Βερολίνο

Καταρχάς να ευχαριστήσω όλους όσους με σκεφτήκατε για τα γενέθλια μου τη Παρασκευή. Αλλά και όσους δεν με θυμηθήκατε. Δεν πειράζει, καλή καρδιά! Αποφασίσαμε λοιπόν όπως έγραψα να γιορτάσουμε τα 32 χρόνια ‘επιτυχιών’ μου με μια εκδρομούλα στο Βερολίνο όλοι μαζί οικογενειακώς και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικά lessons learned από την εμπειρία! Όπως πάντα!!!

Το ταξίδι ήταν αρκετά σύντομο (1,5 ώρα) και πέρασε γρήγορα η ώρα αν και γενικά τα ταξίδια με αεροπλάνο τα βαριέμαι γιατί πρέπει να περιμένεις στο αεροδρόμιο περισσότερο και από την ώρα που είσαι στον αέρα. Και έχω και λίγο άγχος με τόσες εκπομπές για συντριβές που έχω δει και όπως έχω ξαναγράψει καταντάω παρανοϊκός και κοιτάω αν λείπει καμιά βίδα από το φτερό ή προσπαθώ να ‘αποκωδικοποιήσω’ τις αντιδράσεις των αεροσυνοδών. Τρέλα μιλάμε. Φτάνοντας στο Tegel airport, ΟΚ ήταν μικρό και παλιό αλλά το χάλι που θα αντίκριζα στην επιστροφή δεν το φανταζόμουν. Αλλά μετά αυτά. Ταξάκι για Scandic hotel και μας έκανε εντύπωση αφενός η ταρίφα (21€ μόνο) και αφετέρου οτι το Βερολίνο θύμιζε….Αθήνα! Μπετόν παντού και εικόνες κτιρίων και δρόμων όπως σε Ελληνικές μεγάλες πόλεις. Χμ….Μήπως οι Έλληνες μηχανικοί έχουν σαν πρότυπο την ρυμοτόμηση των Γερμανών; Λέω εγώ τώρα.

Υπέροχο ξενοδοχείο το Scandic αλλά με πολλά προβλήματα που έκαναν συνολικά τη διαμονή μας…δύσκολη. Το κερασάκι στη τούρτα ήταν όταν ρώτησα αν φέρνουν φαγητό στο δωμάτιο και η απάντηση ήταν οτι επειδή είναι ‘eco-friendly hotel’ η υπηρεσία αυτή (οχι το φαγητό!) θα στοίχιζε 15€!!!! Αυτό που παρατήρησα και στο ξενοδοχείο αλλά και στις βόλτες μας στο Βερολίνο με το μωρό, ήταν η αγένεια των Γερμανών, οι ομοιότητες στη συμπεριφορά με τους Έλληνες και η χαοτική διαφορά με την τυπικότητα και ευγένεια των Άγγλων μου φαίνεται πως έχουμε συνηθίσει και…κακομάθει. Potzdamer Platz (εντυπωσιακή), Brandeburger Tor, Alexanderplatz, Ζωολογικός κήπος (φανταστικός) και όλα τα άλλα που ‘πρέπει΄ να δεις στο Βερολίνο, τα είδαμε αν και ο καιρός μας έβρεχε συνεχώς και μας πάγωσε. Από τα συγκλονιστικότερα του Βερολίνου είναι η σύγχρονη ιστορία του και πως αυτή αποτυπώνεται στους δρόμους του. Εδώ και εκεί ερείπια του τοίχους και και στο δρόμο μια γραμμή να χαράζει τη θέση του τοίχους και τώρα οι περισσότεροι την πατάνε και τη προσπερνάνε αδιάφοροι για το τί συμβόλιζε κάποτε. Φοβερό και το Topography of Terror, τα παλιά αρχηγεία της Γκεστάπο όπου τώρα είναι σαν μουσείο για το Γ’ Ράιχ. Γενικά έχω μια τρέλα με WWII. Είχε και τρεις μόλις φωτογραφίες από τα εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα. Φαντάζομαι θα προκαλούσε τον θαυμασμό των εγχώριων νεοναζί καθυστερημένων. Highlight o Στέφανος που έσπασε την ησυχία και μουνταμάρα του χώρου όπου αντικρίζοντας μια φωτογραφία με ένα καμιόνι των Ναζί να μεταφέρει εξαθλιωμένους Εβραίους σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, φώναξε:΄ΝΤΙ-ΝΤΙ΄ (αυτοκίνητο στα μωρουδίστικα του). Αθώο παιδάκι!

Από φαγητό έφαγα τα πάντα εκτός από wurst. Ακόμα αναρωτιέμαι πώς τα κατάφερα! Γενικά πάντως δεν θα το χαρακτήριζα το Βερολίνο child-friendly προορισμό αν κρίνω από τα εστιατόρια, τα attractions και τα facilities γενικότερα αλλά και από την εικόνα στο μετρό, στο δρόμο κτλ. Αλλά εμείς με τον μικρό (άψογος), τα καταφέραμε μια χαρά αν και συγνώμη προς τους λάτρεις του Βερολίνου, γενικά ΔΕΝ μας άρεσε. Φυσικά το χειρότερο ήταν η αποχώρηση από το τριτοκοσμικό αεροδρόμιο Tegel και απορώ πως ανεχόμαστε σε μερικά θέματα να μας κοροϊδεύουν οι Γερμανοί. Ναι ΟΚ είναι πιο μπροστά αλλά όχι τόσο διαφορετικοί από τους Έλληνες και εύλογη απορία μας: “γιατί προσπαθούμε τόσο πολύ να τους μοιάσουμε”; Anyway το Tegel είναι πραγματικά ένα τραγικό αεροδρόμιο, μικρό, χωρίς facilities (ΕΝΑ εστιατόριο μόνο και φαντάζεστε τιμές) και μάλιστα στο check-in έπρεπε να κάνουμε διαδρομές 400 μέτρα προς κ πίσω με ένα μωρό στην αγκαλιά για να δώσουμε το καρότσι σε άλλο χώρο αφού άκουσον-άκουσον δεν χωρούσε από τον έλεγχο!!!Χίλιες φορές το Μακεδονία, τί να λέμε τώρα. Τόσο πολύ χαρά που θα επέστρεφα Αγγλία δεν το περίμενα.

Επόμενο ταξίδι; Θεσσαλονίκη στη πατρίδα μας, τέλη Δεκέμβρη. Ως τότε τα κεφάλια μέσα, εκδρομές τέλος και δουλειά. Άλλωστε γι’αυτό είμαστε και εδώ μετανάστες. Στην υγεία σας λοιπόν από την όμορφη πύλη του Βραδεμβούργου και σας ευχαριστώ ξανά για τις ευχές σας και που με σκέφτεστε!