fromGRtoDE

Οχι δεν μετακόμισα Γερμανία. Απλώς ταξίδεψα για επαγγελματικούς λόγους στο Μόναχο τη προηγούμενη εβδομάδα και ήθελα να γράψω κάτι. Apologies που δεν γράφω άλλο αλλά ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένος και η θεματολογία λίγο-πολύ εξαντλημένη οπότε θα γράφω μόνο όταν και αν έχω κάτι να πω. Αλλά για την  Γερμανία που λέγαμε….

Στο συνέδριο που πήγα έτυχε να γνωρίσω δύο Έλληνες, ομογενείς της Γερμανίας, που γεννήθηκαν στο Μόναχο, πήγαν σχολείο εκεί, ζήσανε λίγο την Ελλάδα σαν φοιτητές αλλά γύρισαν -εννοείται- στη Γερμανία και τώρα εργάζονται με τεράστια επιτυχία εκεί. Περιττό να αναφέρω πόσους Έλληνες έχει στο Μόναχο. Τεράστια κοινότητα και πολύ οργανωμένη σε αντίθεση με την Αγγλία που ξέρω οτι υπάρχει ένα καφέ στο Bayswater, μια εκκλησιά και αυτά… Είχε λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον η συζήτηση που ανοίξαμε με τους ομογενείς για την Ελλάδα, τη κρίση κτλ. Απ’ ότι κατάλαβα στο μυαλό των παιδιών της Γερμανίας η Ελλάδα φαντάζει σαν μια χώρα όπου ο κόσμος συνέχεια βγαίνει στα μπουζούκια και στα clubs, είναι η χώρα της ξεγνοιασιάς και της καλοπέρασης, μια πατρίδα όπου όλα είναι υπέροχα και παρά τις δυσκολίες ο κόσμος ξέρει να περνάει καλά. Εν μέρει έχει μια βάση αλήθειας αυτό αλλά όπως μου είπαν πάρα πολλοί γύρισαν απογοητευμένοι από την Ελλάδα καθώς πήγαν εκεί να σπουδάσουν, να εργαστούν και να φτιάξουν τις ζωές τους στην πατρίδα αλλά δεν τα κατάφεραν. Πέρασαν τέλεια σαν φοιτητές αλλά όταν ήρθε η ώρα για σοβαρότερα πράγματα δεν τα κατάφεραν και γύρισαν στην Γερμανία.

Μου είπαν επίσης για τους νεομετανάστες της κρίσης που επιλέγουν τη Γερμανία ως χώρα προορισμού. Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων μου λένε και αυτό επιβεβαιώνω πως ισχύει και για την Αγγλία. Υπάρχουν αυτοί που έρχονται αποφασισμένοι να βάλουν το κώλο τους κάτω, να θυσιάσουν τα πάντα για να δουλέψουν και να πετύχουν. Υπάρχουν και αυτοί που έρχονται και περιμένουν οτι θα βρουν δουλειά, σπίτι, λεφτά με το καλημέρα και το μόνο που κάνουν είναι να γκρινιάζουν για το καιρό, τους Γερμανούς, το φαγητό, τα πάντα γενικώς αφού όλα στην Ελλάδα είναι τέλεια και εδώ όλα χάλια. Δυστυχώς υπάρχει και το άλλο νοσηρό φαινόμενο στην Γερμανία με τους ‘παλιούς’ μετανάστες που έχουν εστιατόρια και εκμεταλλεύονται νέους Έλληνες που ψάχνουν με αγωνία για ένα φράγκο και μια στέγη: τους κρατάνε τα διαβατήρια (!), τους έχουν να δουλεύουν με μισθούς πείνας στα μαγαζιά τους και τους βάζουν να κοιμούνται πάνω από το εστιατόριο μαζί με άλλους δέκα και τους έχουν βασικά σαν σκλάβους αφού δεν τους δίνουν τα διαβατήρια! Φυσικά και δεν είναι όλοι  έτσι αλλά έστω και ένας είναι ήδη πάρα πολύ.

Πάντως προσωπικά μου έκανε εντύπωση το πόσο δεμένοι είναι οι Έλληνες στη Γερμανία, το πως δυο τελείως άγνωστοι μου συμπεριφέρθηκαν τόσο απίστευτα υπέροχα και φιλόξενα και μακάρι κάποτε και εδώ στην Αγγλία να οργανωθούμε λίγο καλύτερα και οχι μόνο μέσω εκκλησίας ή του καφέ Βυζάντιο ή των νέων delicatessen σουβλακερί ή άλλων μαγαζιών που ανοίγουν. Ούτε τα ένα σωρό facebook groups ‘Έλληνες στο Λονδίνο” κτλ που 9/10 posts είναι για το live του Καρρά σε κάποιο μαγαζί στο Bayswater. Κάτι πιο αυθεντικό, πιο αληθινό που θα δημιουργήσει μια ζωντανή Ελληνική κοινότητα στο Λονδίνο και το Surrey.