Απεργία #26sgr

Άκουγα σήμερα το πρωί πηγαίνοντας τη μάνα μου στο Gatwick την εκπομπή του Τράγκα στον Real (μέσω 3G). Έβριζε και χτυπιόταν ο άνθρωπος και δικαίως έβριζε τους νεοέλληνες, τους απαθείς καναπεδάτους νεοέλληνες που είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι από τους εξεγερμένους λαούς της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. 2 εκατομμύρια κόσμος μαζεύτηκε χτες στην Μαδρίτη. Οι εξεγερμένοι στην Πορτογαλία έκαναν την κυβέρνηση να το ξανασκεφτεί για τα μέτρα. Οι δικοί μας ‘Αγανακτισμένοι’ πήγαν διακοπές και καλό Σεπτέμβρη -μαζί με τα σχολεία- επέστρεψαν Αθήνα και ξαναμαζεύονται στο Σύνταγμα για διαδηλώσεις με δημοσιοϋπαλληλίστικο στυλ. Όπως όλα σχεδόν στην Ελλάδα.

Μην με παρεξηγείτε, είμαι υπέρ της απεργίας, υπέρ των διαδηλώσεων, υπέρ της επανάστασης αλλά όχι από αναρχικά φερέφωνα του κράτους/παρακράτους αλλά επανάστασης από το λαό. Οργανωμένα, μαχητικά και όχι πάμε Σύνταγμα μια φορά τη βδομάδα, τρώμε βρώμικο από τη καντίνα, λίγος χαβαλές, καμιά πέτρα στους ‘κακούς’ και μετά σπίτι να δούμε Mega και όταν φυσικά έρθει η ώρα της κάλπης έ τί να κάνουμε ΝΔ/ΠΑΣΟΚ γιατί άλλη λύση -ως γνωστόν- δεν υπάρχει. Φυσικά υπάρχουν και συνειδητοποιημένοι αγωνιστές που οργανώνουν και ματώνουν για αυτές τις διαδηλώσεις και respect σε όλους αυτούς αλλά κακά τα ψέμματα η πλειοψηφία των λίγων διαδηλωτών πάνε εκεί γιατί τους πειράξανε τα δικά τους επιδόματα, γιατί ψάχνουν στη δική τους τσέπη για λεφτά, γιατί θίχτηκε ο δικός τους κώλος και όχι για το συνολικό καλό. Απόδειξη οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις! Αλλου το ΠΑΜΕ, αλλού οι αριστεροί, αλλού οι δεξιοί, αλλού οι πασόκοι, αλλού τα σώματα ασφαλείας, διάσπαση ακόμα και όταν έχουν κοινά αιτήματα! Αλλά πόσοι από αυτούς θα διαμαρτύρονταν αν τους έλεγαν ΟΚ δεν θα πειράξουμε εσάς καθόλου, θα σας δώσουμε και αύξηση από τα λεφτά που θα κόψουμε από άλλη ομάδα; Ο λαός αυτός ποτέ δεν ήταν ενωμένος σε όλη την ιστορία του. Από τις πόλεις-κράτη στην αρχαία Ελλάδα μέχρι τον εμφύλιο, μέχρι σήμερα.

Και εκτός από τη διάσπαση, δεν υπάρχει και μαζικότητα. Μόνο στην Αθήνα θα γίνει η ‘μεγαλειώδης’ πορεία -που ΜΑΚΑΡΙ να ήταν πραγματικά μαζική, ενωμένη και μεγαλειώδης- άντε και κάτι ψιλά στην Θεσσαλονίκη. Για τις ταυτότητες του Χριστόδουλου κατέβηκαν 2.5 εκατομμύρια κόσμος στο δρόμο! Για την υποβάθμιση της ζωής μας, για την διάλυση ενός έθνους από μερικά λαμόγια, για τα μέτρα που καταστρέφουν τρεις γενιές Ελλήνων, με το ζόρι μαζεύεται 100.000 κόσμος στην Αθήνα. Στην απίστευτα τέλεια των περιπτώσεων. Πού είναι ο αγανακτισμένος κόσμος; Πού είναι όλοι αυτοί που καθημερινά κλαίγονται στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα; Πού είναι όλοι αυτοί που βρίζουν τους πολιτικούς και θέλουν να αλλάξει επιτέλους κάτι στη διαλυμένη αυτή χώρα; Πώς θα αλλάξει; Από το καναπέ; Βλέποντας τούρκικα σήριαλ και ειδήσεις στο Mega; Εκτός αν η πλειοψηφία ΔΕΝ θέλει πραγματικά να αλλάξει κάτι. Εκτός αν είναι ριζωμένο βαθιά μέσα στον χαρακτήρα του νεοέλληνα το προσωπικό βόλεμα σαν στάση ζωής (έστω υποσυνείδητα). Ας καεί το σπίτι του γείτονα και εμένα μην με αγγίζετε. Ζητάμε αλληλεγγύη και βοήθεια από τους ξένους όταν δεν δείχνουμε αλληλεγγύη ο ένας στον άλλον! Βολευτήκαμε από το σύστημα της παραοικονομίας τόσα χρόνια και οι περισσότεροι έχουν ακόμα λίπος να καεί και οι καφετέριες και οι ταβέρνες ακόμα δεν άδειασαν. Όταν όμως αδειάσει και η τσέπη του τελευταίου βολεμένου νεοέλληνα και αποφασίσει τότε να αντιδράσει τότε σίγουρα θα είναι πλέον πολύ αργά.

Φαντάζομαι πολλοί θα σκέφτεστε: ‘Ασε μας ρε φίλε εσύ σηκώθηκες και μιλάς για επανάσταση’. Ίσως και να έχετε και δίκιο. Αλλά έφυγα πέρυσι και όχι πριν 15 χρόνια. Έζησα την ανεργία, έζησα την κρίση και την ζω ακόμα μέσω της οικογένειας μου στην πατρίδα και μέσω φίλων. Δεν έφυγα σε άλλο πλανήτη. Και στην Αγγλία έχει κρίση και ήρθα για να δουλέψω και εδώ. Απλά για να ζήσω με αξιοπρέπεια. Εργάτης είμαι και όχι βολεμένος. Ποτέ η οικογένεια μου δεν ήταν βολεμένη και τώρα ματώνει από τη κρίση. Μπορεί μερικοί να βρίζετε τους μετανάστες αλλά σας προκαλώ απλώς να σκεφτείτε να το κάνετε. Να δείτε πόσο ‘εύκολο’ είναι.

Στα λόγια σαν λαός είμαστε πρώτοι. Στις πράξεις όμως….υστερούμε. Η επανάσταση αργεί. Για την ακρίβεια δεν πιστεύω ότι πρόκειται να γίνει ποτέ. Εδώ που τα λέμε μπορεί ακόμα χούντα να είχαμε αν δεν γινόταν η εισβολή στη Κύπρο. Βέβαια ανταλλάξαμε μια χούντα για μια άλλη χούντα. Μια ολιγαρχία των διεφθαρμένων που την επιλέξαμε γιατί μας άρεσε σαν λαός να ζούμε και εμείς σαν διεφθαρμένοι, με το χέρι στο μέλι και με ψευδαισθήσεις αρχαιοελληνικού μεγαλείου, Ολυμπιάδας, Euro και euro €. Δυστυχώς, ενωμένοι σαν έθνος μόνο στα χαρτιά και όχι στην συνείδηση.

Εύχομαι η σημερινή απεργία να είναι  πραγματικά μεγαλειώδης και με αποτελέσματα. Εύχομαι όλα όσα γράφω να είναι απλώς λανθασμένα, να δραπετεύσει ο λαός ενωμένος από αυτή τη κρίση και να διαγράψει επιτέλους όλα αυτά τα λαμόγια που ξεπλένουν μαύρο χρήμα, που φυλακίζουν νέους επειδή προσβάλλουν τα ‘θεία’, που συνωμοτούν για να κουκουλώσουν σκάνδαλα, να ξεφύγει από την εύκολη λύση του νεοφασισμού και του φόβου, να αντικρίσει την πραγματικότητα επιτέλους και να πάψει να κοιτάει μόνο τη βόλεψη του. Να τιμωρήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τους πραγματικούς ενόχους αυτής της κρίσης που ξεκινά εδώ και 40 χρόνια.

ΟΛΟΙ στους δρόμους. Όπως μπορεί ο καθένας, μάχη για να απαλλαχτούμε από τη μετριότητα των μέχρι τώρα επιλογών μας. Εμείς φέραμε την χώρα στο χάλι αυτό, εμείς μόνο και κανείς ξένος δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Αλλάζουμε πρώτα τον εαυτό μας.

….ένας βολεμένος μετανάστης όπως κάποιοι θα σκέφτεστε. Αλλά “Τα ανθρώπων δοξάσματα παίδων αθύρματα” – Ηράκλειτος.