DIY nightmare

Εβδομάδα μετακόμισης αυτή. Επιτέλους σχεδόν τελειώνουμε. Τουλάχιστον με τα χοντρά. Ευτυχώς ήρθαν οι γονείς μου για δυο βδομάδες και βοήθησαν και με τον μικρό και με τις δουλειές του σπιτιού. Η κούραση όλων μας εδώ και 2 μήνες περίπου δεν λέγεται. Μ’αρέσει που όταν το αγοράσαμε το σπίτι λέγαμε οτι είναι έτοιμο για να μείνουμε και δεν θέλει πολύ δουλειά. Δεν ήθελε πολύ δουλειά. Αλλά όταν εργάζεσαι καθημερινά, έχεις ελάχιστο χρόνο και όταν μπλέκεις με μαλάκες τότε όλα πάνε στραβά και ο όποιος προγραμματισμός σου πάει κατά διαόλου.

Και οι ‘μαλάκες’ και ‘άχρηστοι΄και ‘λαμόγια’ σε αυτή τη περίπτωση είναι τα μαστόρια. Οι περίφημοι builders και handymen και plumbers και carpenters και joiners και plasterers. Το τί έχουμε τραβήξει από αυτά τα μαστόρια δεν λέγεται. Από την αρχή πήραμε την απόφαση με την Χριστίνα να τα κάνουμε όσα μπορούμε μόνοι μας κυρίως για το κόστος γιατί γνωρίζουμε οτί το μεροκάματο εδώ το χρυσοπληρώνεις. Έχω δώσει τόσα πολλά λεφτά στο Screwfix, στο B&Q και στο Homebase που όταν πηγαίνω βγάζουν κόκκινο χαλί, έρχεται ο μετρ, μου σερβίρουν σαμπάνια κτλ.

Υπάρχουν όμως δουλειές που δεν γίνεται να μην πάρεις μάστορα. Πχ είχαμε ένα ταβάνι που έπρεπε να ξηλωθεί η γυψοσανίδα και να περαστεί καινούργια. Είχαμε τα υδραυλικά, είχαμε τα πατώματα και τα χαλιά. Ε πώς γινόταν πάντα μα πάντα το πρώτο ραντεβού με όλους αυτούς τους κυρίους να μου το ακυρώνουν 5 λεπτά πριν το ραντεβού; Κανονίζαμε εμείς άδειες, κανονίζαμε να δουλεύουμε από το σπίτι στηνόμασταν με τις ώρες στο άδειο σπίτι περιμένοντας και να το text: “My child is sick”, “I went to see my sick mother”, “I am sick”. Είμαι πλέον βέβαιος οτι όλοι αυτοί οι μάστορες έχουν ένα handbook με τις δικαιολογίες για να αποφύγουν ένα ραντεβού και πρώτη είναι η αρρώστεια. Δεν γίνεται όλοι μα όλοι να αρρώστησαν ταυτόχρονα.

Ευτυχώς οι περισσότεροι μετά ερχόντουσαν. Αν και ερχόντουσαν να φτιάξουν ένα πράγμα και χαλούσαν άλλα δύο. Όπως ο τύπος για τα πλακάκια. Τον βρήκα από το https://www.mybuilder.com/ και ήταν ένας μονίμως φορτωμένος Ρουμάνος με υφάκι χιλίων καρδιναλίων λες και δεν ήταν μάστορας αλλά επιστήμονας στο CERN. Μια χαρά τα πλακάκια στο μπάνιο αλλά έβγαλε από τη θέση τους όλους τους σωλήνες αποχεύτεσης και πλημμυρίσαμε! Ο μακράν χειρότερος και αυτός που ήταν ο μεγαλύτερος μπάσταρδος από όλους ήταν και αυτός που δεν το περιμέναμε. Ο σπιτονοικοκύρης στο σπιτι που νοικιάζουμε! Ο τύπος είναι υδραυλικός, μέχρι τώρα όποτε τον καλούσαμε για κάτι στο σπίτι του ερχόταν πετώντας και θέλαμε να τον εμπιστευτούμε να επισκευάσει τα υδραυλικά μας.

Ο τύπος χρειάστηκε 8 μέρες άπειρων τηλεφωνημάτων, μηνυμάτων, παρακαλητών για να έρθει να δεί τί θέλαμε να κάνει και άλλες 10 μέρες ξανά άπειρων τηλεφωνημάτων, μηνυμάτων, παρακαλητών για να έρθει να κάνει τη δουλειά. Ήρθε, μας φόρτωσε έναν άγνωστο ‘υπάλληλο’ του, ο οποίος μας έσπασε χωρίς να μας ρωτήσει τα πλακάκια γιατί έτσι τον βόλευε για να βάλει έναν νιπτήρα, ο οποίος ΔΕΝ τελείωσε την δουλειά και μας άφησε με διαρροές και ο οποίος μας πήρε £300 για 3 ώρες μισοτελειωμένη δουλειά και ένα σωρό ζημιές. Μετά από 10 μέρες ξανά άπειρων τηλεφωνημάτων, μηνυμάτων, παρακαλητών κανονίσαμε να έρθει μια μέρα για να τελειώσει τη δουλειά. Πήρε η Χριστίνα άδεια από τη δουλειά, τον περίμενε όλη μέρα, δεν ερχόταν, δεν απαντούσε στα μηνύματα και όταν τον καλούσα συνεχώς έστειλε μήνυμα στην Χριστίνα να σταματήσω να τον καλώ γιατί ήταν busy. Με εμάς έπρεπε να ήσουν busy ρε παπάρα!

Μετά από μια βδομάδα που τον πέτυχα και του ζήτησα τον λόγο, χρησιμοποίησε μια άλλη δικαιολογία από το handbook των μαστόρων: “Μίλησα άσχημα στον υπάλληλο του και είμαι και τυχερός που δεν ήταν αυτός εκεί γιατί…” γιατί μάλλον θα έτρωγα και ξύλο υποθέτω. Εννοείται πως δεν μίλησα ποτέ άσχημα στον μαλάκα τον υπάλληλο του απλώς του είπα “please stop breaking the tiles without asking us first”. Ευτυχώς όπως είπα ήρθαν οι γονείς μου και τα καταφέραμε να -σχεδόν- τελειώσουμε τα βασικά και να μπορέσουμε να μπούμε την Παρασκευή στο σπίτι. Στο πρώτο δικό μας σπίτι!*

*Επειδή είναι γνωστό οτι δεν πιάνουν τα χέρια μου ελπίζω να μην καταρεύσουν από τη πρώτη μέρα όσα έφτιαξα….