τα αποτελέσματα τα έκανε process ένας υπολογιστής (από τους παλιούς με τις διάτρητες καρτέλες). Ε ο Έλληνας κατηγορούσε τον ‘κομπιούτερ’ αν δεν έγραφε καλά και δεν διοριζόταν.

Είμαι σίγουρος ότι αντίστοιχο ντοκιμαντέρ τώρα θα έδειχνε χειρότερα τα πράγματα αν σκεφτούμε ότι είμαστε στο 2016 και υποτίθεται μέλος της ΕΕ και εκμορντενισμένοι και πολιτισμένοι κτλ κτλ. Δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα στην Ελλάδα. Δεν αναρωτιέμαι. Το ξέρω.