Living in UK
English party time
Ή αλλιώς WTF? Κουρασμένος, άυπνος, ξενύχτης κάθομαι να γράψω αυτές τις γραμμές. Μετά το χτεσινοβραδινό party της εταιρίας στο Mercedes Benz World όπου με ενδιαφέρον κατέγραψα τις αρκετές πολιτισμικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ Ελλήνων και Άγγλων ή καλύτερα μεταξύ διασκέδασης εδώ και διασκέδασης στην Ελλάδα. Θα μου πεις αντί να παρατηρείς κανέναν κώλο εσύ παρατηρούσες τις πολιτισμικές διαφορές; Και θα έχεις δίκιο. Είμαι περίπτωση.
Μας πήγανε λοιπόν σε ένα κέντρο που η μόνη αναλογία που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου με ελληνικό κέντρο διασκέδασης θα ήταν η Σαλονικιά ή η Αρχόντισα ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων. Μια μπάντα σε μια υπερυψωμένη πλατφόρμα στα 6 μέτρα (!) να παίζει τα αντίστοιχα Αγγλικά λαϊκά, μια πίστα με κάτι χορεύτριες σε κάτι σκηνιά να κάνουν ακροβατικά και κάτι κιτς νούμερα καμπαρέ στύλ, τραπεζάκια κυκλικά λες και πήγαινες σε γαμήλια δεξίωση και κόσμος από πολλές εταιρίες να αρχίζει να πίνει με το που πατάει το πόδι του στο venue. Και εδώ έγκειται ο πρώτος προβληματισμός μου. Πολύ ποτό! Αυτοσκοπός το να γίνουμε wasted, να μεθύσουμε, να αυτογελοιοποιηθούμε όσο το δυνατό περισσότερο, ίσως σε μια προσπάθεια κάθαρσης και εξορκισμού του καθημερινού straightforward προσωπείου; Δεν ξέρω. Περίεργο πάντως και δεν μπορώ να πω οτι με ενθουσιάζει να βλέπω άτομα που είτε σέβομαι και συμπαθώ είτε πρέπει να κερδίσουν το σεβασμό μου, να συμπεριφέρονται σαν 15χρονα σε οίστρο και να πετάνε την μια ασυναρτησία πίσω από άλλη, να καταντάνε τελείως γελοίοι και όλο αυτό να αποκαλείται fun. Sorry, not my kind of fun.
Anyhow, το πρόγραμμα είχε αρχικά ποτάκι με τα κουπόνια που μας έδωσε η εταιρία (!), μετά three course dinner και μετά χορός. Και σε αυτό βγάζω το καπέλο στους Άγγλους και γενικά στους βορειο-Ευρωπαίους αφού και στην Σκωτία και στην Σουηδία παρατήρησα οτι δεν μασάνε, δεν υπάρχει κόμπλεξ και ξεβιδώνονται όλοι σχεδόν στο χορό! Στην Ελλάδα όποτε πήγα σε club ήμασταν όλοι παστωμένοι σαν τις σαρδέλες με ένα ποτό στο χέρι και απλώς προσπαθούσαμε να μιλάμε, φωνάζοντας ο ένας στο αυτί του άλλου. Τα clubs είναι για χορό και όχι για συζητήσεις καφετέριας. Τελεία και παύλα. Αν χορέψει κανείς στην Ελλάδα τον κοιτάνε όλοι σαν εξωγήινο. Εντάξει, εξαιρούμε τα σκυλάδικα και τα ρεμπετάδικα όπου εκεί όντως ο Έλληνας του δίνει και καταλαβαίνει. Αλλά το DNA μας είναι για μπουζούκι και κλαρίνο. Σεβαστό, θεμιτό no problem with that. Απλώς λέω οτι εδώ στα πάρτυ χορεύουν και χορεύουν πολύ! Μέχρι και εγώ χόρευα. Ο Justin Timberlake θα ήταν περήφανος.
Και όλα αυτά που λένε για τυπικούς Άγγλους κτλ είναι μούφα. 00.30 είχαμε κλείσει ταξί να φύγουμε και πριν τις 1 κανείς δεν εμφανίστηκε. Είπαμε, το ποτό σκοτώνει πολλά εγκεφαλικά κύτταρα. Μα πόσο ξενέρωτος είμαι πια;
No Comment