Frape what?

Όποιος Έλληνας έχει επιχειρήσει κάτι αντιστοιχό με καταλαβαίνει αυτή τη στιγμή. Ο τρόμος, το βλέμμα γεμάτο ερωτηματικά, η γνήσια και αληθινή έκφραση απορίας και ενίοτε θαυμασμού, το γεγονός οτι δεν μπορεί να το συλλάβει ο νους τους οτι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν!

Ο φραπές κυρίες και κύριοι. Τώρα που έσκασε καλοκαιράκι (λέμε τώρα) είπα και γω να επιστρέψω στην παλιά καλή συνήθεια του φραπέ. Αγόρασα ένα χτυπητήρι (frother το λένε εδώ πάνω) από τα Tiger το οποίο σας προτείνω αδέρφια εν Αγγλία, αγόρασα τον απαραίτητο Nescaffe και καλαμάκια και ροβόλησα στη κουζίνα της εταιρίας να ‘χτυπήσω’ τη φραπεδάρα μου.

“What is this?!”. Δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην με σταμάτησε με ένα βλέμμα έκπληξης και αηδίας στην όψη αυτού του καφέ ζωμού (το πίνω σκέτο με γάλα) με τον πολύ αφρό και ένα καλαμάκι να προεξέχει. Τους είναι αδιανότητο και σαν να τους αναλύεις κβαντική θεωρία πιθανοτήτων οταν τους λες “ρε παιδιά χαλαρώστε, ο καφές που πίνετε εσείς ζεστός, στη κρύα του βερσιόν με αφρό”.  Does not compute…..

Ο manager μου το χαρακτήρισε ‘an abomination in the eyes of Christ‘ ωστόσο έχω καταφέρει να κάνω δυο συναδέλφους να πίνουν φραπεδάκι και μάλιστα ο ένας με περηφάνεια ήρθε και μου είπε οτι αγόρασε και το χτυπητήρι αλλά το δοκίμασε σπίτι και δεν έκανε αφρό. “Do I have to put coffee in it?”…….έβαζε νερό και ζάχαρη μόνο. Θα τον στείλω σούμπιτο Σαλόνικα για ανασκολοπισμό και ταχεία εκμάθηση παρασκευής φραπέ στη μεγαλύτερη φραπεδοσχολή του κόσμου.