School

Reception για την ακρίβεια. Ξεκινήσαμε. Τη βδομάδα αυτή. Δευτέρα για 2 ώρες, Τρίτη και Τετάρτη για 4 ώρες και από τη Πέμπτη full time: 8 με 9 το πρωι στα Earlybirds δηλαδή τα μαζεύουν όλα μαζί για να παίζουν μέχρι να αρχίσει το σχολείο, μετά 9-3 στη τάξη και από τις 3 μέχρι και τις 6 στο After School Club μέχρι δηλαδή ο γονιός να σχολάσει και να πάρει το παιδί απο το σχολείο. Μαζί με τον μικρό που περνάει τη δική του transition φάση, τη περνάμε και εμείς. Όλη η οικογένεια μέσα σε ένα άγχος που φαίνεται. Αλλά σιγά-σιγά θα προσαρμοστούμε. Όλοι μας.

Φορώντας καθημερινά τη στολή του σχολείου νιώθουμε οτι το παιδάκι μας γίνεται αυτό ακριβώς. Παιδάκι. Μεγαλώνει. Του αρέσει! Και στη μαμά αρέσει που δεν χρειάζεται να πλένει συνεχώς διαφορετικά ρούχα. Δεν ξέρω γιατί στην Ελλάδα υπάρχει τόση μεγάλη αντίδραση για τη σχολική στολή. Είναι μάλλον τα χουντικά κόμπλεξ που κουβαλάμε σαν λαός; Μας φαίνεται οπισθοδρομικό; Προσωπικά το θεωρώ χαριτωμένο, λειτουργικό και τα παιδάκια μοιάζουν όλα σαν μια ομάδα. Μια ομάδα μικρών εξερευνητών, με οχι μόνο κοινά ρούχα αλλά και όρεξη και  όνειρα. Που δεν είναι κανείς ξεχωριστός. Όλοι μαζί είναι ξεχωριστοί.

Το σύστημα εδώ λειτουργεί με key stages. Κάτι σαν τάξεις. Τα stages είναι:

Ο μικρός μας είναι στο stage 0. Στο year reception. Σαν τα Ελληνικά νήπια. Βασικά δηλαδή παιχνίδι αλλά διαφορετικά από το nursery. Ενώ στο Nursery τα παιδάκια ήταν 100% εξαρτημένα από τις δασκάλες που τα ντάντευαν συνεχώς τώρα στόχος είναι σιγά αλλά σταθερά να γίνονται ανεξάρτητα. Κουβαλάνε την τσαντούλα τους μόνα τους, ντύνονται μόνα τους, γίνονται περισσότερο ομαδικά και υπεύθυνα. Μαθαίνουν να υπακούουν τη δασκάλα και οχι απλώς να παίζουν. Παίζουν δηλαδή αλλα πιο συντονισμένα. Μαζί με τα παιδάκια όμως εκπαιδεύονται και οι γονείς. Δεν υπάρχει πια αυτή η καθημερινή διεξοδική ενημέρωση πότε έφαγε, πότε κατούρησε το παιδάκι και με τί έπαιξε. Πρέπει πλέον ο μικρός να μάθει να μας λέει τί έκανε και πως πέρασε. Είναι τρομερά δύσκολη η προσαρμογή και μας έχει φέρει άγχος. Αλλά όπως είπα, εκπαιδευόμαστε!

http://i1133.photobucket.com/albums/m590/dimitris_moisidis/fromgr2uk/sluglate1_zps4a49ca8e.gif

Στη τάξη υπάρχουν 2 δασκάλες συνεχώς και support για παιδιά με περισσότερες ανάγκες (πχ δίγλωσσα). Υπάρχουν 3 τάξεις reception καθεμία από 30 παιδάκια το πολύ. Οι τάξεις επικοινωνούν οπότε τα παιδάκια μπορούν να πηγαίνουν να παίζουν σε όποια τάξη θέλουν ενώ έχουν και μια μικρή  αυλή μόνο για αυτά έτσι ώστε να μην τα “ποδοπατούν” τα μεγαλύτερα παιδάκια που παίζουν μπάλα ή κυνηγιούνται σαν αγρίμια. Βέβαια και ο δικός μας πρώτη μέρα το είχε το ατύχημα του αφου έπεσε και γρατζούνισε τη μύτη του. Το σχολείο μας ενημέρωσε με SMS (!!!!).

Είναι τόσο καινούργια και μαγικά όλα αυτά. Θέλει όμως μια περίοδο προσαρμογής. Μέχρι στιγμής πάντως μου είναι τρομερά δύσκολο να καταπολεμήσω τη συγκίνηση κάθε φορά που τον αφήνω το πρωί και τις ενοχές που τον έχω αφήσει 8 ώρες όταν τον παίρνω το απόγευμα.