Άρωμα Ελλάδας

Πάει και αυτή η εβδομάδα. Έφτασε το πολυπόθητο Σάββατο και κατάφερα επιτέλους να ξεκλέψω χρόνο να γράψω στο blog. Καλά εντάξει ψέμματα λέω είχα χρόνο και πριν και έγραψα 2 drafts για τα νέα μου wikis με θέμα το Cover Letter και τη Δικτύωση αλλά ακόμα δεν είναι έτοιμα. Ομολογώ επίσης πως ένα βράδυ ξεκίνησα να ξαναπαίζω το Football Manager 2012 με την Chelsea γιατί πώς να το κάνουμε οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιούνται. Περνάει και τόσο γρήγορα ο καιρός όταν είσαι τόσο busy! Πολύ δουλειά, ο Στέφανος full-time απασχόληση και ευτυχώς άρχισε να μεγαλώνει και να κοιμάται όλο το βράδυ στο κρεβάτι του και έτσι ξεκουραζόμαστε περισσότερο!

Τί έγινε αυτή τη βδομάδα; Λόγω καιρού όχι πολλά. Μας τα χάλασε και έβρεχε συνεχώς με αρκετό κρύο. Πήγα το αμαξάκι μας για M.O.T. που είναι κάτι το Αγγλικό ΚΤΕΟ, κλείσαμε τα εισητήρια για το καλοκαίρι Ελλάδα και μαζί την άδεια μου για την δουλειά. 2 εβδομάδες τον Ιούλιο και τώρα μένει να δούμε το πού (εκτός από το προφανές, στην Θεσ/νίκη δηλαδή). Το πιό ευχάριστο συμβάν της εβδομάδας ήταν η χτεσινή έξοδος στο Camberley με την Μαρία και την οικογένεια της. Φίλη μέσω του blog, επιτέλους γνωριστήκαμε, φάγαμε, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε με τα καμάρια μας και ήταν μια Ελληνική βραδυά με φίλους όσο αυτές οι βραδιές που τόσο μας έχουνε λείψει εδώ στη ξένη χώρα. Και ας μην γνωριζόμαστε ποτέ πριν. Οι κοινές λαχτάρες και αγώνες, τα κοινά θέλω και εμπειρίες αρκούν για να κάνεις την καλύτερη παρέα και να δέσεις με ένα που δεν έχεις ξαναδεί ποτέ.

Η αλήθεια είναι πως επειδή περιμένω πώς και πώς να πάω Ελλάδα, να ξεκουραστώ, να θυμηθώ παλιές συνήθειες, να δώ τον πατέρα μου (περαστικά και ευκαιρία να κόψεις και το τσιγάρο) και τη μάνα μου, φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, έτσι λοιπόν λόγω αυτού οι μέρες περνάνε λίγο βασανιστικά αργά και ρουτινιάρικα. Προσπαθώ επίσης να διατηρώ την ψυχραιμία μου και να μην ξεσπάω στην τηλεόραση με αυτά που βλέπω στην Ελλάδα γιατί μου είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψω όλα αυτά που γίνονται και πώς ο κόσμος τα δέχεται έτσι απλά. Αλλά τί να λέμε. Εδώ χαίρονται μερικοί για το κίνημα της πατάτας! Πουλάνε μπαγιάτικες πατάτες που θα πετούσαν φτηνά και ωσανά! λύθηκε το πρόβλημα της Ελλάδας! Τέλος τα προβλήματα, έχουμε φτηνή πατάτα. Οποία υποκρισία. Κάτι που παινεύουν τόσο τα κανάλια, το ένστικτο του Έλληνα πώς μπορεί να είναι τόσο αδύναμο ακόμα και να μην καταλαβαίνει οτι μάλλον κάτι κρύβεται από πίσω, ότι κάπου αλλού βρίσκεται η πραγματικότητα;

Αλλά ας τα αφήσω Σάββατο βράδυ αυτά. Πήγε κιόλας 1; Σήμερα κουράστηκα τόσο γιατί και είμαι με 5 ώρες ύπνο αλλά και γιατί το πρωί είχα 8-12 το Speed Awareness Course σε ένα τοπικό ξενοδοχείο, λόγω του ότι πριν ένα μήνα με έπιασε μια κάμερα. 47 κάμερες σε όλο το Surrey, 6 ενεργές και εμένα με έπιασε η ίδια κάμερα 2 φορές!!!! Γκαντέμης έτσι; Η αλήθεια είναι οτι πήγα πολύ προκατειλλημένος και φοβισμένος οτι θα με πάρει ο ύπνος από το πρώτο λεπτό. Ε λοιπόν ήταν από τα καλύτερα εκπαιδευτικά σεμινάρια που πήγα ποτέ! Το κράτος εδώ αντί απλώς να σε τιμωρεί προσπαθεί να σε εκπαιδεύσει πρώτα! Και δεν το κάνει σαν αυτοσκοπό. Το εννοεί! Ήταν απίστευτα οργανωμένο και στο τέλος όλοι μας φύγαμε σαν κάτι να είχαμε κερδίσει. Θα ήταν κάτι τέτοιο απίστευτα χρήσιμο και στην Ελλάδα που φυσικά έχουμε απείρως χειρότερους δρόμους αλλά και οδηγούς; Μάλλον.

Πέφτω για ύπνο. Τα ξαναλέμε!