At the movies

Από μικρό παιδί ο πατέρας μου με έκανε να λατρέψω το κινηματογράφο. Γύρω στο 1983, 3 ετών εγώ να….γκρινιάζω μέσα στο σινεμά αφού το Return of the Jedi με άφηνε αδιάφορο κ μάλλον ήθελα να κοιμάμαι με την πιπίλα μου παρά να βλέπω τον Luke Skywalker και να τρελλαίνω τους γονείς μου. Λατρεία για το Superman, να θυμάμαι με μαγεία τις στιγμές που πήγαινα με τον πατέρα μου και άκουγα την μουσική της εισαγωγής. Και με πάντα την παραίνεση να μην δοκιμάσω να πηδήξω από το παράθυρο γιατί ΔΕΝ θα πετάξω. Σε κάθε ευκαιρία που έβρισκα, ήθελα να συνδυάζω τις εξόδους μου με κινηματογράφο. Έχω δεί τις απίστευτες βλακείες αλλά και έχω ζήσει τέλειες εμπειρίες με ταινίες που με μάγεψαν και τώρα είναι ένθετα dvd στον Τηλεθεατή.

Μαγικές στιγμές Κομοτηνή στο ΠΟΑΛΑ να αλλάζει το πρόγραμμα ανάλογα με τα κέφια του αφεντικού, ΑΣΤΕΡΙΑ να παίζει Demolition Man και ο τύπος να κόβει ήχο γιατι ήταν Μ.Παρασκευη και να ακούγεται το ραδιόφωνο της εκκλησίας. Η αγωνία ποτε θα δούμε το νέο Indiana Jones (1989), το χριστουγεννιάτικο event στο τσοντοσινεμα της Κομοτηνής που μοιραζανε καραμέλες με ενα γύφτο ντυμένο Αι-Βασίλη στην είσοδο και προβαλλανε για μια μερα μόνο νορμαλ παιδικές ταινίες (πχ μισό (!!!) Σουπερμαν). To Master & Commander στη Γλασκοβη με το κολλητό Πανο να κουβαλάμε στο σινεμα λαθραία τρόφιμα μέσα στα μπουφάν. Μέχρι και τον παιδεραστή που μου την έπεσε στο Hook στη Κομοτηνή και είχα χεστεί απο το φόβο μου (15 παιδάκια παρέα σε εμένα το γκαντεμη δίπλα βρήκε και έκατσε).

Πρέπει να εχω δει άπειρες ταινίες στο σινεμά απο μικρός και πάντα εκνευριζομουν όταν άκουγα τους συμμαθητές μου να λένε πως καλύτερα σε βιντεοκασσέτα. Απο τα τρέιλερ των προσεχώς μέχρι τη μουσική στους τίτλους τέλους ολα μου φαίνονταν μαγικά και προσπαθούσα να ρουφήξω κάθε στιγμή της μοναδικής για μένα εμπειρίας. Ταινίες που λάτρεψα τις ξαναέβλεπα στο κινηματογράφο ή περίμενα με αγωνία πότε θα βγούνε σε βιντεοκασέτα. Πάντα βέβαια με προτίμηση στις εφετζίδικες ταινίες έτσι ώστε να απολαύσω τον ήχο, την εικόνα, την μουσική. Μεγάλωσα βέβαια μετά και ακρίβυνε και ο κινηματογράφος. Ακόμα θυμάμαι τα πρώτα Village και Ster cinemas στην Θεσσαλονίκη και το πόσο μου άρεσαν με τις καινούργιες οθόνες, τις μεγάλες αίθουσες, τον τέλειο ήχο. Φυσικά όλα ήταν υπερφυσικά όταν είχες συνηθίσει το Βακούρα, το Κολοσσαίο και στη καλύτερη το Ράδιο Σίτι.

Και μετά ήρθε το IMAX. Το είχα ακουστά αλλά το πρωτογνώρισα στο Λονδίνο, στο BFI, με τη προβολή του τελευταίου Mission Impossible φέτος το Γενάρη. Ήταν αυτό που λέμε mind blowing experience. Ειδικά σε αυτές το 60 μοίρες κεκλιμένες θέσεις που ήταν σαν να βρίσκεσαι μέσα στην οθόνη. Οτιδήποτε άλλο πλην IMAX δεν έχει πλέον νόημα. Εικόνα, ήχος στο μέγιστο επίπεδο απόλαυσης. Είδα πριν ένα μήνα το Prometheus σε ΙΜΑΧ 3D  και μετά από αυτή την ΕΜΠΕΙΡΙΑ, πήγα είδα σε συμβατικό κινηματογράφο το Men In Black 3. Η μέρα με τη νύχτα. Σαν να έβλεπα τηλεόραση.

Αλλά η απόλυτη IMAX εμπειρία ήταν προχτές στο The Dark Knight Rises το οποίο με πώρωσε τόσο πολύ και ήταν η αφορμή για αυτό το post. Δεν ξέρω αν έχετε την ευκαιρία να δείτε τη ταινία σε ΙΜΑΧ αλλά έστω και σε κανονικό σινεμά, μην τη χάσετε, ειδικά αν είστε fan του είδους και του Batman ειδικότερα. Αλλά και να μην είστε, αξίζει να δείτε αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα ήχου και εικόνας. Και όσο περνάει ο καιρός και η τεχνολογία προχωρά απορώ πραγματικά τί άλλο έχουν να δουν τα μάτια μας. Μακάρι να μπορούσα να πηγαίνω συχνότερα στο σινεμά αλλά όταν μεγαλώσει λίγο ακόμα ο γιός, θα προσπαθήσω να τον κάνω να αγαπήσει και αυτός την εμπειρία αυτή και να απολαμβάνουμε παρέα όπως και εγώ πριν 20+ χρόνια με τον πατέρα μου. Αναμνήσεις γεμάτες τόσο χαρά και αγάπη.

Επόμενο post για vouchers, εκπτώσεις και προσφορές στην Αγγλία…αναμένετε!