Stranger in a strange land

Θεσσαλονίκη γράφονται αυτές οι γραμμές. Ψιλόβροχο και κρύο, Αγγλικός καιρός. Από την Παρασκευή βρίσκομαι εδώ. Έκπληξη στις οικογένειες. Δεν μας περίμεναν και τρελάθηκαν από τη χαρά τους. Είχαμε κουραστεί και μας έλειψαν και είπαμε να έρθουμε εφόσον μπορούσαμε και το κάναμε. Η έκφραση στα πρόσωπα όλων ανεκτίμητη όπως και η χαρά του Στέφανου που παίζει σαν αφηνιασμένος με τους παππούδες και τα ξαδερφάκια του. Η Χριστίνα επέστρεψε σήμερα Λονδίνο, εμένα και τον μικρός θα μας ανεχτούνε δύο μέρες ακόμα στη  Ελλάδα.

Μακάρι να ήταν πιο χαρούμενες οι συνθήκες της έκπληξης αφού 3 ώρες μετά την άφιξη μας την Παρασκευή η Χριστίνα πληροφορήθηκαν το θάνατο ενός αγαπημένου συγγενή τους από τροχαίο(!). Από χαρά σε λύπη. Από την έκπληξη της άφιξης μας, στα δάκρυα της κηδείας. Απίστευτα πράγματα. Η ζωή έχει τον τρόπο εκεί που είσαι στην απόλυτη χαρά να σου ρίχνει ένα χαστούκι και να σε επαναφέρει στην ‘τάξη’. Τουλάχιστον πρόλαβε είδε λίγο τους γονείς της, τα ανίψια της και τους στενούς της φίλους πριν αναχωρήσει σήμερα για το Λονδίνο. Εγώ αισθάνομαι μουδιασμένος αλλά από την άλλη θέλω και να ξεκουραστώ αλλά και να απολαύσω αυτές τις στιγμές στην πατρίδα αν και με τόσο φαγητό (πιτόγυρα ως επί τω πλείστον) και τόσο ποτό θα γυρίσω αλκοολικός με χοληστερίνη πίσω. Φυσικά κάποιοι θα πούνε αυτός κλαίγεται, του λείπει η Ελλαδάρα και μας πρήζει που είναι μετανάστης στην Αγγλία αλλά καταρχάς αυτοί είναι μαζοχιστές που με διαβάζουν και επίσης δεν κλαίγομαι απλά μου λείπει η Ελλάδα (φίλοι, συγγενείς, φαγητό κτλ) αφού εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα και είναι λογικό και εννοείται ποτέ δεν προσπάθησα να πείσω κανέναν να μεταναστεύσει (!!!). Σιγά μην το έχω πάρει και εργολαβία!

Πάντα βέβαια όταν έρχομαι μετά από σύντομο χρονικό διάστημα σκέφτομαι το σπίτι στο νησί, τις εκκρεμότητες, την καθημερινότητα αφού έχω τρομερό πρόβλημα στην χαλάρωση, σύμπτωμα όλων των υπεραγχωτικών τύπων σαν εμένα. Αλλά χαίρομαι πρώτα απ’όλα τον μικρό που διασκεδάζει αφάνταστα με όλους να έχουν την προσοχή τους στραμμένη πάνω του και τους τόνους αγάπης που λαμβάνει και χαίρομαι που μου δίνεται η δυνατότητα και εμένα να δω αγαπημένα πρόσωπα και να ξαναζήσω έστω και για λίγο καταστάσεις, μυρωδιές, εικόνες που τις είχα κάποτε δεδομένες και τώρα υπάρχουν πλέον σαν ανάμνηση. Τουρίστας στην Ελλάδα είπαμε! 3 χρόνια λείπω και στην παλιά παρέα έχουν προστεθεί νέες παρουσίες και πλέον εγώ είμαι ο “ποιος είναι αυτός είπαμε;¨. Περίεργο συναίσθημα.

[youtube ry42FHfz67A nolink]

Τα ξαναλέμε από Αγγλία τώρα.