Δημόσιο vs dimosio

Δημόσιο στην Αγγλία vs Δημόσιο στην Ελλάδα. Ευκολάκι θα μου πείτε. Στάνταρ άσσος. Και είναι! Απλά δεν υπάρχει σύγκριση και δεν εννοώ ως προς τους ανθρώπους και τις προθέσεις τους (αν κ ως γνωστόν road to hell if full of good intentions) γιατί καλοί και εργατικοί άνθρωποι υπάρχουν παντού, αλλά μιλάω ως προς την οργάνωση, το τρόπο δουλειάς, την απόδοση και βασικά τη νοοτροπία!

Ξέρω, ξέρω πολλοί θα με διαβάζετε και θα λέτε πες μας κάτι που δεν ξέρουμε. Ε αυτό μου ήρθε, αυτό γράφω. Έχω φρέσκο παράδειγμα! Έβγαλα προχτες Ευρωπαϊκή κάρτα ασφάλισης από το NHS. Μπήκα στο site, έβαλα τα στοιχεία μου και σε 15 δευτερόλεπτα είχα τελειώσει και θα περιμένω τη κάρτα να μου έρθει σπίτι. Στην Ελλάδα όταν χρειάστηκε είχα πάει στο ΙΚΑ Καλαμαριάς, περίμενα πάνω από 40 λεπτά στην ουρά στο μητρώο, μετά πήγα στο πρωτόκολλο για να πάρω νούμερο και μετά ξανά στο μητρώο για να κάνω την αίτηση και μετά από δυο βδομάδες έπρεπε να μυρίσω τα δάχτυλα μου και να παω να τη  παραλάβω μόνος μου από το μητρώο.

Παράδειγμα νο2: ΔΟΥ. Χρειάστηκε στο παρελθόν να επικοινωνήσω με το HMRC (το λογιστήριο του κράτους ας πούμε μιας και ΔΟΥ εδώ ΔΕΝ υπάρχουν!). Τηλέφωνο, αναμονή πάνω από 50 λεπτά ναι το ομολογώ αλλά είσαι σπίτι με το βρακί και τρως αν θέλεις. Εξυπηρέτηση άμεση σε ό,τι ήθελα και αποστολή εγγράφων στο σπίτι. Σύγκριση με Ελλάδα να κάνω; Χρειάζεται; Πόσες ατέλειωτες ώρες έχουμε περάσει όλοι σε μια ουρά, σε ένα γραφείο με έναν βαριεστημένο υπάλληλο και ενίοτε αγενή; Πάνε πάρε χαρτόσημα, τρέχα στο ισόγειο στο ταμείο, πάνω στο μητρώο, μετά για πρωτόκολο, πίσω στο κυλικείο για φωτοτυπίες (ΗΜΑΡΤΟΝ) εγγράφων της εφορίας (ψάξτε στο γαμωυπολογιστή ρε, δεν τον έχετε για πασιέντζες). Μαγικές στιγμές.

ΙΚΑ Καλαμαριάς. Έχω περάσει μισή ώρα σε υπάλληλο στο μητρώο, αγενέστατη με υφάκι, κλασσική κυράτσα διορισμένη επί ΠΑΣΟΚ που έχει πιάσει ρίζες στη καρέκλα να μαλώνω γιατί δεν πατούσε το print στον υπολογιστή να εκτυπώσει ένα έγγραφο. Για να πάρω child benefit εδώ, έστειλα ταχυδρομικώς το διαβατήριο του μικρού με συστημένο γράμμα να το ελέγξουν μαζί με τα απαραίτητα έγγραφα που εκτύπωσα από το internet, μου το επέστρεψαν σε δυο εβδομάδες και σε ένα μήνα είχε εγγριθεί η αίτηση και πήρα τα χρήματα αναδρομικά από την στιγμή που ο μικρός πάτησε Βρετανικό έδαφος δηλαδή!

HMRC πέρυσι. Είχε γίνει λάθος στο tax code μου και μου είχανε παρακρατήσει περισσότερα χρήματα (πάνω από £1.500). Τηλέφωνο, αναμονή 70 λεπτά (αλλά είπαμε, σπίτι ανοιχτή ακρόαση και εγώ να βλέπω τη Πανάθα), εξηγώ στην υπάλληλο και όλα καλά. Σε 2 βδομάδες είχε έρθει επιστροφή χρημάτων στο λογαριασμό μου. Συγγενής μου πάει σε δήμο για ένα χαρτί για την απαγόρευση πάρκινγκ μπροστά από τη πυλωτή. Υπάλληλος: “Ναι θα σας το δώσω αλλά και εσείς ένα ‘καφέ’ να τον κεράσετε”.

Άπειρα πραγματικά παραδείγματα που δείχνουν οχι οτι εδώ στην Αγγλία είναι το πρότυπο αλλά οτι στην Ελλάδα είμαστε 800 χρόνια πίσω. Δεν ξέρω αν υπάρχει το ιδανικό δημόσιο πουθενά αλλά σίγουρα της Ελλάδας συναγωνίζεται τις χώρες του τρίτου κόσμου. Και δεν είναι εννοείται μόνο ΔΟΥ και ΙΚΑ αλλά τα πάντα. Και το λέω εγώ που και οι δυο γονείς μου στο δημόσιο ήταν και είναι (αν και καμία σχέση με τέτοιες υπηρεσίες). Ακόμα και ευσυνείδητος υπάλληλος και εργατικός να είσαι, είναι τόσο σάπιο, ανοργάνωτο και διεφθαρμένο το σύστημα που στο τέλος καταντάς να είσαι ο μαλάκας που και εργάζεται σκληρά και τσουβαλιάζεται σαν άχρηστος μαζί με τους άλλους.

Όταν στο έτος 2013 σε μια ευρωπαϊκή χώρα, δεν υπάρχει καλά-καλά μηχανογράφηση τί να λέμε τώρα. Ανάθεμα αν το 20% των υπαλλήλων ξέρει τί είναι το email. Η ζωή τους όλη μια σφραγίδα και ένα χαρτόσημο. Φυσικά στην Ελλάδα ο δημόσιος υπάλληλος είναι το τοτέμ που προσκυνάνε όλοι. Μην τυχόν και τους ακουμπήσουμε. Πάρτε τα επιδόματα με το τσουβάλι, πάρτε άδειες, πάρτε παροχές και αν είστε τελείως άχρηστοι ή κλέβετε μόνο μην αγχώνεστε παιδιά και κατεβείτε σε απεργίες και πορείες. Εξάλλου μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν δικαιώματα, στον ιδιωτικό τομέα δουλεύουν τα κορόιδα και οι σκλάβοι. Δεν πρόκειται να απολυθείτε. Όλα καλά. Ας έχουμε ιδιωτικό τομέα με 1.000 απολύσεις τη μέρα και ας ξύνονται στις πολεοδομίες, ας ζητάνε φακελάκια οι γιατροί, ας παίζουν sudoku στο ΙΚΑ. Βέβαια οι ίδιοι που διορίζονταν αβέρτα από το 1981 και μετά ήταν αυτοί που στήριζαν αυτό το σάπιο κατεστημένο και τώρα απορούν πως φτάσαμε ως εδώ. Τέλος πάντων.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του δημοσίου στην Ελλάδα που πραγματικά εργάζονται και την παλεύουν σε αυτό το περιβάλλον της ανοργανωσιάς και της διαφθοράς και ειλικρινά πιστεύω οτι σε 100 χρόνια, την ίδια συζήτηση θα κάνουμε στην Ελλάδα για το δημόσιο. Δεν αλλάζει τίποτα και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στη χώρα αυτή. Δυστυχώς. Και πρέπει να ζήσεις και την εμπειρία σε άλλες χώρες για να το νιώσεις αυτό που περιγράφω παραπάνω.

Καλά να είστε και α! επιτέλους καλοκαίριασε και στην Αγγλία!!!