Τριάντα ένα

Ώρα Αγγλίας 10.15 και μόλις επέστρεψα στο μικρό δωμάτιο που νοικιάζω. Συγκινημένος και εντυπωσιασμένος από το πόσοι φίλοι με σκέφτονται στην Ελλάδα και πόσοι πολλοί με αγαπάνε. Σας ευχαριστώ όλους για τις σκέψεις σας και για τις ευχές σας σήμερα στα γενέθλια μου. 30άρης κλεισμένος και μπροστά μου η καλύτερη δεκαετία της ζωής μου. Η πρώτ ημέρα των 31 μου ετών άρχισε πολύ καλά: με πολύ δουλειά, με πολλές ευχές και κεράσματα στην δουλειά και συνεχίστηκε τρέχοντας στους δρόμους του Weybridge (πλέον το πήρα το κολάι), προσπαθώντας να αποφύγω  την απίστευτη κίνηση λόγω των έργων και διαφόρων τροχαίων στην περιοχή και να προλάβω το τρένο των 6.20 για Λονδίνο. Όπου από φανταστική σύμπτωση θα συναντούσα έναν πολύ καλό φίλο μου από την Καλαμαριά που ήρθε στο Λονδίνο για συνέδριο. Αν και μακριά από την χώρα  μου, την οικογένεια μου, τις συνήθειες μου νιώθω οτι ήταν καλά γενέθλια. Κάθε μέρα νιώθω ολοένα και πιο οικεία. Κάθε μέρα γίνομαι και πιο δυνατός. Θα ήθελα τα 32 μου να τα γιορτάσω του χρόνου με ακόμα περισσότερους φίλους. 30 να λέω ότι είμαι ή 31;

Η μέρα που επιτέλους θα έχω το σπίτι μου πλησιάζει και είμαι τόσο ανυπόμονος. Από την αρχή όλα. Από κρεββάτι και καναπέ μέχρι ποτήρια και κάδο σκουπιδιών. Είναι συναρπαστικό και δύσκολο. Νιώθω ενθουσιασμό και άγχος ταυτόγχρονα. Λογικό. Επιτέλους τα πράγματα θα μπούνε σε ένα δρόμο και σε μια ομαλή πορεία. Καταρχάς θα σταματήσω να νιώθω σαν άστεγος, γι’αυτό αν όσοι σκέφτεστε να έρθετε κατά εδώ για δουλειά ψάξτε καλά συγγενείς και φίλους αν μπορούνε να σας φιλοξενήσουν τουλάχιστον για ένα μήνα -έστω και με ένα συμβολικό ποσό- γιατί τα έξοδα ενοικίασης έστω και ενός δωματίου -όπως κάνω εγώ- είναι πάρα πάρα πολλά. Πλέον θα μπορώ να αρχίσω να έχω κοινωνική ζωή ή τουλάχιστον να θέσω τα θεμέλια για αυτήν. Τέλος και σημαντικότερο, peace of mind. Δικό μου σπίτι με όλη του την συμβολική και ουσιαστική σημασία.

ΥΓ: Διαβάζω σήμερα στην Ελλάδα έγινε χαμός από απεργίες, καταλήψεις και επεισόδια. Επανάσταση πότε θα γίνει; Πόσο λίπος έχει ακόμα ο Έλληνας να κάψει;