Περί σπιτιού (νο.3) και λοιπά….

Επανέρχομαι στο καυτό πραγματικά θέμα της κατοικίας αφενός γιατί πολλοί μου το ρωτάτε συχνά, αφετέρου γιατί αφουγκράζομαι την αγωνία από κοντά, του φίλου Νίκου που η αλήθεια είναι οτι μετά από 3 εβδομάδες παιδεύεται αρκετά με το θέμα και συνειδητοποιώ οτι εγώ ήμουν μάλλον τυχερός πέρυσι τον Οκτώβρη όταν βρήκα σπίτι να νοικιάσω. Επίσης θα ήθελα να αναφερθώ ξανά στο θέμα της απόφασης και του προγραμματισμού γιατί πολλοί με ρωτάτε βασικά τι να κάνετε και δυστυχώς πρέπει να τονίσω από τώρα οτι αυτό το blog δεν υπάρχει για να σας πει τι να κάνετε αλλά να δώσει εμπειρικές συμβουλές ΑΝ αποφασίσετε να πάρετε το δύσκολο δρόμο της μετανάστευσης. Τέλος.

Παρατηρώ οτι μάλλον λόγω εποχής (Χριστούγεννα) δεν υπάρχουν πάρα πολλά σπίτια διαθέσιμα και αυτό εν μέρη είναι λογικό αφού δύσκολα μετακομίζεις μέσα στις γιορτές. Ο Νίκος είχε την ατυχία να ψάχνει την περίοδο αυτή οπότε καλό θα ήταν αν μπορεί να προβλεφθεί, η όποια μετακίνηση και αναζήτηση οικίας να γίνει προ τέτοιων δύσκολων περιόδων. Δύσκολο το ξέρω να προγραμματίσεις τόσο πολύ αλλά είναι μια παράμετρος η οποία πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν. Η μεγαλύτερη ατυχία όμως είναι -αυτό που λέμε μην σου τύχει- οτι και τα τρία υπέροχα σπίτια που βρήκε και ουσιαστικά έκλεισε, το ένα αποφάσισε ο landlord (ιδιοκτήτης) τελικά να μην το δώσει (γενικά όχι στον Νίκο), το άλλο τελευταία στιγμή αποφάσισε να το πουλήσει και να μην το νοικιάσει και το άλλο οτι τελικά δεν θέλει οικογένειες! Τεράστια η ευθύνη της μεσίτριας οπότε είναι και λίγο θέμα τύχης να πέσεις σε σωστή μεσίτρια που να μην σε τρέχει σε άσχετα σπίτια ή σε σπίτια που δεν είναι 100% σίγουρο οτι εν τέλει είναι διαθέσιμα! Το έφαγε το κράξιμο της η συγκεκριμένη κοπελίτσα και ησύχασε. Η πιο ‘αστεία΄ περίπτωση ήταν σε ένα φαινομενικά υπέροχο σπίτι πάνω σε ποταμάκι που ήθελε μεν να το νοικιάσει αλλά επειδή ο νυν νοικάρης είναι μπάτσος και δουλεύει τα βράδια και κοιμάται όλη την μέρα, βασικά δεν υπήρχε ποτέ ώρα να μπορεί κάποιος να πάει να δει το σπίτι! Έλεος!

Επαναλαμβάνω οτι δεν έχει και πολύ νόημα να βλέπετε σπίτια που είναι στην αγορά πάνω από 3 ημέρες γιατί ή έχουν ήδη ‘φύγει’ ή κάτι πάει στραβά για να μην έχουν νοικιαστεί ακόμα. Η προκαταβολή που χρειάζεται ανέρχεται συνήθως στις £500 ενώ για το deposit θα χρειαστείτε 1,5 νοίκι + το πρώτο νοίκι μπροστά + τα μεσιτικά, δηλαδή για ένα σπίτι £1,000 το μήνα, υπολογίστε £2,700 με το καλημέρα. Έχει πολλά έξοδα η μετακόμιση στην Αγγλία. Και μιλάω τώρα για οικογένειες. Αν είσαι μόνος φίλε μπορείς να περιορίσεις τα έξοδα με συγκατοίκηση. Όταν πάτε να δείτε κάποιο σπίτι, κοιτάξτε τα διπλανά σπίτια/διαμερίσματα και τους γύρω εξωτερικούς χώρους: φαίνονται περιποιημένοι; Τι αυτοκίνητα υπάρχουν; Οι κήποι είναι προσεγμένοι; Φαίνεται ασφαλής περιοχή; Έχει φασαρία από δρόμο/γείτονες/σκυλιά/παιδιά κτλ; Θα το καθαρίσει ο ιδιοκτήτης πριν μπείτε; Μήπως πνίγεται στην υγρασία; Υπήρχαν γατιά/σκυλιά και δεν φεύγει μήπως η μυρωδιά με τίποτα από το χαλί; Σχολεία υπάρχουν καλά στην περιοχή; Λεωφορεία, μετρό, τρένα, μάρκετ; ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ!

***Προσθέτω εκ των υστέρων αυτό το κομμάτι έπειτα από σχετική υπενθύμιση: Για να σας νοικιάσουν σπίτι, η συνήθης διαδικασία είναι να κάνουν credit check (το ιστορικό των συναλλαγών σας με τράπεζες-αν χρωστάτε κτλ) και να ζητάνε references. Τα ξεχνάω αυτά γιατί εννοείται ερχόμενος από Ελλάδα απλά δεν τα είχα. Θέλει και τύχη ξαναλέω να πέσετε σε landlord και σε μεσίτη που κατανοούν οτι έχετε έρθει από άλλη χώρα και δεν είναι δυνατόν να έχετε credit check ή references. Στην περίπτωση μου ζήτησαν κάποιο χαρτί από την εταιρία που να δείχνει το μισθό μου -και άρα οτι μπορώ να τους πληρώσω- και εγώ επέμενα να με γνωρίσει ο landlord για να με δει και να καταλάβει οτι δεν είμαι κάνα ρεμάλι που ήρθα να της διαλύσω το σπίτι αλλά οικογενειάρχης εργαζόμενος. Προσπαθήστε να βρείτε εναλλακτικούς δρόμους για να ‘πείσετε’ τον ιδιοκτήτη του σπιτιού και φυσικά αναζητήστε την στήριξη και τις συμβουλές του μεσίτη.

Και το θέμα της οργάνωσης έρχεται φυσικά μετά αυτό της απόφασης. Όχι μόνο για τα σπίτια. Για τα πάντα. Δεν έχει νόημα να έρθεις, να το σκεφτείς καν να μεταναστεύσεις αν δεν το έχεις πάρει απόφαση με όλη σου τη καρδιά και δεν είσαι 101% αφοσιωμένος σε αυτό. Είναι δύσκολη απόφαση, επιλογή όχι για όλους, απαιτεί θυσίες και όπως όλες οι επιλογές έχει τα υπέρ και τα κατά της. Ο καθένας μας μαζί με την οικογένεια του τα βάζει σε μια ζυγαριά και αποφασίζει. Μην με ρωτάτε τι να κάνετε, ούτε εμένα ούτε κανέναν. Ψαχτείτε μέσα σας και αποφασίστε. Είναι τόσο μα τόσο υποκειμενικό. Αλλά αν το πάρετε σοβαρά απόφαση τότε πρέπει να επέλθει ο ρεαλισμός οχι σαν ΣΤΟΠ αλλά σαν αφορμή για να κάνετε τον προγραμματισμό σας. Μπορείς να μεταναστεύσεις; Πού θα μπορούσες να εργαστείς; Έχεις το απαραίτητο budget για τα πρώτα έξοδα, το νοίκι, το φαγητό κτλ; Έχεις προετοιμαστεί σωστά για να χτυπήσεις με αξιοπρέπεια και πιθανότητες μια εργασία στο εξωτερικό; Είναι πάρα πολύ εύκολο μέσα στην αγανάκτηση και την απόγνωση να πεις ‘φεύγω’ αλλά το δύσκολο είναι να το πραγματοποιήσεις. Δεν λέω αδύνατο, απλά λέω οτι θέλει προετοιμασία και οργάνωση.

Ειδικά στο θέμα των χρημάτων η Μ.Βρετανία και ειδικά το Λονδίνο είναι υπερβολικά ακριβά, ειδικά τα σπίτια και οι μετακινήσεις (τρένα, λεωφορεία, κτλ). Δεν θα συμβούλευα σε κανένα να πληρώσει γραφεία για να του βρουν εργασία ή να του γράψουν CV γιατί αφενός το θεωρώ ξεφτίλα -η εργασία είναι δικαίωμα μάγκες- και αφετέρου δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος ξένος να ενδιαφερθεί περισσότερο από εσένα. Υπάρχουν πολλά γραφεία στην Αγγλία που πληρώνονται από τις εταιρίες για να τους βρουν εργαζομένους οπότε απευθύνσου σε αυτά.

To blog αυτό είναι απλώς ένα από τα εργαλεία που μπορείς να χρησιμοποιήσεις, προγραμματίζοντας την μετανάστευση σου στην Αγγλία. Υπάρχουν πολλά εργαλεία (ρίξε μια ματιά εδώ και εδώ) και υπάρχει το google που έχει τα πάντα. Ψάξου, ενημερώσου και μην απογοητεύεσαι! Η λύση είναι μέσα σου!