Τουρισμός

Καταρχάς Χρόνια Πολλά και καλά Χριστούγεννα. Το τελευταίο μου post για το 2011 αφορά την μετανάστευση. Και συγκεκριμένα ένα στάδιο της μετανάστευσης που σίγουρα θα βιώσουν πολλοί όταν αλλάξουν χώρα και άρα και την ζωή τους. Μετά το αρχικό σοκ της αλλαγής, μετά τις δύσκολες εβδομάδες και μήνες της προσαρμογής, έρχεται η στιγμή που τα πράγματα μπαίνουν σιγά-σιγά σε μια ρέγουλα και τότε περνάς αυτόματα και πολύ ομαλά στο επόμενο στάδιο της μετανάστευσης: το στάδιο του τουρίστα!

Προσωπικά και ίσως λόγω γιορτών και χαλάρωσης νιώθω οτι σε αυτό το στάδιο βρίσκομαι τώρα. Στο στάδιο που συνειδητοποιώ που βρίσκομαι και που θέλω να ανακαλύπτω κάθε μέρα και κάτι καινούργιο για τη νέα μου χώρα, για το νέο περιβάλλον μου. Νιώθουμε  λοιπόν με την γυναίκα μου σαν τουρίστες στην Αγγλία. Κάθε μέρα όταν δηλαδή έχουμε την ευκαιρία, προσπαθούμε να πάμε σε καινούργια μέρη και να γνωρίσουμε νέους τόπους και ανθρώπους. Ανακαλύπτουμε τις πολλές ομορφιές της Αγγλίας που κακά τα ψέμματα είναι μια χώρα που στην ουσία γνωρίζουμε σαν Έλληνες πολύ λίγα πράγματα. Μέχρι και την ιστορία της Αγγλίας άρχισα να διαβάζω για να ενημερώνομαι. Guildford, Woking, Richmond, Kingston και φυσικά Λονδίνο και είναι εντυπωσιακό το πόσο στο κέντρο του κόσμου νιώθω οτι βρίσκομαι. Έχει τόσα υπερβολικά πολλά πράγματα γύρω μας! Φυσικά το αρνητικό σε αυτό το στάδιο είναι τα έξοδα, αφού σαν ‘τουρίστες’ ξοδεύουμε και αρκετά λεφτά σε αγορές αλλά αυτό και πάλι είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό για όποιον αλλάζει περιβάλλον. Ειδικά αν έχεις παιδί φίλε μελλοντικέ μετανάστη (;) τότε είναι λογικό να ξεπαραδιαστείς (ειδικά στις γιορτές) αφού και λόγω γιορτών αλλά ίσως και λόγω υποσυνείδητης εποχής θέλεις να γεμίσεις το παιδί σου δώρα για να είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο και να μην το επηρεάσει η αλλαγή περιβάλλοντος. Καλά βέβαια ο Στεφανούλης μου δεν είναι ούτε 2 οπότε δεν καταλαβαίνει και πολλά αλλά από δώρα έχει γεμίσει το δωμάτιο του!

Αύριο έρχονται και οι γονείς μου για 9 μέρες και θα μας διευκολύνουν λίγο με το μικρό αφού πιστέψτε με ίσως ένα από τα μεγαλύτερα μείον μιας τέτοιας κίνησης είναι οτι χάνεις κάποια ‘κεκτημένα’ όπως πχ να σου κρατάνε ανά πάσα στιγμή το μωρό οι γονείς σου. Εδώ με τον Στέφανο πρέπει ΟΛΗ μέρα να ασχολούμαστε μαζί του. Και είναι και καλό παιδάκι. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν αν ήταν κάνας διάολος! Λοιπόν, σταματώ να γράφω γιατί με τραβάει από το χέρι να παίξουμε ο μικρός! Σας εύχομαι όλους καλή χρονιά και το 2012 να είναι όσο το δυνατό καλύτερο από το σκατά 2011. Αν και δεν το βλέπω γιατί όλοι λένε οτι το 2012 θα είναι η χειρότερη χρονιά για την Ελλάδα, η χρονιά του απόλυτου πάτου. Μακάρι να κάνουν λάθος. Καλή χρονιά!