Sunday morning

Κυριακή πρωί και στις 9.30 με ξύπνησε ένα υπέροχο τηλεφώνημα από έναν φίλο που έχω καιρό να δώ αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου (όχι με πονηρό τρόπο). Ο Σπύρος από την Γλασκόβη που είχε φανταστικές ιδέες για το blog και εύστοχες παρατηρήσεις. Σίγουρα μπορώ να πώ οτι ξύπνησα τους ιδιοκτήτες του σπιτιού που μένω με τα γέλια μου. Κυριακή πρωί λοιπόν και ο καιρός με προσκαλεί για βόλτες με το νοικιασμένο μου μπλε Aygo. H αλήθεια είναι οτι μάλλον έχω φέρει τον Ελληνικό καιρό εδώ στην Αγγλία. Από τότε που ήρθα πριν δυο εβδομάδες έχει κάθε μέρα ήλιο (!) και μπορώ να πω αρκετή ζέστη. Όχι ζέστη για Αγγλία. Ζέστη, ιδρώτας να στάζει. 30 βαθμούς Κελσίου πώς το λένε. Τώρα πού θα πάω δεν έχω ιδέα αλλά κάτι θα βρώ σίγουρα. [Update: ήδη βρήκα, LONDON BABY!]

[youtube 1HBGJVXSzas]

Οι Κυριακές είναι πάντα περίεργες, ειδικά τώρα στη φάση που είμαι. Και σχετικά με αυτή τη φάση, επειδή ίσως περνάει άλλο μήνυμα μέσω του blog αυτού, το να έρθω σαν ‘μετανάστης’ στην Αγγλία είναι μια επιλογή για την οποία δεν μετανιώνω ούτε λεπτό. Ειδικά όταν κάθε μέρα φροντίζω να ενημερώνομαι για το τί συμβαίνει στην Ελλάδα. Η λέξη ‘μετανάστης’ είναι απλώς μια λέξη. Ούτε σε ορυχείο δουλεύω, ούτε Καζαντζίδη ακούω και σίγουρα δεν κλαίω την μοίρα μου. Εννοείται πως μου λείπει η οικογένεια μου και η ρουτίνα μου αλλά είμαι σε ένα δύσκολο μεταβατικό στάδιο για το οποίο ήμουν αρκετά καλά προετοιμασμένος και φυσικό είναι να αντιμετωπίζω προβλήματα. Αλλά το σίγουρο είναι οτι είμαι πολύ ευχαριστημένος εδώ, αισιόδοξος και βέβαιος οτι έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή. Δεν μου λείπει καθόλου η μιζέρια της Ελλάδας και η απαισιοδοξία και αβεβαιότητα που βγάζει και γι’αυτό άλλωστε έφυγα. Όταν ολοκληρωθεί το πρώτο στάδιο και έρθει και η οικογένεια μου τότε όλα θα είναι ακόμα καλύτερα. Και εξάλλου η Ελλάδα είναι μόνο 3 ώρες μακριά με το αεροπλάνο. Η θεία μου στην Ιθάκη για να επισκεφτεί την γιαγιά μου στην Κομοτηνή κάνει πάνω από 6 ώρες με το αυτοκίνητο. Όλα μια ιδέα είναι.

Πάω να ακούσω λίγο Καζαντζίδη τώρα γιατί αύριο στο ορυχείο έχουμε εξόρυξη στα 150 μέτρα βάθος και περιμένω και ένα δέμα από την μάνα μου στην Ελλάδα με τις μπαλωμένες κάλτσες μου.

ΥΓ: Ο τίτλος είναι στα Αγγλικά γιατί έχω θεματάκι με το wordpress και δεν μπορώ να γράψω Ελληνικά στους τίτλους των posts.