Γιατί λατρεύω τα Χριστούγεννα

Ο τίτλος που θυμίζει τις εκθέσεις που γράφαμε στο δημοτικό και ένα τέτοιο παιδικό ύφος θέλω να δώσω σε αυτό το  post, το νούμερο 100 (!) και το τελευταίο του 2012. Ο κόσμος δεν καταστράφηκε ακόμα, εγώ ακόμα δεν πήρα άδεια που είναι ακόμα χειρότερο τέτοιες μέρες και θέλω απλά να μοιραστώ μαζί σας σε αυτό το γιορτινό αρθράκι, γιατί λατρεύω αυτή τη γιορτή που πολλοί επιλέγουν να μισούν και σε άλλους φέρνει κατάθλιψη (!). Εντάξει είπαμε να είστε αντιδραστικοί και μπαρόκ τύποι αλλά τα Χριστούγεννα; Τι σας πείραξαν; Ή μήπως είστε τόσο κομπλεξικοί που σας ενοχλεί να βλέπετε παιδάκια χαρούμενα και κόσμο να αγοράζει δώρα (ασχέτως αν δεν μπορεί πλέον λόγω τσέπης); Εκτός αν είστε κνίτες ενάντια στο καπιταλιστικό αυτό όργιο που διαπράττεται από τα σιωνιστικοαμερικάνικα κέντρα…..ΕΛΕΟΣ. Καθήστε σπίτι τότε και μιζεριάστε εκείνη τη μέρα και αφήστε όλους εμάς να είμαστε χαρούμενοι και αγκαλιά με την οικογένεια μας. Αμάν πια!

Τα Χριστούγεννα είναι και γαμώ τις γιορτές. Τέλος. Όλα στολισμένα και όμορφα μέσα στην μουντίλα και μαυρίλα του καταχείμωνου. Είναι η γιορτή που συνδέθηκε το 4ο αιώνα μΧ με τον χριστιανισμό αλλά που ήταν συνδεδεμένη από διάφορες παγανιστικές θρησκείες πιο πριν (Μίθρας κτλ), μια γιορτή που όποιο χαρακτήρα και αν της δώσεις (θρησκευτικό, κοσμοπολίτικο  δεν παύει να είναι μια υπέροχη ημέρα, μια ευκαιρία να πάρεις τους αγαπημένους σου αγκαλιά, μια αφορμή να είσαι με την οικογένεια σου, μια αφορμή επίσης να καταβροχθίσεις τεράστιες ποσότητες φαγητού και να γίνεις ντίρλα από το κρασί (τι άλλο θες;). Βλέπεις τα πάντα στολισμένα, παιδάκια να σου τραγουδάνε τα κάλαντα και να ζητάνε χαρτζιλίκι, δώρα, ψώνια, αγάπη παντού έστω και φαινομενική ναι! Έστω. Μια μέρα το χρόνο ας υποκρινόμαστε οτι είμαστε χαρούμενοι και αγαπημένοι εδώ τις υπόλοιπες 364 μέρες οι περισσότεροι υποκρινόμαστε χειρότερα πράγματα. Εγώ τουλάχιστον δεν υποκρίνομαι. Γιορτάζει και η γυναίκα μου άλλωστε αλλά δεν της πήρα και δώρο. Δεν φταίω εγώ, δεν με άφησε! Γαμάτη δικαιολογία ε;

Χωρίς πλάκα τα Χριστούγεννα μου αρέσουν γιατί μάλλον νιώθω και εγώ ο ίδιος σαν παιδάκι που περιμένει τα δώρα. Εξάλλου πάντα ήμουν ευκολόπιστος και έκανα καιρό να πάψω να πιστεύω στον Αγ.Βασίλη αν και θυμάμαι πάντα απορούσα με τα logistics του θέματος (πώς καλύπτει όλο το κόσμο σε ένα βράδυ, κτλ). Και τρελαίνομαι για εκπλήξεις και για δώρα εξάλλου οπότε τα Χριστούγεννα σαν παιδάκι τα λάτρευα. Τα τραπέζια με την οικογένεια που τότε ήταν οι γονείς μου και τώρα είμαι εγώ γονιός και θα ψήσω εγώ την γαλοπούλα και ελπίζω να φάει και ο Στεφανούλης γιατί είναι αρκετά απαιτητικός στις γεύσεις! Τις βόλτες στα μαγαζιά, στο στολισμένο κέντρο της Θεσσαλονίκης τότε, του Λονδίνου τώρα. Ξέρω, ξέρω για πολλούς που με διαβάζεται τώρα όλα αυτά φαίνονται γελοία αν είσαι άνεργος, χωρίς λεφτά, χωρίς ελπίδα. Αλλά αυτό είναι το νόημα: η ΕΛΠΙΔΑ! Ανέκαθεν η εποχή αυτή ήταν εποχή αναγέννησης: της φύσης από το χειμερινό ηλιοστάσιο αλλά και του ανθρώπου -από θρησκευτικής άποψης (βλ. Μίθρας, Χριστός κτλ). Αγκάλιασε τους αγαπημένους σου, ξεκουράσου, ανασυντάξου και προχώρα προς την επόμενη μέρα με ανανεωμένο ηθικό, ελπίδα και φουσκωμένη κοιλιά (μέχρι το καλοκαίρι δίαιτα να φύγει ο σκεμπές).  Είναι μια γιορτή όπου όλοι μας μπορούμε να νιώσουμε λίγο παιδιά ή έστω να αρπάξουμε κάτι από την παιδική αθωότητα που σίγουρα όλους μας περιτριγυρίζει και να εμπνευστούμε. Λάτρευα τις εκπομπές του Σερβετά στον Imagine που έπαιρνε τηλέφωνο παιδάκια υποδυόμενος τον Άη Βασίλη και τα παιδάκια γεμάτα αθωότητα και αγάπη του ζητούσαν τα δώρα τους. Μια τέτοια εκπομπή άκουσα και στο Radio 1 εδώ τις προάλλες και συγκινήθηκα και πήρα αφορμή να γράψω αυτό το μικρό εορταστικό αρθράκι που είναι και το τελευταίο του 2012. Καλή χρονιά λοιπόν και τα λέμε Ελλάδα τώρα.

Λατρεύω τα Χριστούγεννα πειράζει;

Χρόνια πολλά σε ΟΛΟΥΣ...sorry καλά Χριστούγεννα εννοούσα!

[youtube gVzOve8T39w]