Just go the fuck to sleep
[fullwidthimage photourl=”http://i1133.photobucket.com/albums/m590/dimitris_moisidis/fromgr2uk/Go_the_fuck_to_sleep1_zpsf2407170.jpg”]
Μια από τις μαγικές στιγμές όταν είσαι γονιός και το παιδί είναι μικρό είναι η έλλειψη ύπνου. Στην αρχή λες μωρό είναι θα κάνω υπομονή όταν ξυπνάει κάθε δυο ώρες κλαίγοντας για γάλα. Μετά λες θα αντέξω το αιώνιο κούνημα μέχρι είτε να κοιμηθεί αυτό είναι να κοιμηθώ όρθιος εγώ.
Όσο μεγαλώνει λες δεν μπορεί τώρα θα κοιμάται πιο εύκολα. Ετοιμάσου για περισσότερο κούνημα. Και θα έχει αυξηθεί και το βάρος τώρα. Ετοιμάσου για νέα μέση και ανταλλακτικά. Κάποια παιδάκια κοιμούνται πιο εύκολα πιο άλλα. Κάποια άλλα κοιμούνται εύκολα και ξυπνάνε ουρλιάζοντας στις 3 τα χαράματα και προκαλούν απανωτά καρδιακά επεισόδια σε γονείς και γείτονες. Άλλά κοιμούνται δύσκολα και μέχρι να τα πάρει ο ύπνος έχει πάει 6 το πρωί και πρέπει ήδη να σηκωθείς για να πας στη δουλειά.
Ο δικός μας, κοιμόταν πάντα δύσκολα, ξυπνούσε στη μέση της νύχτας και ήθελε συνεχώς κούνημα. Τα πράγματα έγιναν δυσκολότερα όταν ήρθαμε Αγγλία αφού είμαστε τελείως μόνοι χωρίς το backup των γιαγιάδων μπας και κοιμηθούμε σαν άνθρωποι κανα βράδυ. Όσο περνούσε ο καιρός άρχισε να γίνεται πιο εύκολος -με τα παροδικά ξυπνήματα στις 4 για παιχνίδι (!!!)- και πλέον στα 4 του έχει αγγλοποιηθεί τελειώς και κοιμάται από τις 7.30 το βράδυ. Όπως πρέπει.
Αλλά με εξαιρέσεις (τόσες πολλές που μάλλον είναι ο κανόνας). Σήμερα το πρωί μας ξύπνησε πάλι από τις 5.30 για παιχνίδια. Θα μου πεις δεν είναι και τόσο τραγικά. Αλλά όταν ξυπνάει κάθε βράδυ και έρχεται στο κρεβάτι και θέλει 3 στρέματα χώρο για να απλωθεί; Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι τί μπαταρίες φοράνε τα σκασμένα; Εγώ πλέον στα 34 μου νιώθω κουρέλι χωρίς ύπνο και αυτά αν κοιμηθούν 2 ώρες και μετά τα βάλεις σε ένα πάρκο είναι ικανά να τρέχουν σερί κάνα 8ωρο!
Γκρινιάζω Στέφανε μου και αν έχει εφευρεθεί μηχανή του χρόνου όταν μεγαλώσεις, αφού διαβάσεις αυτές τις γραμμές έλα και πες στον μικρότερο εαυτό σου να go the fuck to sleep! (….και αν ξέρει να μας πεί τα νούμερα των euromillions)
1 Comment
Καταρχήν, να είστε περήφανοι που το παιδί σας πάει για ύπνο απ’ τις 7:30 !!! Εμένα και τα δύο τα δικά μου – αν και γεννημένα εδώ – έχουν τους Ελληνικούς βιορυθμούς: πάνε για ύπνο στις 9:00.
Όσο για το bed-sharing … … … δεν έχω να σου πω κάτι ενθαρρυντικό ή έστω συμβουλευτικό. Εμείς – 8 χρόνια μετά από τότε που πρωτογίναμε γονείς – ακόμα τα musical beds παίζουμε κάθε βράδυ. Πάει το ένα παιδί στο κρεββάτι του άλλου … … …έρχονται τα παιδιά στο κρεββάτι μας … … … πάμε εμείς στα δικά τους … … …
Γενικώς υπάρχει μια “κινητικότητα” (που λέει κι ο Πορτοσάλτε ;-)) στο σπίτι μας τα βράδια και ποτέ δεν ξέρεις αν θα ξυπνήσεις στο ίδιο κρεββάτι στο οποίο κοιμήθηκες ή με τον ίδιο άνθρωπο που κοιμήθηκες.
Δε βαριέσαι, μωρέ … .. … Καλά να είμαστε και πού θα πάει ; Κάποια στιγμή θα κοιμηθούμε σαν άνθρωποι 🙂