Δουλειά ρε!

Διαβάζω τα στατιστικά για την ανεργία στη πατρίδα και ανατριχιάζω. Καλά τα νούμερα και τα ελλείμματα και τα χρέη αλλά με την ανεργία τί γίνεται; Με τους ανθρώπους-θύματα αυτής της κρίσης; Ακόμα και αν τα νούμερα αλλάξουν, πόσες ζωές θα έχουν καταστραφεί, πόσες ανθρωποθυσίες θα χρειαστούν, πόσοι ακόμα θα αποφασίσουν να πάρουν τον ‘εύκολο’ δρόμο της μετανάστευσης; Αν κρίνω από το πλήθος των αναγνωστών αλλά ακόμα περισσότερο από τα emails που λαμβάνω καθημερινά, τότε αναλογικά να το δει κανείς και για την Αγγλία κιόλας που δεν είναι και ο πιο ‘δημοφιλής’ μεταναστευτικός προορισμός, πρέπει ο ξεριζωμός των Ελλήνων από την πατρίδα να αρχίζει να παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Και με μεγάλη απορία διαπιστώνω στα κανάλια και στις εφημερίδες της Ελλάδας, πως το θέμα δύσκολα να πιάνει ένα μικρό ποσοστό της προσοχής τους. Πριν μεταναστεύσω με είχαν καλέσει για συνέντευξη από μεγάλο κανάλι αλλά για προσωπικούς λόγους απέφυγα να απαντήσω. Και τότε, πριν ένα χρόνο, μάθαινα ότι σιγά-σιγά πολλοί νέοι αρχίζουν και ξενιτεύονται και περίμενα το θέμα να αρχίσει να παίρνει διαστάσεις. Αλλά ποτέ δεν έγινε το τεράστιο πραγματικά θέμα που είναι και δεν ξέρω γιατί.

Και γιατί ξενιτεύονται οι άνθρωποι στην Ελλάδα; Γιατί φεύγουν επιστήμονες από την Ελλάδα; Άξιο εργατικό δυναμικό που θα μπορούσε τόσα πολλά να προσφέρει; Για μια δουλειά ρε! Για να εργαστεί, για να παράγει, για να νιώσει ενεργό μέλος της κοινωνίας. Γιατί χωρίς δουλειά το άτομο νιώθει μαρασμό, περιθωριοποίηση και δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το κάθεσαι όλη μέρα σπίτι μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή και να ψάχνεις θέσεις οπουδήποτε, να στέλνεις βιογραφικά, να κάθεσαι πάνω από το τηλέφωνο μήπως και υπάρχει κάποιο νέο και στο τέλος της ημέρας να τα βάζεις όλα κάτω σε ένα χαρτί, έσοδα-έξοδα, και να προσπαθείς να υπολογίσεις πως θα τον βγάλεις και αυτό το μήνα. Να ντρέπεσαι να κοιτάξεις στα μάτια τη γυναίκα και το παιδί σου, να αισθάνεσαι πως δεν προσφέρεις ενώ ξέρεις μέσα σου πως έχεις τόσα πολλά να δώσεις. Και είναι συναισθήματα που λίγο-πολύ όσοι  έχουμε μείνει χωρίς δουλειά τα έχουμε περάσει. Στην αρχή μίσος για την απόλυση, οργή γιατί αισθανόμαστε θύματα ενός πολέμου που δεν έχουμε καμία σχέση, ειδικά η δική μας γενιά. Μετά, στεναχώρια και απογοήτευση που πρέπει όμως γρήγορα να περάσει που πρέπει να αναζητήσουμε ο καθένας ξεχωριστά το δικό του state-of-mind που θα τον κάνει να σηκωθεί ξανά και να προσπαθήσει από την αρχή να χτίσει τη ζωή του. Στο τέλος φυσικά το συνειδητοποιείς και το παίρνεις απόφαση γιατί απλά δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να κάνεις αυτή τη νέα αρχή. Και ξέρω πόσο δύσκολο είναι. Όπως ξέρω πόσο ανεκτίμητη είναι η στήριξη των ανθρώπων γύρω μας. Αναζητήστε την, παραμερίζοντας εγωισμούς.

Η ανεργία στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και είναι άδικο να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του. Εκτός αν δεν κάνει τίποτα για να το αλλάξει αυτό. Μαζί με την Ισπανία είμαστε οι πρώτες χώρες στο κόσμο (!) σε ποσοστά ανεργίας οπότε αν έχασες την δουλειά σου πρόσφατα ή αν νιώθεις αδιέξοδα στην εργασία σου τότε δεν είσαι μόνος! Πάνω από 1.000.000 άνεργοι υπάρχουν στην Ελλάδα μόνο. Σκέψου το. Είναι κάπως παρηγορητικό να ξέρεις οτι δεν είσαι μόνος και οτι δεν ευθύνεσαι εσύ -άμεσα- για την κατάσταση αυτή. Ακόμα και αυτοί που εργάζονται πλέον ζούνε κάτω από ένα μόνιμο φόβο και άγχος και μια απειλή πάνω από το κεφάλι τους. Έτσι ανέχονται καθυστερήσεις πληρωμών, μειώσεις, έλλειψη ασφάλειας, απλήρωτες υπερωρίες και άλλα ‘ωραία’.

Το θέμα είναι τί κάνεις από τη στιγμή που έμεινες άνεργος. Πώς διαχειρίζεσαι την κατάσταση και πώς σηκώνεσαι ξανά για να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα. Για κάποιους είναι η μετανάστευση, αλλά σίγουρα όχι για όλους. Κακά τα ψέμματα στην Ελλάδα του 2012 είναι σχεδόν θαύμα αν καταφέρεις να βρεις να εργαστείς. Και τεράστιο respect σε αυτούς που τα καταφέρνουν. Όπως και αν διαχειριστείς τα νέα αυτά δεδομένα υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τη ψυχολογία σου, την αυτοπεποίθηση σου και εν τέλει να αυξήσεις σημαντικά τις πιθανότητες να βρεις ξανά δουλειά.

• Να είσαι προετοιμασμένος για θυσίες και να έχεις υπομονή. Μπορεί να βρεις δουλειά σε 1 μήνα, μπορεί και σε 10 μήνες. Αν το θέλεις πραγματικά, αν κάνεις τα πάντα και οργανωμένα για να βρεις δουλειά τότε θα το πετύχεις. Αλλά απαιτείται τεράστια υπομονή, επιμονή και θράσος. Δεν υπάρχει κανόνας όπως πολλοί με ρωτάτε. Μπορεί να κάνεις τα πάντα σωστά και να μην βρίσκεις τίποτα ή μπορεί να τα κάνεις όλα χάλια, να στείλεις 2 κακογραμμένα CV και να βρεις καλή δουλειά. Η δική μου φιλοσοφία είναι πως τον κόσμο τον καθορίζεις εσύ και το να βρεις δουλειά εξαρτάται από τη προβολή της θέλησης αυτής, του ονείρου αυτού στον πραγματικό κόσμο, ο οποίος είναι αυτός που φτιάχνεις εσύ.
• Προετοιμάσου και ψάξε σωστά για δουλειά. Αφοσιώσου σε αυτό σαν να ήταν το μεγαλύτερο project της ζωής σου. Μην αφήσεις τίποτα στη τύχη και δώσε όλη την ενέργεια σου στην αναζήτηση εργασίας.
• Για το διάστημα που είσαι άνεργος υπάρχει κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει και στο CV σου αλλά και στην ψυχολογία σου: εκπαιδεύσου! Πήγαινε σε σεμινάρια, πάρε κάποιο πιστοποιητικό, μάθε κάτι νέο! Και θα δείξει ότι όσο ήσουν άνεργος δεν τεμπέλιαζες αλλά δούλευες και πλέον ξέρεις να κάνεις ακόμα περισσότερα. Δες την κρίση της ανεργίας σαν μια ευκαιρία και όχι σαν καταδίκη όσο δύσκολο και αν φαινομενικά είναι αυτό.
• Αν θέλεις να βρεις δουλειά στην Αγγλία, τότε έλα εδώ. Αν φυσικά υπάρχει η οικονομική δυνατότητα γιατί το κόστος εδώ είναι μεγάλο. Αλλά αν μπορείς έλα εδώ. Ζήσε λίγο καιρό εδώ. Ψάξε από κοντά για δουλειά. Έτσι μόνο θα ξεφύγεις πραγματικά από την μιζέρια της ανεργίας και θα αυξήσεις και τις πιθανότητες σου για κάτι καινούργιο. Αν είναι αυτό που θέλεις πραγματικά.

Η μεγαλύτερη όμως συμβουλή είναι να μην τα παρατήσεις ό,τι και αν γίνει. Δεν χρειάζεται ούτε υπερβολές, ούτε απελπισία ούτε τίποτα. Ξέρω βέβαια γιατί το έχω ζήσει, πως είναι σχεδόν απίθανο να μην απογοητευτείς όταν ψάχνεις καιρό για δουλειά. Δεν υπάρχει χειρότερο από ένα νέο που να θέλει να δουλέψει και να μην μπορεί. Σε αυτή τη κραυγή αγωνίας ΔΟΥΛΕΙΑ ΡΕ εγώ προσπάθησα να απαντήσω με “δουλειά για να βρώ δουλειά”. Σας προτείνω να κάνετε το ίδιο.