Crisis? What crisis?

Κάπως έτσι θα αναρωτιόταν ένας τουρίστας πχ από το Kansas αν ερχόταν στην Ελλάδα του σήμερα και βλέποντας συνεχώς στις ειδήσεις για την κρίση στην Ελλάδα. Κάποιος που δεν είχε σχέση με Ελλάδα, που ερχόταν πρώτη φορά και η μόνη εικόνα που είχε από την Ελλάδα ήταν από τις ειδήσεις. Ή ακόμα και κάποιος σαν εμένα (πχ) που έλειπε 5 μήνες από τη πατρίδα και μέχρι τώρα έβλεπε στον Παπαδάκη, στον Αυτιά, στα δελτία ειδήσεων και σε όλες τις ειδήσεις σε όλα τα μέσα μια εικόνα περίπου καταστροφής, οτι η Ελλάδα έχει γίνει Σουδάν κτλ. Και φυσικά όταν μιλούσα με γονείς, φίλους και γνωστούς η εικόνα ήταν οτι είναι αρκετά δύσκολα χωρίς φυσικά τις υπερβολές των καναλιών, αλλά και πάλι πατώντας το πόδι μου στην Ελλάδα στις 30/12, δεν ξέρω γιατί αλλά περίμενα να δω ορδές ζητιάνων, καταστροφές, συσσίτια κτλ. Ευτυχώς δεν τα είδα όλα αυτά, αλλά και εγώ ως άλλος τουρίστας από το Κάνσας αντίκρυσα την πραγματική εικόνα της πατρίδας.

Μια εικόνα που όσοι ζείτε Ελλάδα δηλαδή την γνωρίζετε ήδη και καλύτερα από μένα: Ναι υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια, μείωση μισθών, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, τεράστια ανεργία, μιζέρια κτλ αλλά επίσης υπάρχει ακόμα και πάρα πάρα πολύ λίπος και αυτό φαίνεται! Στην Θεσσαλονίκη τις 9 αυτές ημέρες που έμεινα Ελλάδα, γινόταν παντού ο χαμός! Μπορεί να ήταν λόγω εορτών αλλά και πάλι στα μαγαζιά γινόταν το αδιαχώρητο, στις ταβέρνες δεν έβρισκες να κάτσεις, μπαράκια, καφετέριες φουλ και

γεμάτα μέχρι τις 8 το άλλο πρωί. Μια εικόνα που μόνο κρίση δεν θύμιζε. Βέβαια για τον προσεκτικό παρατηρητή και όχι τον τουρίστα από το Kansas, θα έβλεπε οτι τα μισά και παραπάνω μαγαζιά ήταν κλειστά πλέον. Και αν συζητούσε με όλους αυτούς που διασκέδαζαν -και καλά έκαναν εδώ που τα λέμε- μπορεί να διαπίστωνε οτι είναι 3 ώρες με ένα ποτό ή οτι βγαίνουν με 10 ευρώ στην τσέπη και ό,τι κάτσει. Αλλά η γενική εικόνα είναι οτι δεν υπάρχει η κρίση που παρουσιάζουν τα κανάλια. Μπορεί να κάνω και λάθος. Εξάλλου στις προσωπικές συζητήσεις της παρέας, της οικογένειας κτλ τα προβλήματα γινόντουσαν φανερά και οι επιπτώσεις της κρίσης στην καθημερινότητα των ανθρώπων πιο ορατή αλλά επαναλαμβάνω η γενική εικόνα που εισέπραξα ήταν: ‘What crisis?’

Και φυσικά ο Έλληνας ΔΕΝ βάζει μυαλό. 9 στις 10 περιπτώσεις η απόδειξη θεωρούταν κάτι σαν αστείο. Μέχρι και την εκπληκτική ατάκα άκουσα σε ένα γιατρό: ‘Ε τί θα την κάνεις μωρέ αφού κανένα ταμείο δεν τη δέχεται’. Όπως επίσης δεν αλλάζουν πολλά άλλα στη νοοτροπία μας και που κάνουν μπαμ όταν ζεις σε άλλη πιο….πολιτισμένη χώρα. Π.χ. το τσιγάρο σε κλειστούς χώρους (καλό ε;) και η οδήγηση: ομολογώ τρόμαξα όταν πήρα το αυτοκίνητο στην Ελλάδα να οδηγήσω ξανά. Βγήκα από Καλαμαριά στην Όλγας και τρόμαξα από το μπάχαλο. Τσιμισκή χαμός του χαμού. Τριπλοπαρκαρισμένα, λωρίδες σαν να μην υπάρχουν, πεζοί να πετάγονται από το πουθενά, καγκουριές, κορναρίσματα, βρισίδια, ανύπαρκτα φλας, παρανομίες, χαμός! Το είχα ξεχάσει οτι το να οδηγείς στην Ελλάδα είναι ένα τρελό ρίσκο αλλά και ένα φοβερό σχολείο.

Anyway, καλά περάσαμε στην Ελλάδα, φάγαμε (σκάσαμε), ήπιαμε, ο μικρός χάρηκε με παππούδες, γιαγιάδες, ξαδέρφια, εμείς είδαμε πρόσωπα που μας λείψανε, μας είδανε και αυτοί και τώρα επιστροφή στο  σπίτι. Ελλάδα τώρα σε 5 μήνες πάλι με ενδιάμεσες επισκέψεις από γονείς και πεθερικά. Home is where the heart is δεν λένε; Α! Και αρχίζω την 34η προσπάθεια δίαιτας.

Επόμενο post για τους μύθους περί μετανάστευσης, για τις αποτυχημένες περιπτώσεις που σας τρομάζουν και γιατί πρέπει να τις αγνοείτε. Εις το επανιδείν λοιπόν.