Easter & driving in London

Πάσχα και οδήγηση στο Λονδίνο. Για το Πάσχα τί να πώ, δεν είμαι και ο πιό θρήσκος άνθρωπος στο κόσμο, άθεο με λές θρήσκο δεν με λές, αλλά πώς να το κάνουμε το Πάσχα είναι ένα κλασσικό πατροπαράδοτο Ελληνικότατο έθιμο που απαιτεί αρνί ή κατσίκι, κρασάκι, παρέα και ήχους από κλαρίνο. Εγώ πάντα ήμουν fan των Χριστουγέννων λόγω στολισμών και γενικότερης χαράς και το Πάσχα πάντα το έχω στο μυαλό μου συνδυασμένο όπως όλοι μας με την ακατάπαυστη μάσα, την πέτσα από το αρνί που σουβλίζεται,το κοκορετσάκι που όλοι λατρεύουν να σιχαίνονται και γενικά αυτό το παρεϊστικο και οικογενειακό της ‘υποχρεωτικής’ διασκέδασης με παραδοσιακό τρόπο μόνο και μόνο επειδή είναι Πάσχα!

Το προηγούμενο ΣΚ λοιπόν και την Δευτέρα έλιωσα στην οδήγηση στο Λονδίνο: Το Σάββατο λόγω μή congestion charge είπαμε να πάρουμε το ρίσκο και να οδηγήσουμε μέχρι το Tower Bridge για να συναντήσουμε κάτι καλούς φίλους στο θρυλικό Borough Market του Λονδίνου που είναι σαν ένα τεράστιο υπαίθριο παζάρι όπου έχει τα ΠΑΝΤΑ και όρεξη να έχεις και λεφτά να αγοράζεις και να τρώς. Προσωπικά τα λατρεύω κάτι τέτοια (πχ αγορά Μοδιάνο Θεσ/νίκη), οι μυρωδιές, οι γεύσεις, ο κόσμος αλλά είχε τόσο μα τόσο πολύ κόσμο που με το καρότσι ήταν λίγο δύσκολα. Για όποιον το σκέφτεται για Σάββατο, η καλύτερη ώρα για το Market είναι πρίν το κλείσιμο στις 5. Για Σάββατο καλή ήταν η κίνηση, ντουγρού τον Α3 από Surrey και σε 45 λεπτά ήμασταν στο κέντρο του Λονδίνου. Την Κυριακή ήταν μια άλλη ιστορία.

2 ώρες γιατί το άθλιο GPS (Sat Nav στα Αγγλικά) μας πήγε από άλλο δρόμο και όχι από τον Α3 στο Brixton, όπου περάσαμε μέσα από όλες τις ασιατικές συνοικίες του Ν.Λονδίνου με άπειρη κίνηση με έργα στο Brixton, με αποτέλεσμα να καταλάβουμε για τα καλά τί θα πεί μποτιλιάρισμα στο Λονδίνο. 1 ώρα για 500 μέτρα!!!! Τουλάχιστον περάσαμε φανταστικά στο σπίτι μιας καλής φίλης με Πασχαλιάτικο φαγητό και διάθεση και άξιζε το κόπο όλη η ταλαιπωρία που τραβήξαμε στους δρόμους του Λονδίνου. Σας ευχαριστούμε παιδιά!

Δευτέρα το πρόγραμμα είχε IKEA στο Wembley που είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία αφού είναι κυριολεκτικά στου διαόλου τη μάνα και απορώ γιατί δεν μπορούν να κάνουν ένα ΙΚΕΑ στο Surrey, κατά προτίμηση δίπλα σε εμάς. Πρέπει σε 3 μέρες να έκανα πάνω από 300 μίλια συνολικά και πλέον είμαι βετεράνος στην οδήγηση στο Λονδίνο! Τί συμπεράσματα βγάζω από την οδηγική εμπειρία:

• Έχουν άψογους δρόμους. Όχι τόσο κατασκευαστικά αλλά είναι ‘έξυπνοι’ δρόμοι με πολύ πληροφόρηση, πολλές πινακίδες, πολλά σχέδια στο οδόστρωμα που σε καθοδηγούν και σε βοηθούν να καταλάβεις πότε πρέπει να προσέχεις και πώς ακριβώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι
• Παντού μα παντού κάμερες. Το όριο στις κατοικημένες περιοχές είναι 30mph και αν δεν προσέχεις την πάτησες. Στους επαρχιακούς δρόμους είναι 60mph και στους motorways είναι 70mph που είναι λίγο και μάλλον θα αυξηθεί σε 80mph. Αν τρέχεις και αν δεν τηρείς το νόμο την πάτησες. Είναι θέμα χρόνου να σε πιάσουν.
• Οι αυτοκινητόδρομοι είναι τουλάχιστον 3 λωρίδων με άψογο οδόστρωμα και εννοείται λωρίδα έκτακτης ανάγκης. Προτού όμως ξεκινήσεις για οπουδήποτε ΠΡΕΠΕΙ να τσεκάρεις το traffic γιατί αν πετύχεις μποτιλιάρισμα πχ στον M25 τότε άντε γεια. Χρήσιμα site του BBC και του TFL.
• Για Λονδίνο δεν συμφέρει το αυτοκίνητο. Μόνο ΣΚ και αυτό όχι για κέντρο-κέντρο και σίγουρα όχι προτού ελέγξεις τα παραπάνω site για το traffic. Τρενάκι, μετρό και μια χαρά. Τώρα αν μένεις Λονδίνο αλλάζει και εξαρτάται από το πού μένεις, που δουλεύεις κτλ. Δεν ξέρω γιατί εγώ είμαι λίγο εκτός στην εξοχή.

Αυτά. Χρόνια πολλά σε όλους και ελπίζω σύντομα η Άνοιξη να έρθει και στο Surrey γιατί ο καιρός είναι απίστευτα χειμωνιάτικος και ξενέρωτος. Ή όπως μου λένε οι Άγγλοι: “It’s typical and soon you’ll be miserable like us”.